Στάνκογλου: «Με ενδιαφέρει ο ρόλος να εμπεριέχει στοιχείο έκπληξης και όχι αν είναι πρωταγωνιστικός»

Ο αγαπημένος ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για την επιστροφή του στη μικρή οθόνη τις τελευταίες δύο σεζόν και για το ότι το ζητούμενο του δεν είναι να κρατάει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις σειρές.

Tις τελευταίες δύο σεζόν έχετε επιστρέψει στη μικρή οθόνη. Σας είχε λείψει η διαδικασία ή συγκυριακά έτυχαν και πολύ δυνατές συνεργασίες;

Μου είχε λείψει σε έναν βαθμό η τηλεόραση αλλά όχι τόσο η διαδικασία γιατί έκανα κινηματογράφο και θέατρο. Ηρθε η πρόταση στις "Αγριες μέλισσες" με έναν χαρακτήρα που με γοήτευσε, όπως και όλο το πρότζεκτ, μετά ακολούθησαν οι "Σχεδόν ενήλικες" της Μυρτώς Κοντοβά, μια σύγχρονη κωμωδία που μου άρεσε πολύ, και τώρα ο Όρκος" της Τίνοας Καμπίτση που είναι μια επίσης πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα».

Το σίγουρο είναι κάθε φορά βλέπουμε από εσάς έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα που δεν θυμίζει σε τίποτα τον προηγούμενο ρόλο, ακόμη κι αν οι εμφανίσεις σας είναι κοντά χρονικά.

«Για μένα εδώ και χρόνια το ζητούμενο μου είναι η δουλειά που κάνω να είναι εντελώς διαφορετική σε όλα τα επίπεδα και να μπαίνω στη διαδικασία να αλλάζω, να ψάχνω πράγματα και να εξελίσσω τη δική μου υποκριτική ικανότητα».

Ωστόσο, βλέποντας τη συμμετοχή σας στη βιογραφική σειρά «Αγιος Παΐσιος: Από τα Φάρασα στον ουρανό», το ζητούμενο σας δεν είναι να κρατάτε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

«Οχι, δεν πρέπει ένας ρόλος να είναι απαραίτητα πρωταγωνιστικός. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να εμπεριέχει το στοιχείο της έκπληξης και να με βάζει σε μια διερευνητική διεργασία ακόμη κι αν είναι μικρός».

Και τώρα ήρθε «Ο όρκος». Μια ιατρική σειρά που συνδυάζει το υπαρξιακό δράμα με την αστυνομική πλοκή. Τι σας γοήτευσε σε αυτή τη σειρά;

«Είναι πολύπλευρη και γενικότερα μου άρεσε αυτή η μεταμόρφωση του ήρωα. Ο Αγγελος Ράπτης είναι ένας γιατρός που τον ενδιαφέρουν τα χρήματα και η καταξίωση και μετά το δυστύχημα της γυναίκα του αλλάζει. Κι εγώ ψάχνω υποκριτικά να τον βρω».

Σε φλας μπακ και σε αναφορές που γίνονται, αντιλαμβανόμαστε ότι α κορυφαίος καθηγητής λειτουργούσε με επαγγελματισμό αλλά χωρίς συναίσθημα.

«Ηταν όντως ένας ψυχρός επαγγελματίας, πολύ καλός στη δουλειά του που δεν γνώριζε καν τα ονόματα των ασθενών του. Μετά τον θάνατο της οικογένειας του και αναλαμβάνοντας δράση στο εθελοντικό πρόγραμμα βλέπουμε να ζεσταίνεται λίγο ο εσωτερικοί του κόσμος. Βρίσκει σιγά-σιγά άλλους τρόπους προκειμένου να επιβιώσει. Οι άνθρωποι τόσο του επαγγελματικού του περιβάλλοντος αλλά και εκείνοι που συναντά και χρειάζονται τη βοήθειά του, τον βάζουν σε μια διαδικασία να σκεφτεί για τη ζωή του».

Πόσο δύσκολο είναι να συντονιστείτε με τους συναδέλφους σας που υποδύονται κι εκείνοι τους γιατρούς και να κάνετε κινήσεις που φαίνονται αληθοφανείς, ενώ παράλληλα πρέπει να λέτε και ιατρικούς όρους που ίσως ακούτε για πρώτη φορά;

«Γι’ αυτόν τον λόγο έχουμε στο γύρισμα γιατρούς που μας λένε τι πρέπει να κάνουμε και πώς. Επίσης έχουμε δει βίντεο από χειρουργεία και από διάφορες ασθένειες. Είναι δύσκολο αλλά και ενδιαφέρον να μάθεις να κάνεις μαλάξεις και να δίνεις το φιλί της ζωής και χρήσιμο, αν και εύχομαι να μη χρειαστεί να το κάνω και στην πραγματική ζωή», είπε στο TV24.