Ιωάννης Αθανασόπουλος: «Με την καραντίνα, που δεν μπορούσα να δουλέψω, ήμουν κοντά στην κατάθλιψη»

Ο Ιωάννης Αθανασόπουλος μίλησε για το τι άλλαξε μετά τη συμμετοχή του στη σειρά εποχής του ΑΝΤ1 και για το αν το θέατρο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά σε δύσκολες στιγμές της ζωής του.

Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση της παιδικής σου ηλικίας;

Το έχω ξαναπεί, πως μία πολύ έντονη στιγμή της παιδικής μου ηλικίας ήταν το ατύχημα που είχα και ήταν πολύ σοκαριστικό. Τάραξε την οικογένειά μου. Ήμουν σε κώμα για ένα μήνα. Γενικότερα, έχω παιδικές αναμνήσεις ήρεμες, όπου έλαβα πολλή αγάπη.

Το θέατρο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά σε δύσκολες στιγμές της ζωής σου;

Νομίζω ότι αν δεν έκανα θέατρο, δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρισκόμουν. Με κάνει να είμαι πολύ χαρούμενος το γεγονός ότι αναμετριέμαι κάθε φορά και με έναν νέο ήρωα, με βοηθά να βρω πράγματα που εγώ δεν έχω στην καθημερινότητά μου κι επίσης να αναμετρηθώ και με τα όριά μου. Πέρυσι με την καραντίνα, που δεν μπορούσα να δουλέψω, ήμουν πολύ κοντά στην κατάθλιψη. Το θέατρο, με όλες τις δυσκολίες που έχει, είναι φάρμακο, με κάνει να περνάω καλά. Όταν δεν κάνω θέατρο, νιώθω πολύ άσχημα. Είναι το «ναρκωτικό» μου. Είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Κοστίζει βέβαια, αλλά είναι ένα δώρο.

Έχει υπάρξει κάποιος ρόλος μέχρι σήμερα που να σε έχει δυσκολέψει πολύ;

Με δυσκόλεψε πάρα πολύ ο πρώτος μου ρόλος στο θέατρο. Ήταν ένας βουβός ρόλος, στην παράσταση «Το όχι για αηδόνια» του Τενεσί Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν. Έπρεπε μόνο μέσα από την κίνηση να δείξεις τη ζωή ενός φυλακισμένου ανθρώπου. Μέσα από αυτόν τον ρόλο έπρεπε να δείξεις χαρακτήρα, χωρίς λόγο. Και φέτος, στον «Αρίστο» κάνω 3 διαφορετικούς ρόλους, έναν συμβολαιογράφο, έναν χωροφύλακα και μία τραβεστί μέσα σε μια ώρα. Μεγάλη η πρόκληση, αλλά και ωραία.

Τι άλλαξε στη ζωή σου, μετά τις «Άγριες Μέλισσες»;

Οι απαιτήσεις μου, στο επαγγελματικό κομμάτι είναι μεγαλύτερες και στο προσωπικό, δεν έχει αλλάξει κάτι. Απολαμβάνω την αγάπη του κόσμου, που με φωνάζει ακόμη «Γιάννο» στον δρόμο. Θα ήθελα μετά από χρόνια να είμαι ο Ιωάννης Αθανασόπουλος και όχι ένας «Γιάννος». Είμαι πολύ ευγνώμων, γιατί αυτή η δουλειά με ανέδειξε και μέσω του ρόλου, έρχονται άνθρωποι στο θέατρο να με δουν και μπορεί να προκύψει κάτι μελλοντικά.

Μέσα από το τόσο μεγάλο «κύμα» αγάπης, έπιασες ποτέ τον εαυτό σου να νιώθει κάποια έπαρση;

Όχι. Τι σημαίνει ψωνίζομαι; Όποιος είναι ψώνιο θεωρώ ότι έχει μέσα του πολλά θέματα να λύσει. Ειδικά, στην Ελλάδα δεν νομίζω να έχει κανείς το δικαίωμα να αισθάνεται ψώνιο. Δεν έχω ψωνιστεί, γιατί τα πράγματα έχουν έρθει δύσκολα σε εμένα κι έχω απολαύσει ακόμη και τις δυσκολίες. Δεν μου ήρθε κάτι από τη μία στιγμή, στην άλλη.

Η επόμενη τηλεοπτική σου δουλειά, θα έρθει πιο εύκολα λόγω των «Άγριων Μελισσών»;

Θεωρώ ότι ίσως έρθει και πιο δύσκολα, γιατί υποδύθηκα έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο στη σειρά. Θέλω πάρα πολύ να κάνω καλή τηλεόραση, όπως στις «Άγριες Μέλισσες» και να υποδυθώ κάτι διαφορετικό. Μέσα μου ξέρω ότι μπορεί και να μην έρθει σύντομα αυτό, ανάλογα τη στιγμή και το να σε εμπιστευτεί ο άλλος. Την επιτυχία στη σειρά, την κέρδισα και την απολαμβάνω στο θέατρο, όπου έχω πολύ ωραίες προτάσεις. Δεν έχει έρθει ακόμη αυτό που εγώ θέλω τηλεοπτικά. Θα ήθελα πολύ να κάνω και σινεμά κι εύχομαι να συμβεί.

Ποιο στοιχείο του εαυτού σου εκτιμάς περισσότερο και ποιο αποδοκιμάζεις;

Είμαι πολύ φιλότιμος και δοτικός. Κι αυτό που αποδοκιμάζω σε μένα είναι η γκρίνια που έχω και μπορεί να με κάνει απωθητικό στους ανθρώπους γύρω μου. Το παλεύω, αλλά ακόμη δεν έχω βρει λύσεις. Επίσης και η ανασφάλεια. Πάντα βρίσκω πράγματα που με ενοχλούν και θέλω να τα κάνω καλύτερα.

Πηγή:ΕΓΩ