Σία Κοσιώνη: «Αξιζε κάθε θυσία και δυσκολία, είμαι εκεί που πάντα ήθελα να είμαι»

Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ ήρθε στην πορεία. Δεν το κυνήγησε, ούτε το περίμενε, έδωσε και δίνει όμως σε αυτό από την πρώτη στιγμή δύναμη και αφοσίωση.

Τι χρειάζεται όμως για να ηγείται κάποιος μιας θρυλικής ομάδας ειδησεογραφίας, όπως αυτής πίσω και δίπλα της; «Ψυχραιμία, διαρκή εγρήγορση, ισορροπία., πειθαρχία και πειθώ. Οι μιντιακοί οργανισμοί είναι πολύπλοκα συστήματα, που αποτελούνται από αλυσίδες ανθρώπων με σκοπό να δώσουν ένα αποτέλεσμα. Αν ένας κρίκος της αλυσίδας σπάσει, καταρρέει όλο το οικοδόμημα. Η πίεση και η ένταση είναι μεγάλη, οπότε θέλει σύνεση, καθαρό μυαλό και διαρκή προσπάθεια».

Έχει καλύψει την ιστορία των τελευταίων χρόνων, έχει συνομιλήσει με τέρατα της πολιτικής και ζωής. «Αξιζε κάθε θυσία και δυσκολία, είμαι εκεί που πάντα ήθελα να είμαι. Πολλές φορές έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα. Σε συνεντεύξεις που με μεγάλη προσπάθεια εξασφάλισα, σε αποκαλυπτικές έρευνες που έχουμε κάνει, σε μεγάλα γεγονότα για τον τρόπο με τον οποίο τα καλύψαμε. Όλα αυτά αποτελούν το κίνητρο για να μπορούμε να αντέχουμε και να συνεχίζουμε. Κάτι πρόσφατο που ειλικρινά δεν θα ξεχάσω, ήταν τις πρώτες εβδομάδες της καραντίνας όταν 1,2 εκατομμύρια κόσμος παρακολουθούσε καθημερινά το δίωρο, τότε, δελτίο του καναλιού, την πλημμύρα των μηνυμάτων και των ερωτημάτων για τα οποία δημιουργήσαμε ειδική ομάδα, ώστε να απαντάμε με ταχύτητα, άμεσα. Μου έλεγαν φίλοι πως και να μην ήθελαν ενδεχομένως να παρακολουθήσουν δελτίο, με άκουγαν surround από τα υπόλοιπα διαμερίσματα της πολυκατοικίας», πρόσθεσε.

Κάπως, έτσι, με έναν σχεδόν -μεταφυσικό τρόπο, μετά από τόσα χρόνια νιώθει ότι το κοινό του δελτίου είναι μία μεγάλη παρέα, ακόμη και αν αυτό διαρκώς μεταβάλλεται. Δε νιώθει μόνη στον αέρα. Στην κάμερα βλέπει ανθρώπους. Ανθρώπους που αγωνιούν, που αναρωτιούνται, που οργίζονται, που στενοχωριούνται. «Και δεν έχω καλύτερο από το να παίρνω feedback από τους ανθρώπους που συναντώ καθημερινά. Στην πλειοψηφία τους είναι πολύ ζεστοί μαζί μου και μου αρέσει ιδιαίτερα, όταν κάποιοι μου απευθύνονται αμέσως στον ενικό και με φωνάζουν με το μικρό μου όνομα. Ειδικά τα νέα κορίτσια, τα οποία, όσο σκληρό και αν ακούγεται στα αυτιά μου, ως πλέον μεγαλύτερης σε ηλικία γυναίκας, έχουν μεγαλώσει μαζί μου». Οπωσδήποτε ακούει και κριτική. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά πια. «Αλλά έχω πάντα τα αυτιά μου ανοιχτά σε αυτήν», είπε.

Την φοβίζουν όμως οι ερωτήσεις για το μέλλον. «Όταν ο άνθρωπος αποφασίζει, ο θεός γελάει. Εύχομαι τα επόμενα είκοσι χρόνια να είμαι ένας άνθρωπος υγιής και πλήρης, χωρίς απωθημένα. Να είναι το παιδί μου γερό και να το καμαρώνω σε ό,τι επιλέξει να κάνει. Σίγουρα δεν θα βρίσκομαι ακόμη στην καρέκλα του κεντρικού δελτίου, αλλά εύχομαι να περιτριγυρίζομαι από νέους και ικανούς ανθρώπους στους οποίους θα μπορώ να μεταλαμπαδεύσω τη γνώση και την εμπειρία μου». Έχει δίκιο. Ο δημοσιογράφος υπηρετεί την αλήθεια και τον κόσμο. Αλλά πριν από αυτά και πάνω από όλα τις αξίες του.

Πηγή:GG