Βασίλης Μηλιώνης: «Ήμουν πολύ επιφυλακτικός όσον αφορούσε την τηλεόραση»

Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για το πώς νιώθει για την πρώτη του τηλεοπτική δουλειά αλλά και για το πώς νιώθει που βλέπει τον εαυτό του στη μικρή οθόνη.

Πώς νιώθεις για την πρώτη σου μεγάλη τηλεοπτική δουλειά;

Βασικά, είναι η πρώτη μου δουλειά αφού τελείωσα πρόσφατα τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν πολύ επιφυλακτικός όσον αφορούσε την τηλεόραση, όπως πολλοί που μόλις έχουμε τελειώσει τις σπουδές μας, γιατί δεν έχουμε πλήρη συναίσθηση του επαγγέλματος ούτε του τι αγγίζει η δουλειά του ηθοποιού. Επικρατεί ένας ρομαντισμός τύπου «θα τελειώσω τη σχολή και θα με κλείσει ο Παντελής Βούλγαρης για τη "Μικρά Αγγλία" ή τα "Πέτρινα Χρόνια"». Είναι φοβερό το πώς καταλαβαίνεις τι διαφορές υπάρχουν όταν βγαίνεις πραγματικά στο επάγγελμα. Στην περίπτωση μου, ομολογουμένως, βρέθηκα κατευθείαν σε μια συνθήκη για την οποία δεν είχα κανέναν ενδοιασμό. Πρόκειται για μια δουλειά πολύ κοντά στην κινηματογραφική αισθητική, έχει υπέροχο εικαστικό αποτέλεσμα και σενάριο υψηλού επιπέδου και είμαι τυχερός που αποτελώ κομμάτι της.

Πώς νιώθεις που βλέπεις τον εαυτό σου στην τηλεόραση;

Πάντα είναι λίγο διαφορετικό αυτό που περιμένεις να δεις από αυτό που βλέπεις τελικά. Επίσης, μπορεί να έχεις μια συγκεκριμένη αίσθηση για κάτι στο σετ, για το πώς έχει πάει μια σκηνή, και εντέλει να σε εκπλήσσει αυτό που βγαίνει στο φακό. Επιπλέον, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση οι όροι του παιχνιδιού είναι πολύ διαφορετικοί από εκείνους του θεάτρου. Αυτό που εσύ δίνεις ως ερμηνεία περνά μέσα από τη ματιά και την οπτική πολλών άλλων ανθρώπων. Η τελική επεξεργασία δημιουργεί σχεδόν ένα άλλο σύμπαν, παράλληλο με το δικό μας, κι αυτό είναι το μαγικό. Να σημειωθεί ότι, εκτός από πολύ λίγα ταινιάκια που κάναμε στη σχολή για σπουδαστικούς λόγους, δεν με είχα ξαναδεί σε κάτι τόσο ολοκληρωμένο. Στη σχολή μας παρέχεται εκπαίδευση πάνω στον κινηματογράφο, οι καθηγητές μας κάνουν φιλότιμα ό,τι μπορούν για να είμαστε στο καλύτερο δυνατό επίπεδο αποφοιτώντας, αλλά, φυσικά, στη δουλειά ανακαλύπτουμε την ύπαρξη τεχνικών μέσων, εκεί μαθαίνουμε.

Τι έχεις μάθει;

Κυρίως τεχνικά πράγματα. Απομυθοποίησα εντελώς το ρεαλισμό στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Αυτή η φυσική και σχεδόν πραγματική εικόνα που βλέπουμε ως θεατές και νιώθουμε πως συμβαίνει τη στιγμή που την παρακολουθούμε κρύβει πίσω της πολύωρα γυρίσματα, με πλάνα από κάθε πλευρά, crew γύρω από τον ηθοποιό σε πολύ προσωπικές, υποτίθεται στιγμές κ.λπ. Επίσης, έμαθα πολλά από τους συναδέλφους μου. Είναι τρομερή εμπειρία να βλέπεις πώς διαχειρίζονται τις σκηνές, όπως και τις καταστάσεις που προκύπτουν ή το κλίμα στο σετ. Οι ρυθμοί της τηλεόρασης είναι πολύ γοργοί και στα σετ είναι πιεσμένα τα πράγματα, δεν υπάρχει η πολυτέλεια των κινηματογραφικών γυρισμάτων. Σε ένα τηλεοπτικό γύρισμα πρέπει να διαχειριστείς πολλά πράγματα ταυτόχρονα, κι αυτό το κάνουν έξοχα οι ηθοποιοί που έχουμε στη σειρά γιατί είναι έμπειροι και πολύ αξιόλογοι.

Με ποιον έχεις έρθει πιο κοντά;

Σίγουρα με τον Γιώργο, με τον οποίο έχω τις πιο πολλές σκηνές. Είναι πολύ ανοιχτός, δεκτικός και δοτικός άνθρωπος. Όταν μπαίνεις στη διαδικασία να υποδυθείς τον αδελφό ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζεις στην πραγματικότητα, μπορεί να δημιουργηθεί αμηχανία. Με μας αυτό δεν συνέβη, ούτε καν στα πρώτα γυρίσματα. Η Θέμις Μπαζάκα είναι επίσης πολύ φυσική και βοηθητική, ενώ ήρθα πολύ κοντά και με τα παιδιά του συνεργείου.

Πηγή:Hello