Βίκυ Βολιώτη: «Ήμουν πολύ φοβισμένη για πάρα πολλά χρόνια»

Την Βίκυ Βολιώτη την γνωρίσαμε ως «Ηρώ», μέσα από την επιτυχημένη σειρά του MEGA, «Λόγω τιμής». Όπως αναφέρει η ίδια σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Εγώ», δεν είναι πια αυτό το μικρό και φοβισμένο κορίτσι που ήταν στις αρχές της καριέρας της. Πλέον, είναι μια ώριμη και επιτυχημένη καλλιτέχνιδα η οποία πατά γερά στα πόδια της προσπαθώντας να διαχειρίζεται όλες τις άσχημες συμπεριφορές που υπάρχουν στον χώρο της υποκριτικής.

Η υποκριτική έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά στη ζωή σας;

Η ενασχόλησή σου με το θέατρο σε κάνει να σκέφτεσαι γύρω από τον άνθρωπο και μοιραία σε οδηγεί να σκέφτεσαι πάνω στον τρόπο με τον οποίο εσύ λειτουργείς. Οπότε κατά μία έννοια μαθαίνεις και πολλά πράγματα για τον εαυτό σου, μέσω της δουλειάς. Δεν θα λύσεις δύσκολα κομμάτια της ζωής σου, όμως θα γνωρίσεις κομμάτια του εαυτού σου. Παίζοντας, το θέατρο λειτουργεί ευεργετικά γιατί ξεχνιέσαι από τα προβλήματα, τα άγχη και τις αγωνίες σου. Επίσης σε κάνει να βλέπεις και τους άλλους πέρα από τον εαυτό σου. Γίνεσαι λιγότερο απόλυτος μέσα από τη δουλειά αυτή.

Από την εποχή του Εθνικού Θεάτρου, μέχρι και σήμερα, τι είναι αυτό που θα αλλάζατε και τι θα κρατούσατε ίδιο;

Αυτό το έχω σκεφτεί πολλές φορές (γέλια). Θα κρατούσα σχεδόν τα πάντα, θα άλλαζα όμως και πολλά. Θα προσέθετα κάποια. Θα ήμουν λιγότερο φοβισμένη, θα ήμουν περισσότερο μαχητική, θα διεκδικούσα περισσότερα πράγματα. Ήμουν πολύ φοβισμένη για πάρα πολλά χρόνια.

Τι σας δημιουργούσε αυτόν τον φόβο;

Ήμουν πολύ κρυμμένη στη γωνίτσα μου. Ήταν τελείως διαφορετικές οι εποχές όταν εγώ ξεκίνησα. Μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα από τότε. Αυτό που λέω στους μαθητές μου είναι να μην ματαιώνονται και να μην τα βλέπουν όλα μαύρα γύρω τους. Είναι δύσκολα, αλλά ήταν πάντα. Οι νέοι έχουν ανοιχτές πόρτες σήμερα, περισσότερες απ’ ό,τι εμείς τότε. Δεν πρέπει να τους κρατάνε πίσω οι ανυπέρβλητες δυσκολίες.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, σας έτυχε ποτέ να αποχωρήσετε από δουλειά, λόγω κακής συμπεριφοράς συναδέλφου;

Όχι, ποτέ. Με τα χρόνια έχω μάθει ότι καλό είναι να μην επηρεαζόμαστε από την άποψη άλλων ανθρώπων, σε σχέση με συνεργασίες. Ναι, μπορεί κάποιος να έχει συνεργαστεί άσχημα με κάποιον άλλον, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο επόμενος που θα δουλέψει μαζί του θα συνεργαστεί άσχημα. Μία συνεργασία δεν πάει καλά, γιατί υπάρχουν κακές στιγμές, εντάσεις ή οι άνθρωποι δεν έχουν κοινή οπτική σε κάποια πράγματα. Ακούω τους συναδέλφους μου και τις γνώμες τους, αλλά αφήνω πάντα ένα παραθυράκι ανοιχτό ότι η επόμενη συνεργασία θα είναι καλή. Και μου έχει τύχει αυτό. Δεν έχω φύγει από δουλειά. Μία φορά θυμάμαι μία πολύ δύσκολη συνεργασία, με σκηνοθέτη, αλλά κατάλαβα ότι το θέμα ήταν δικό του. Δεν ήταν κάτι σοβαρό, όπως βία ή παρενόχληση. Αλλά κατάφερα να βάλω τα όριά μου, να βρω ένα τρόπο να επικοινωνήσω και να έχουμε μία καλή επαγγελματική σχέση. Έχω ζήσει πολλές χαρές στη δουλειά αυτή, έχω κάνει φιλίες και νιώθω πολύ τυχερή.

Διαβάστε επίσης:

Συγκινεί η Βολιώτη: Το γράμμα που της άφησε ο πατέρας της πριν πεθάνει–«Έζησα από κοντά τον καρκίνο»

Βίκυ Βολιώτη: «Από μικρή έλεγα πως αν αποφασίσω να αποκτήσω παιδί, θα υιοθετούσα»