Νίκος Πουρσανίδης για #MeToo: «Τώρα είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι και υποψιασμένοι»
Ο Νίκος Πουρσανίδης, σε συνέντευξή του, μίλησε για τον ρόλο του στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ «Όρκος», ενώ παράλληλα είπε και την άποψή του για το ελληνικό #MeToo και το κατά πόσο έχουν αλλάξει πλέον τα πράγματα.
Σε δηλώσεις του στο περιοδικό "ΕΓΩ", ο Νίκος Πουρσανίδης μίλησε για όλους και για όλα, μιας και ο ίδιος υπήρξε άκρως αποκαλυπτικός.
Ο ηθοποιός, από πολύ μικρή ηλικία έπαιζε ποδόσφαιρο, μπήκε στο σινεμά και συνεργάστηκε με «ιερά τέρατα» του είδους. Στην πορεία του, έχει βιώσει επιτυχίες στο θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση. Καμία επιτυχία όμως δεν το άλλαξε σαν άνθρωπο, παρά μόνο για καλό. Έχει μεγάλη αδυναμία στην οικογένειά του, τον γιο του και συνεχίζει να είναι ένας ηθοποιός με ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα.
Πες μου δυο λόγια για το έργο «Μιστέρο Μπούφο» και τον ρόλο σου εκεί.
Είναι ένα έργο του Ντάριο Φο, ένα κωμικό μυστήριο. Διακωμωδεί ουσιαστικά τα μυστήρια που έκαναν στην εκκλησία οι ιερείς, κατά τον Μεσαίωνα, για να προσελκύσουν περισσότερο κόσμο. Είναι ιστορίες από τους αφανείς ήρωες που είδαν τον Χριστό. Εγώ υποδύομαι ένα παιδί που έχει ζήσει το θαύμα στον γάμο της Κανά, αλλά δεν ήταν μαθητής Του. Είναι δηλαδή οι απλοί άνθρωποι που έζησαν την εποχή και Τον ίδιο. Κι αυτό που κάνουμε όλοι, είναι ένας γελωτοποιός. Ένας άνθρωπος που είχε δυστυχήσει πολύ στ ζωή του και ο Ιησούς με μια επιφοίτηση πνεύματος, τον έκανε έναν καλλιτέχνη που λέει την αλήθεια. Το έργο έχει ως στόχο να αναδείξει τους αντιήρωες κάθε ιστορίας.
Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις τον κόσμο να γελά, σε μία ταραγμένη, λόγω γεγονότων, εποχή;
Δεν είναι δύσκολο, γιατί ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη να γελάσει, επειδή ακριβώς συμβαίνουν όσα συμβαίνουν γύρω μας. Οπότε όταν έρχεται στο θέατρο, σημαίνει ότι το θέλει πολύ, να γελάσει και να παρασυρθεί. Όταν άρχισε όλο αυτό με την πανδημία πέρυσι, αναρωτιόμουν πώς θα μπορούμε να παίζουμε κι ο κόσμος από κάτω θα είναι με τις μάσκες, κ.α. Όλο αυτό πια, όχι απλά το συνηθίσαμε, αλλά νιώθεις ακόμη περισσότερο την ανάγκη επαφής.
Η υποκριτική γενικά έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά στη ζωή σου;
Ναι, έχει λειτουργήσει. Για εμένα έχει λειτουργεί, όχι όμως να βγάλω τα δικά μου θέματα στους άλλους. Με έχει βοηθήσει να ανακαλύψω περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου, και με έχουν «μετακινήσει», κατά καιρούς, ρόλοι. Μέσα από κάθε ρόλο, ανασύρω δικά μου πράγματα και μου αρέσει αυτό.
Αν είχες τη δυνατότητα να κάνεις μόνο σινεμά, θα το έκανες;
Το λατρεύω το θέατρο πολύ, αλλά η μεγάλη μου αγάπη είναι το σινεμά. Αν μπορούσα να επιβιώσω μόνο από το σινεμά, θα το έκανα ναι. Ίσως επειδή έχω ξεκινήσει από πολύ μικρός στο σινεμά, δίπλα στον Βαφέα και τον Αγγελόπουλο και το έχω ζήσει με σπουδαίους σκηνοθέτες, το νιώθω σαν σπίτι μου. Βρίσκω πιο πολύ τον εαυτό μου εκεί και νιώθω οικειότητα. Γι’ αυτό δεν είχα και δεν έχω ποτέ ρόλους-απωθημένα στο θέατρο. Γιατί πάντα σκεφτόμουν τις ταινίες που έχουν καινούργια σενάρια.
Τηλεοπτικά όμως είσαι πολύ ενεργός φέτος.
Ναι κι έχω μεγάλη χαρά. Είμαι σε 3 σειρές. Έχω κάνει τους «Αόρατους» στην Cosmote tv, μία crime comedy του Χάρη Μαζαράκη, με τον Μάκη Παπαδημητρίου, τη Γιούλικα Σκαφιδά, τη Βασιλική Τρουφάκου, τον Γιώργο Χρανιώτη και θα βγει τους επόμενους μήνες. Επίσης είμαι στον «Όρκο» στην ΕΡΤ, μία εξαιρετική δουλειά σε σενάριο Τίνας Καμπίτση και σκηνοθεσία Σπύρου Μιχαλόπουλου. Και τέλος, κάνουμε με τον Νικορέστη Χανιωτάκη στον Alpha «Τα Νεοκλασικά», συμμετέχοντας στην «Κόμισσα της Φάμπρικας», που λογικά θα βγει τον άλλο μήνα.
Αισθάνθηκες ποτέ κάποια έπαρση για όσα κάνεις;
Όχι ποτέ. Αν το πάθαινα αυτό, θα ήταν με τον Αγγελόπουλο στην αρχή της πορείας μου στο σινεμά, όταν πήγα στο Βερολίνο και ήμουν υποψήφιος για το βραβείο εκεί. Γνώρισα εξέχουσες προσωπικότητες, τον Βέντερς, τον Αλμοδόβαρ, κ.α. Αφού δεν το έπαθα εκεί, που ήμουν 21 ετών, δεν θα το πάθω ποτέ. Ήρθα σε επαφή με «ιερά τέρατα» του σινεμά. Αγαπάω πολύ τη δουλειά και όχι εμένα όταν κάνω τη δουλειά. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που μας έμαθε να είμαστε ταπεινοί και σεμνοί. Σκέψου ότι ο αδερφός μου ήταν αρχηγός στον Ολυμπιακό και έπαιρνε τα βραβεία το ένα μετά το άλλο. Δεν ψωνιστήκαμε ποτέ. Με εκνευρίζει αφόρητα η έπαρση που βλέπω σε ανθρώπους οποιασδήποτε ηλικίας. Καμία επιτυχία δεν σου επιτρέπει να βγαίνεις και να μιλάς με έπαρση σαν να είσαι κάποιος!
Σου έχει τύχει να αποχωρήσεις από δουλειά, λόγω κακής συμπεριφοράς συναδέλφου;
Είμαι ένας χαρακτήρας που πάντα αντιδρούσα και αντιδρώ, επεμβαίνω. Από πολύ μικρός που έπαιζα ποδόσφαιρο. Έχω πει «όχι» σε δουλειές, επειδή ήξερα ότι κάποιος σκηνοθέτης μπορεί να έχει περίεργη συμπεριφορά. Με ενδιέφερε να δουλεύω με υγιείς ανθρώπους. Επειδή δούλεψα από πολύ μικρός με τον Βαφέα και τον Αγγελόπουλο, ανθρώπους σπουδαίους, έβλεπα ότι δεν φέρονταν άσχημα, όσο τελειομανείς κι αν ήταν, οπότε δεν θα μπορούσα μετά να δεχτώ ότι ένας σκηνοθέτης ήταν σημαντικός και φέρεται άσχημα. Δεν το ανεχόμουν. Δεν έχω μετανιώσει για τις δουλειές ή τις επιλογές που έχω κάνει.
Πέρα από την επιτυχία, με την αποτυχία είσαι συμφιλιωμένος;
Ναι βέβαια, γιατί η δουλειά μας, πέρα από αποτυχίες, έχει και απόρριψη. Κυριαρχεί πάνω απ’ όλα η ζωή μου, η αγάπη μου για την οικογένειά μου, τον γιο μου και μετά η δουλειά. Έχει σημασία το πώς το διαχειρίζεσαι αυτό. Αγαπάω πάρα πολύ τη δουλειά μου, νιώθω τυχερός και ευγνώμων για όσα κάνω, αλλά δεν βαραίνει και δεν επηρεάζει, όσο παλιότερα, μία αποτυχία, τη ζωή μου. Χαίρομαι τη δουλειά. Πραγματικά θέλω να έχει επιτυχία αυτό που κάνω και να μπορέσει να λάβει ο κόσμος αυτό που κι εμείς ζούμε. Αν δεν γίνει, δεν είναι πια στο χέρι μου. Θα στενοχωρηθώ, αλλά αυτό δεν μπορεί να με βαραίνει. Δίνω τον καλύτερό μου εαυτό.