Στέλιος Τυριακίδης: «Θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία να παίξω σε μια σειρά - Το περιμένω»

Σε συνέντευξή του ανακαλεί τη στιγμή που καθόρισε την απόφαση του να γίνει ηθοποιός και θυμάται την καρμική συνάντηση του με τον Βασίλη Μπισμπίκη.

Πώς μπήκε στη ζωή σου το «Cartel»;

Γνώρισα τον Β. Μπισμπίκη όταν ήμουν στη δραματική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου στη Θεσσαλονίκη. Είχε έρθει να παίξει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το «Λεωφορείο ο πόθος» με την Πέμη Ζούνη, η οποία ήταν καθηγήτρια μου. Επέλεξε κάποια παιδιά να συμμετέχουν στην παράσταση και ήμουν ένα από αυτά". Είχαμε κρατήσει επαφή και, όταν άνοιξε το «Cartel», μου πρότεινε να γίνω μέλος της ομάδας.

Τι θαυμάζεις σε αυτόν;

Τον Βασίλη τον αγαπάω, είναι κάτι παραπάνω από σκηνοθέτης μου ή φίλος μου, είναι μέλος της ζωής μου, είναι οικογένεια μου ο Βασίλης πια. Ως σκηνοθέτης βέβαια επειδή έχω υπάρξει και βοηθός του, είναι σκληρός και απαιτητικός αλλά με αγάπη. Εχω δουλέψει κάψε άλλους σκηνοθέτες, αυτό που έχει ο Βασίλης δεν το έχω συναντήσει πουθενά αλλού, το νοιάξιμο για τον ηθοποιό, η έγνοια να μην αδικήσει κανέναν και να πάρει ο καθένας μέσα από το έργο ό,τι του αναλογεί.

Πότε αποφάσισες ότι θες να γίνεις ηθοποιός;

Πρέπει να ήμουν στην Β’ ή στη Γ’ Δημοτικού όταν είχαμε πάει να δούμε τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη με τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Δεν θυμάμαι πολλά, θυμάμαι όμως τον κόσμο και τον πανικό που έκανε την ώρα που βγήκε ο Ηλιόπουλος στη σκηνή - αυτό ήταν πολύ έντονο. Η μάνα μου λέει πως όταν γυρίσαμε σπίτι, της είπα «εγώ θα γίνω ηθοποιός» και το θέμα έληξε εκεί. Από τότε δεν άλλαξα ποτέ ξανά γνώμη.

Ησουν συνεσταλμένο παιδί;

Πολύ, ένα ποίημα έπαιρνα και κλαίγαμε δύο εβδομάδες. Πολύ ντροπαλός πολύ συνεσταλμένος μετά στο λύκειο άρχισα να ανοίγομαι και στη σχολή αισθανόμουν ανοιχτός να εκφραστώ, να είμαι αυτός που είμαι.

Ζορίστηκες να βρεις την άκρη;

Κατέβηκα στην Αθήνα το 2009 και στο «Cartel» μπήκα το 2013. Πριν από αυτό, ήταν πολύ δύσκολα πήγαινα σε χιλιάδες οντισιόν, κυρίως για θέατρο, γιατί ήταν η περίοδος που η τηλεόραση έσβηνε, ήταν στην αρχή της κρίσης. Ψάχτηκα πολύ, δύσκολα, πολλές κλειστές πόρτες. Βέβαια, ήμουν κι εγώ λίγο επιλεκτικός δεν με ενδιέφερε να παίξω οπουδήποτε απλά για να παίξω. Εκανα πολλές άλλες δουλειές για να επιβιώσω - από σερβιτόρος σε καφέ και εστιατόρια, σπίτια έχω βάψει.

Είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου;

Νομίζω παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε, είμαι με ένα μαστίγιο μονίμως. Από τη μία σε εξελίσσει σε πάει παρακάτω, από την άλλη κάπου πρέπει να μας αγαπάμε και να μας φροντίζουμε και να μας χαϊδεύουμε πού και πού δεν είναι κακό.

Ονειρεύεσαι ρόλους;

Ονειρεύομαι να υπάρχω σε αυτή τη δουλειά για χρόνια, να μπορώ να παίζω. Ονειρεύομαι έργα κυρίως όχι ρόλους. Ονειρεύομαι συνεργασίες ανθρώπους. Μου αρέσει πολύ το κλασικό ρεπερτόριο, με ενδιαφέρουν τα μεγάλα έργα, θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να είμαι σε μεγάλες παραστάσεις.

Θα ήθελες να δουλέψεις στην τηλεόραση;

Ως παιδί, έβλεπα πάρα πολλές ελληνικές σειρές. Ονειρευόμουν από παιδί να παίξω κάποια στιγμή σε αυτές. Τις θαύμαζα. Μεγάλωσα βλέποντας τα σίριαλ των 90s. Είχα πολύ μεγάλη αγάπη στις σειρές του Κουτσομύτη, αυτό φανταζόμουν ότι θέλω να κάνω. Θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία να παίξω σε μια σειρά. Το περιμένω.

Πηγή:Real