Μυρτώ Αλικάκη: «Ζούμε στην εποχή του photoshop και των φίλτρων...»
Η Μυρτώ Αλικάκη, σε συνέντευξη που παραχώρησε, υπήρξε άκρως αποκαλυπτική σχετικά με το πως βλέπει εκείνη πέρασμα του χρόνου, αλλά και πως κρίνει την σημερινή εποχή, που κυριαρχεί η εικόνα και η αυτοπροβολή.
Είναι μια από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς, που το τηλεοπτικό κοινό την έχει λατρέψει μέσα από τους διάφορους ρόλους, που έχει ενσαρκώσει ανά τα χρόνια.
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό Marie Claire, η Μυρτώ Αλικάκη παραδέχτηκε ότι θεωρεί ότι στην σημερινή εποχή κυριαρχεί η εικόνα, μιας και οι περισσότεροι φέρονται σαν έφηβοι μέχρι μια ώριμη ηλικία, ενώ παράλληλα δεν μπορούν με τίποτα να δεχτούν την πάροδο του χρόνου στην εμφάνισή τους. Η Μυρτώ Αλίκάκη υποστηρίζει πως όλο αυτό είναι θέμα χαρακτήρα, ενώ παράλληλα ο περισσότερος κόσμος πλέον σκέφτεται έτσι.
Φέτος κλείνετε τα 50. Σκέφτεστε ότι αλλάζετε;
Σίγουρα το σκέφτομαι και το αισθάνομαι. Η αλήθεια είναι ότι, από άποψη δυνάμεων και ενέργειας, είναι φορές που νιώθω ότι έχω μεγαλύτερα αποθέματα από τότε που ήμουν μικρή. Διότι έχω λιγότερα εσωτερικά βάρη. Παλαιότερα είχα πολλές μπάλες στα πόδια μου, τώρα δεν έχω καμία. Εντάξει, βλέπω ότι ο χρόνος περνάει. Ομως είμαι πολύ συμφιλιωμένη μαζί του. Ποτέ δεν έχω σκεφτεί να κοιτάξω πίσω π.χ. όταν ήμουν 21 και
έπαιζα στην «Αναστασία» και να πω «αχ, ρε γαμώτο, κοίτα να δεις πόσο μικρή και τριανταφυλλέντα ήμουν!». Δεν γυρνάω πίσω για κανένα λόγο. Πιστεύω ότι σε αυτό βοηθάει η μητρότητα.
Με ποιο τρόπο;
Οταν κοιτάζω τα παιδιά μου, όποια φθορά και να υπάρχει πάνω μου, νιώθω ότι αξίζει τον κόπο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όλα αυτά τα λέω γιατί ακόμα νιώθω γεμάτη ενέργεια, χαρά, περιέργεια, όνειρα. Αν κοιτάξω πολύμπροστά, στο γήρας δηλαδή, ζορίζομαι. Να σας το πω απλά- εύχομαι να φύγω σχετικά νωρίς. Γιατι με τρομάζει αυτό που παθαίνουν συχνά οι άνθρωποι όταν μεγαλώνουν πολύ: που αλλάζουν, που γίνονται παράξενοι, που δεν βρίσκουν χαρά. Το εξωτερικό περίβλημα δεν με νοιάζει και τόσο. Είναι δευτερεύον. Είμαι γενικά αντίθετη στην εμμονή με την εικόνα. Θεωρώ ότι είναι μια τεράστια φυλακή. Δεν λέω ότι ποτέ δεν πέφτω και εγώ στη λούμπα, αλλά το παλεύω πολύ
Εΐναι και το επάγγελμά σας που υποδαυλίζει τον ναρκισσισμό...
Διαφωνώ. Βλέπω πάρα πολύ κόσμο που δεν έχει Καμία σχέση με κάποιο επάγγελμα .προβολής ή έκθεσης και υποφέρει τρομακτικά από την εικόνα στην οποία θέλει να φτάσει. Οι άνθρωποι πάνε και κάνουν αδιανόητες επεμβάσεις για να νιώσουν καλύτερα. Είναι κλισέ, αλλά ό,τι και να κάνεις έξω, αν μέσα σου δεν έχεις βρει
τον τρόπο να είσαι καλά, δεν υπάρχει περίπτωση να Λιώσεις καλά.
Γιατί εν έτει 2022 η γυναίκα να κατατρύχεται τόσο πολύ από την εμφάνιση της;
Οχι μόνο η γυναίκα. Και οι άνδρες σήμερα βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Διότι ζούμε στην εποχή της εικόνας. Και μάλιστα της ψεύτικης, μετά photoshop, με τα φίλτρα.. Πόσο όμορφο πράγμα είναι μια ρυτίδα στο πρόσωπο ενός ανθρώπου! Και όμως ζούμε στην εποχή που προσπαθεί να νικήσει το γήρας και τον θάνατο. Μια τυραννία της νεότητας δηλαδή. Η νεότητα έχει θεοποιηθεί.
Και η ανωριμότητα επίσης! Δεν λέω, η νεότητα είναι υπέροχη, αλλά εξίσου υπέροχη είναι η σοφία της ωριμότητας. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να μη θέλει ένας άνθρωπος να βιώσει όλα τα στάδια. Γιατί να ζητά να καθηλωθεί σε ένα μόνο στάδιο και να συμπεριφέρεται μονίμως σαν έφηβος. Και
το λέω αυτό παρότι όλοι θαυμάζουμε εκείνους που μεγαλώνουν, διατηρώντας την παιδικότητα τους. Αλλά γιατί αυτό δεν μπορεί να συμβαδίζει με μια υπέροχη ωριμότητα;
Εννοείτε ότι πολλοί δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη;
Ναι. Ούτε την ευθύνη ότι μεγαλώνουν, ούτε την ευθύνη ότι πρέπει να μεγαλώσουν άλλους ανθρώπους. Τον τελευταίο χρόνο παρακολουθώ μια πραγματικότητα που με ξενίζει διαρκώς. Είναι h μάστιγα της εποχής! Το να προσπαθούμε να μείνουμε νέοι, να συμπεριφερόμαστε μέχρι τα 45 σαν έφηβοι ή να λέμε ότι οι άλλοι είναι υπεύθυνοι
για την κατάσταση μας είναι σαν να αρνούμαστε την ευθύνη της ενηλικίωσης.
Πού το αποδίδετε;
Ζούμε σε μια εποχή που γενικώς αρνούμαστε τη δυσκολία. Ο σημερινός άνθρωπος είναι κακομαθημένος, θέλει διαρκώς τη βολή του. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι οι στόχοι. Το πρώτο που μαθαίνει κάποιος που θέλει να απεξαρτηθεί από κάτι είναι να βάλει ένα στόχο για το σήμερα. Λέει: «Να βγάλω το σήμερα, και αύριο βλέπουμε». Και οι στόχοι πάνε χέρι-χέρι με την ευθύνη, απέναντι στον εαυτό σου και στους γύρω σου.
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=vnzgjKmxwo4DDiPW-NfM3w)
