Γιάννης Καλλιάνος: «Πριν δω το γιο μου από κοντά, τον άκουσα στο τηλέφωνο... Έκλαιγα με λυγμούς»
Ο Γιάννης Καλλιάνος και η Χάρις Δαμιανού παραχώρησαν συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό, με τους δυο τους να περιγράφουν το πόσο έχει αλλάξει η ζωή τους τους τελευταίους επτά μήνες.
Είναι ένα πολύ ερωτευμένο ζευγάρι και ο ερχομός του γιου τους, τους έχει κάνει να "χάσουν το μυαλό τους".
Μάλιστα, ο Γιάννης Καλλιάνος και η Χάρις Δαμιανού δηλώνουν απόλυτα έτοιμοι για ένα δεύτερο παιδί, μιας και κάτι τέτοιο θα ενίσχυε ακόμα περισσότερο την ευτυχία τους. Οι δυο νέοι γονείς μίλησαν στο περιοδικό Hello! και μάλιστα υπήρξαν άκρως αποκαλυπτικοί.
Ο μετεωρολόγος του Μega και βουλευτής της Ν.Δ. Νοτίου Τομέα Β' Αθηνών και η σύζυγος του αποκάλυψαν το πόσο έχει αλλάξει η σχέση τους από τη στιγμή που έγιναν γονείς, περιέγραψαν τη νέα τους καθημερινότητα και έδωσαν και όλες τις λεπτομέρειες για τη βάφτιση του γιου τους.
Διανύετε την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής σας
Η αλήθεια είναι αυτή. Αν και έχω πολλές επαγγελματικές υποχρεώσεις όλο αυτό το χρονικό διάστημα και οι ημέρες μου είναι, γεμάτες λόγω της Βουλής, του Μega, του πολιτικού γραφείου που διατηρώ και του κόσμου που συναντώ καθημερινά έξω στους δρόμους, νιώθω ευτυχισμένος και πλήρης. Αρχίζω να καταλαβαίνω την ομορφιά του να είσαι γονιός, να. είσαι μπαμπάς, να ενδιαφέρεσαι πιο πολύ και από τον ίδιο σου τον εαυτό για ένα άλλο πρόσωπο που έχει μπει στη ζωή σου τους τελευταίους μήνες, να το αγαπάς υπερβολικά και να χαμογελάς από ευτυχία στη σκέψη του. Για να το περιγράψω μετεωρολογικά, διανύω την πιο ηλιόλουστη περίοδο της ζωής μου.
ΧΑΡΙΣ ΔΑΜΙΑΝΟΥ: Όταν αποκτάς οικογένεια με τον άντρα που αγαπάς, ζεις την απόλυτη ευτυχία. Η γέννηση του γιου μας με έχει κάνει να νιώσω μοναδικά συναισθήματα. Είμαι μια ευτυχισμένη μητέρα.
Πώς κύλησαν οι εννέα μήνες της εγκυμοσύνης;
Η Χάρις είχε μια φυσιολογική και ήρεμη περίοδο κύησης, χωρίς προβλήματα. Οι εννέα μήνες ήταν γεμάτοι προσμονή και αγάπη για το μωρό μας που θα ερχόταν στον κόσμο. Όλο εκείνο το διάστημα κατά το οποίο έβλεπα να μεγαλώνει η κοιλίτσα της συζύγου μου, ήμουν πολύ ευτυχισμένος γιατί ένιωθα ότι μέσα της μεγάλωνε σωστά το μωρό μας, κι αυτό που μας ενδιέφερε πάνω απ' όλα ήταν να γεννηθεί ένα υγιές παιδί. Δεν με πείραζε καθόλου που η Χάρις είχε πάρει είκοσι κιλά. "Έχω ξεχάσει πώς ήταν τότε επειδή δεν έδινα σημασία στα κιλά της.
Χ.Δ.: Ήταν μια μοναδική και πρωτόγνωρη περίοδος καθώς θα γινόμουν μητέρα για πρώτη φορά και ζούσα το θαύμα του να μεγαλώνει μια ζωή μέσα μου.
Ποια ήταν τα πρώτα σας συναισθήματα όταν γνωρίσατε το γιο σας και τον πήρατε στην αγκαλιά σας;
Γ.Κ.: Κατ' αρχάς, πριν δω το γιο μου από κοντά, τον άκουσα στο τηλέφωνο γιατί περίμενα έξω από την αίθουσα τοκετού και από την αγωνία μου τηλεφωνούσα συνεχώς για να μαθαίνω τι γίνεται. Όταν άκουσα το κλάμα του, μου βγήκε ένας λυγμός που δεν περίμενα. Ένιωσα βαθιά συγκίνηση, την οποία δεν είχα βιώσει ποτέ ξανά, και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου και είμαι ένας άνθρωπος που δεν κλαίει εύκολα.
Τη στιγμή που τον κράτησα στην αγκαλιά μου, ήταν τόσο μικρούλης που φοβήθηκα μην τυχόν τον.-πονέσω κάπου και καθόμουν ακίνητος σαν να προσπαθούσα να τον προστατέψω από το οτιδήποτε. Δεν είχα κρατήσει νεογέννητο μωρό στην αγκαλιά μου πολλές φορές, πέρα από τα ανιψάκια μου, και είχα ξεχάσει πώς είναι. Τώρα, σε ό,τι αφορά τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνη τη στιγμή, δεν περιγράφονται. Ήταν μοναδικά και τόσο έντονα που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Χ.Δ.: Μεγάλη συγκίνηση και μοναδικά συναισθήματα! Ο Γιάννης, επειδή περίμενε έξω από την αίθουσα τοκετού και είχε πεθάνει από την αγωνία, τηλεφωνούσε συνεχώς. Τη στιγμή που έβαλαν το μωρό στην αγκαλιά μου, χτύπησε το τηλέφωνο, το σήκωσε η μαία και του είπε: «Έλα, πατέρα!». Μόλις ακούστηκε το κλάμα του γιου μας, αρχίσαμε να κλαίμε όλοι μαζί.
Θέλατε να είστε μαζί μέσα στην αίθουσα τοκετού και να ζήσετε από κοινού την εμπειρία της γέννησης του γιου σας;
Γ.Κ.: Είμαι λιγόψυχος και δεν θα το άντεχα. Δεν θα μπορούσα να βλέπω τη Χάρι να πονά. Ήθελα να το αποφύγω, και για αυτό προτίμησα να περιμένω απέξω.
Χ.Δ.: Δεν ήθελα να είναι ο Γιάννης δίπλα μου στην αίθουσα τοκετού γιατί θα είχα, από τη μία, το άγχος να γεννήσω και, από την άλλη, το φόβο μην πάθει κάτι ο Γιάννης.
Πώς ήταν οι πρώτες ημέρες στο σπίτι;
Γ.Κ.: Ήταν ημέρες με φοβερό άγχος και από τους δυο μας. πολύ ξενύχτι και κλάμα από τον μπέμπη. Τις πρώτες δέκα ημέρες το πάλεψα και κοιμήθηκα μαζί με τη Χάρι. Όμως, όταν διαπίστωσα ότι έμενα άυπνος γιατί σηκωνόμουν μαζί της για να τη βοηθώ, αναγκάστηκα να πάρω την απόφαση να κοιμάμαι στο σαλόνι για δύο μήνες. Επειδή δουλεύω πολύ, έπρεπε να κοιμάμαι πέντε με έξι ώρες για να έχω δυνάμεις. Τώρα που ο γιος μας θα γίνει 7 μηνών, όλα έχουν έρθει σε μια ισορροπία και είμαστε μια χαρά.
Χ.Δ.: Ήταν δύσκολα. Στην αρχή ανατρέπονται τα πάντα και η σχέση του ζευγαριού αλλάζει. Έρχεται ένας νέος άνθρωπος μέσα στο σπίτι. Απαιτείται χρόνος για να βρεθούν οι νέες ισορροπίες. Εμείς πλέον έχουμε συντονιστεί και είμαστε πολύ καλά.