Μαίρη Χρονοπούλου: «Δεν έχω κάνει πλαστική. Είναι απαγορευμένο αυτό πλέον για μένα»

Η αγαπημένη ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου, στην πιο προσωπική της εξομολόγηση στον Μάκη Δελαπόρτα μίλησε για τον έρωτα και τη ματαιοδοξία.

«Εγώ τη ζωή τη ρούφηξα μέχρι την τελευταία της σταγόνα και θα συνεχίσω να το κάνω όσο ο θεός μου δίνει μέρες. Πολλοί θεωρούν πως όλη αυτή η ανανέωση που βλέπετε τελευταία είναι αποτέλεσμα κάποιας πολύ επιτυχημένης πλαστικής. Όχι, δεν έχω κάνει πλαστική. Ούτε πρόκειται. Έχω καρδιά και αναπνευστικό, που με εμποδίζουν ρητά να ναρκωθώ. Είναι απαγορευμένο αυτό πλέον για μένα. Έναν χρόνο τώρα κάνω αυστηρή δίαιτα, έχασα πολλά κιλά, κάνω γυμναστική και φροντίζω τον εαυτό μου. Όλο αυτό που βλέπετε είναι μια εσωτερική ψυχική ευφορία που πηγάζει από μέσα μου και βγαίνει στο πρόσωπό μου. Κατάλαβα πια πως όσο ο θεός σου δίνει πνοή, έχεις την ηθική υποχρέωση να ζεις και να γεύεσαι τη ζωή με την κάθε χαρά, αλλά και την κάθε δυσκολία που σου επιφυλάσσει. Τώρα, όσο για σύντροφο, δεν έχω.

Είμαι αρκετά χρόνια μόνη μου, αλλά δεν νιώθω καθόλου μοναξιά γιατί έχω καλούς και πιστούς φίλους. Η πιο σοφή μου επένδυση. Όλα έχουν την ηλικία τους. Κακά τα ψέματα. Κι ο έρωτας είναι προνόμιο των νέων. Δεν συμφωνώ με αυτό που λένε κάποιοι πως σε οποιαδήποτε ηλικία μπορείς να ερωτευτείς. Ωραία, ερωτεύεσαι. Και με το σεξ τι κάνεις; Γίνεται να ερωτευτείς χωρίς άγγιγμα; Εξ αποστάσεως; Για μένα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, στα ερωτικά μου ήμουν πάντα μια απλή αστή γυναίκα και έζησα πολύ χαλαρές καταστάσεις. Στην ουσία ήμουν μια αστή του κερατά! Επίσης, δεν ήμουν ποτέ η γυναίκα του γλεντιού που δεν υπολογίζω... έτσι τον βρίσκω τον καιρό κι έτσι τον αρμενίζω...", όπως έλεγε το τραγούδι μου. Πού χρόνος για τέτοιες πολυτέλειες; Κουραζόμουν τότε πάρα πολύ. Έπεφτα πτώμα στο κρεβάτι μου γιατί το πρωί σηκωνόμουν οπό τα χαράματα για να πάω στο γύρισμα και μετά σε δύο παραστάσεις στο θέατρο.

Σήμερα έχω απαλλαγεί από κάθε είδους ματαιοδοξία, που, δυστυχώς, σου την προσφέρει απλόχερα το επάγγελμα. Είναι τραγικό μια γυναίκα στην ηλικία μου να θέλει να έχει τίτλους ιδιοκτησίας. Το θεωρώ πολύ ανόητο και ταυτόχρονα τραγικά ματαιόδοξο. Για όνομα του θεού! Μαζί μας θα τα πάρουμε; Γι’ αυτό και αποφάσισα να τα αφήσω όλα εν ζωή στο Χαμόγελο του Παιδιού. Εγώ σήμερα είμαι πλέον φιλοξενούμενη στο ίδιο μου το σπίτι. Τι πιο όμορφο όμως να αισθάνομαι πως σ' αυτό το σπίτι κάποια στιγμή θα ζουν, θα παίζουν και θα τρέχουν παιδιά; Είναι καταπληκτικό! Εξάλλου η τελική μας περιουσία είναι δύο τετραγωνικά μέτρα που όλοι δικαιούμαστε. Το βρίσκω αστείο να γαντζωνόμαστε στην ύλη.

Τέλος, πιστεύω ακράδαντα στη δοξασία που λέει: "Φρόντισε το όνομα σου όταν είσαι νέος και μετά θα φροντίσει αυτό για σένα". Αυτό ήδη έχει αποδειχτεί περίτρανα στη δική μου περίπτωση, γιατί έφυγα από το θέατρο όταν έπρεπε και δεν έπεσα σε παγίδες. Δεν εκτέθηκα καλλιτεχνικά ποτέ. Πρόσεξα πολύ τις κινήσεις μου. Γι’ αυτό και σήμερα πλέον εισπράττω τέτοια αποδοχή, τέτοιο σεβασμό και τέτοια αγάπη από τον κόσμο, που είναι πολύ συγκινητικό. Είναι μια ανταμοιβή τόσο πλούσια. Αισθάνεσαι πως έχεις για προίκα σου χρυσά φλουριά, μέλι, γλυκό και ζαχαρωτά. Όλα τα πολύτιμα δώρα που μπορεί να ονειρεύεται ένας άνθρωπος. Είμαι ευλογημένη. Αυτό αισθάνομαι».

Πηγή:ΟΚ