Πανταζάρας: Ο ρόλος στο «Ταξίδι στα αστέρια» και η στιγμή από τα γυρίσματα, που δεν θα ξεχάσει ποτέ!
Ο Αργύρης Πανταζάρας παραχώρησε συνέντευξη, κατά την οποία υπήρξε άκρως αποκαλυπτικός σχετικά με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ταινία "Ταξίδι στα αστέρια".
Ο διακεκριμένος με το βραβείο Χορν Αργύρης Πανταζάρας, στην εντυπωσιακή πορεία του οποίου περιλαμβάνονται, μεταξύ πολλών άλλων, οι δημοφιλείς σειρές «Κόκκινο ποτάμι» και «Σασμός» μίλησε στην Real News για τον ρόλο του στο "Ταξίδι στα αστέρια" όπου υποδύεται τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
Λίγα λόγια για την υπόθεση της ταινίας
Το 1987, μια οικογένεια που λάτρευε τον Παναθηναϊκό, η οικογένεια Γιαννακόπουλου, αποφάσισε να αναλάβει τα ηνία του μπασκετικού τμήματος ανδρών του συλλόγου. Αυτή η απόφαση έμελλε να οδηγήσει σε ένα «Ταξίδι στα αστέρια».
Το ταξίδι αυτό, πλημμυρισμένο από νίκες, ήττες, χαρές και λύπες, αλλά και από έξι ευρωπαϊκά τρόπαια, αποτυπώνεται μέσα από την ταινία, η οποία ισορροπεί ανάμεσα στο χαμόγελο και τη συγκίνηση και δίνει χώρο και στους αόρατους πρωταγωνιστές της ιστορίας.
Η διαδρομή του μπασκετικού Παναθηναϊκού περνά από την ίδρυση του ανδρικού τμήματος το 1919, την παρουσίαση της γυναικείας ομάδας το 1937, την αντιστασιακή δράση των αθλητών στα χρόνια της Κατοχής, τη διάσωση των τροπαίων, την κατασκευή του κλειστού κάτω από τις εξέδρες του «Απόστολος Νικολαΐδης», που ονομάστηκε «Τάφος του Ινδού», και την πρόκριση στους «4» του Κυπέλλου Κυπελλούχων, μέχρι τη στιγμή σταθμό στην ιστορία της ομάδας: την ανάληψη της διοίκησής της από την οικογένεια Γιαννακόπουλου, η οποία την έφερε στην κορυφή της Ευρώπης.
Ιδιαίτερα σημαντική για το «Ταξίδι στα αστέρια» ήταν η συμβολή και συνεργασία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, τον οποίο υποδύεται ο Αργύρης Πανταζάρας, ενώ οι Δάνης Κατρανίδης και Θέμης Πάνου υποδύονται, αντίστοιχα, τους αδελφούς Παύλο και Θανάση.
Αργύρης Πανταζάρας: «Έμαθα όσα χρειάζονταν, ώστε να μπορέσω να αποδώσω τις στιγμές»
Πόσο μεγάλη πρόκληση είναι να ενσαρκώνετε ένα υπαρκτό εν ζωή χαρακτήρα στην μεγάλη οθόνη; Είναι βαρύτερη η ευθύνη σας στην προσέγγιση του ρόλου;
Έχει πολύ ενδιαφέρον. Είναι ωραίο να φτιάχνεις ένα πορτρέτο στο οποίο ο πιο αυστηρός κριτής είναι το ίδιο το πρόσωπο που απεικονίζεται. Ο ίδιος ο «αντικατοπτρισμός», δηλαδή, έρχεται να δει και να αναγνωρίσει ένα στοιχείο του χαρακτήρα του. Σίγουρα, αυτό ενέχει ένα μεγάλο ρίσκο. Μου θυμίζει ένα επεισόδιο του «The Crown», στο οποίο ο Τσόρτσιλ, μόλις αντίκρισε το πορτρέτο του, θύμωσε τόσο με τον ζωγράφο που το κατέστρεψε! Λένε ότι καταστράφηκε ένα αριστούργημα.
Έχω διαβάσει ότι είστε Παναθηναϊκός, όμως μάθατε κάτι μέσα από την ταινία για τον χώρο του μπάσκετ, την ομάδα ή τους Γιαννακόπουλους, το οποίο δεν γνωρίζατε;
Έμαθα όσα χρειάζονταν, ώστε να μπορέσω να αποδώσω τις στιγμές. Πολλά πράγματα δεν ήξερα, κυρίως, όμως, ότι αυτή η ομάδα έχει γίνει από το υστέρημα, την αγάπη και την αφοσίωση στο όνειρο και όχι λόγω κέρδους. Αυτό ήταν κάτι που όντως δεν είχα αντιληφθεί.
Πώς είναι το κινηματογραφικό πορτρέτο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου; Είναι αρκετά εκρηκτική προσωπικότητα, πώς παρουσιάζεται στην ταινία;
Στην ταινία θα δούμε, ίσως, κάποιες στιγμές που δεν γνωρίζουμε. Πίσω από τις πόρτες. Τη σχέση του ήρωα με τον πατέρα, με τη μητέρα, με το παιδί του. Τις αγωνίες και τις σκέψεις που έχει κάθε άνθρωπος.
Θα μας ταξιδέψετε στην ατμόσφαιρα των γυρισμάτων; Υπήρξε κάποια εικόνα που σας έχει μείνει ανεξίτηλη, ένα περιστατικό που δεν θα ξεχάσετε;
Δεν μπορώ να ξεχάσω το βλέμμα του Κατρανίδη. Τη φωνή του, τον ρυθμό και τον τρόπο του... Ήταν σαν πραγματικός πατέρας. Επίσης, δεν θα ξεχάσω την ημέρα που πήγα στο γύρισμα και ήταν εκεί η Άννα- Μαρία Παπαχαραλάμπους. Σχεδόν αγχώθηκα που θα τη γνώριζα. Τέλος δεν θα ξεχάσω τη νύχτα που μπήκα στην αίθουσα με τα τρόπαια, όπου αντίκρισα όλα τα πανευρωπαϊκά και όλες τις τιμές. Τα άγγιξα και ένιωθα τον θόρυβο όλων των φιλάθλων, των στιγμών, ακόμα και τον ιδρώτα των αθλητών, τα δάκρυα και τις κραυγές όσων είχαν δουλέψει σκληρά γι' αυτές τις τόσο σημαντικές διακρίσεις.
Με αφορμή το ταξίδι του Παναθηναϊκού, αλλά και κάθε ομάδας (και ανθρώπου), ποιος θα λέγατε ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίζει κανείς τη νίκη και ποιος την ήττα;
Με ψυχραιμία (γελά)! Είμαι της άποψης πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.