Αναστασία Παντούση: «Με όσα συμβαίνουν γύρω μου χάνω την ελπίδα μου»
Η Αναστασία Παντούση ανήκουν στην κατηγορία των ηθοποιών που δεν αρέσκονται να επαναπαύονται.
Γι' αυτόν τον λόγο ανταποκρίνεται θετικά σε κάθε ρόλο που μπορεί να την πάει ένα βήμα παρακάτω. Η ίδια, με αφορμή την παράσταση «Ημέρα Κυρίου», που παρουσιάζεται στο Θέατρο Σταθμός, μιλάει για το έργο. Επιπλέον αναφέρεται στη νέα σειρά του ΣΚΑΪ «Στοργή» και συνέχεια στη της δραματικής του ΟΡΕΝ «Το κόκκινο ποτάμι»...
Πώς κυλάει μέχρι τώρα η καλλιτεχνική περίοδος σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο;
Είναι μία δύσκολη περίοδος και δεν μπορώ να μη λάβω υπόψη μου όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τη δική μου πορεία, διότι επηρεάζεται,
όπως και όλων των ανθρώπων, από την άσχημη καθημερινότητα. Παρ' όλα αυτά, καλλιτεχνικά, θεωρώ ότι βρίσκομαι σε ένα πολύ καλό στάδιο. Έκανα την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», που έμεινα για αρκετό καιρό στη Χίο και στη Μυτιλήνη, και στη συνέχεια επέλεξα να ξεκουραστώ. Τώρα ήρθε ξανά στην καθημερινότητά μου το θέατρο, που είχα πολύ καιρό να κάνω, καθώς και η «Στοργή». Ένα νέο, διαφορετικό, τηλεοπτικό εγχείρημα.
Έχεις χάσει την αισιοδοξία που σε διακρίνει με όσα γίνονται με την πανδημία και τον πόλεμο;
Είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος αλλά πλέον αναθεωρώ για πολλά πράγματα. Γίνεται κάτι και λέω «Εντάξει, δεν πειράζει. Είμαστε δυνατοί, θα περάσει, υπάρχει ελπίδα». Όμως τη χάνω! Χάνω την ελπίδα. Τελικά, η ελπίδα από ποιον έρχεται; Από εμάς τους ίδιους; Αν ναι, σίγουρα κάτι πάει λάθος. Και αυτό γιατί ό,τι συμβαίνει, ό,τι θλιβερό μας τριγυρίζει οφείλεται σε ανθρώπους.
Συνεπώς, η μεγαλύτερη αναθεώρηση που έχεις κάνει αφορά τους ανθρώπους;
Ακριβώς. Είμαι ένας χαρακτήρας που μου αρέσει να κοινωνικοποιούμαι, να μοιράζομαι
και να ανταλλάσσω γνώμες - ιδέες. Ανοίγομαι. Πλέον, όμως, δεν το κάνω συχνά. Είμαι πιο συγκρατημένη και επιφυλακτική. Έχω αναθεωρήσει σχετικά με τη στάση που πρέπει να κρατώ απέναντι στους ανθρώπους που γνωρίζω για πρώτη φορά.
Αυτή η τακτική, αν μπορούμε να την πούμε έτσι, ξεκίνησε πριν ή μετά την πανδημία;
Ξεκίνησε λίγο πριν από την πανδημία και, κατά τη διάρκεια του αναγκαίου εγκλεισμού, είχα τον χρόνο να σκεφτώ πολλά και διάφορα πράγματα. Πέρασα μία φάση που δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Ούτε καν στους δικούς μου ανθρώπους. Κλείστηκα πραγματικά μέσα στο σπίτι μου και προσπάθησα να βρω ποια ανάγκη με ωθούσε στην ανθρώπινη επαφή και για ποιο λόγο εξαντλήθηκε ή καλύφθηκε;
Πηγή: My TV
Διαβάστε επίσης: