Ζωζώ Σαπουντζάκη: Ο Αλέξανδρος Ωνάσης ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί μου. Έγραφε στην άμμο το όνομά μου
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη κατάφερε όχι μόνο να διαγράψει μία σπουδαία καριέρα αλλά και να διαφυλάξει κάποιες πολύ δικές της στιγμές.
Σε μια προσωπική εξομολόγηση της στον Μάκη Δελαπόρτα μίλησε για τα χρήματα που έχει ξοδέψει για το ντύσιμό της αλλά και για τη γνωριμία της με τον Αλέξανδρο Ωνάση.
«Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτάω ποτέ μετά τη δουλειά μου. Ζω ήσυχα. Αλλά μου αρέσει να ντύνομαι πάντα ακριβά! Τρελαίνομαι για τη μόδα. Φόρεσα από τις πρώτες μίνι. Ξοδεύω πολλά χρήματα για τις τουαλέτες μου. Παλιότερα ήμουν ικανή να πεταχτώ στο Παρίσι για ένα ζευγάρι μπότες. Προσπαθώ πάντα να ανανεώνομαι. Μου αρέσουν τα ακριβά ρούχα. Πήγαινα στη Ρώμη για ένα ζευγάρι παπούτσια, στο Παρίσι για να αγοράσω φτερά. Έχω ξοδέψει μια περιουσία στο ντύσιμο μου. Σήμερα όλες οι ντουλάπες και τα μπαούλα στο σπίτι μου ξεχειλίζουν από τουαλέτες. Είμαι συνδεδεμένη με αυτά τα ρούχα. Κοιτώντας τα μου έρχεται στο μυαλό ένα φινάλε, ένα νούμερο, ένα σόου. Έχω πολλές και έντονες αναμνήσεις. Επίσης, ήμουν προληπτική στη ζωή μου. Δεν ξέρω όμως για ποιο λόγο. Πάντα υπέγραφα συμβόλαια Τρίτη. Τυχερός μου αριθμός είναι το 13, σε αντίθεση με άλλους που τον έχουν για γρουσούζικο.
Κάποτε ένας πολύ σπουδαίος επιχειρηματίας είχε έρθει Πρωτοχρονιά στο σπίτι μου να μου κάνει ποδαρικό και μου είχε φέρει γλυκά, αλλά και έναν λούτρινο μαύρο γάτο. Μόλις τον είδα, δεν τον άφησα να μπει μέσα. Πέταξε τον μαύρο γάτο και μετά μπήκε. Επίσης, θέλω να σπάω ρόδι κάθε Πρωτοχρονιά και κάθε πρώτη του μηνός να μου λένε «καλό μήνα» και να μου πετάνε έστω ένα κέρμα κάτω από την πόρτα. Όλα αυτά τα έχω κληρονομήσει από τη μάνα μου, την κυρία Φιλίτσα, που ήταν αθεράπευτα προληπτική. Έχω ζήσει μια πολύ έντονη και ταραχώδη ζωή κι έχω να θυμάμαι πολλά και όμορφα γεγονότα.
Κάποτε δούλευα στην Πεταλούδα, ένα από τα μαγαζιά της νυχτερινής Αθήνας όπου δούλεψα πολύ και άφησα εποχή. Βρισκόταν στην Πλατεία Αμερικής και είχαν περάσει από εκεί πολλά μεγάλα ονόματα. Την ορχήστρα είχε ο Γιώργος Μουζάκης, χορευτικά έκαναν η Ελένη Προκοπίου και ο Βαγγέλης Σειληνός και τραγουδούσε η Τζένη Βάνου στα πρώτα της ακόμα βήματα. Πελατεία τα μεγαλύτερα ονόματα επιχειρηματιών και εφοπλιστών της Αθήνας. Κάποιο βράδυ ο καθηγητής Ιωάννης Γεωργάκης, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του ιδρύματος Ωνάση και βασικό στέλεχος στις πολλαπλές επιχειρήσεις του αλλά και δικός μου θαυμαστής, με ειδοποίησε πως θα ερχόταν ο Αλέξανδρος Ωνάσης στην Πεταλούδα. Πράγματι, ήρθε ο Αλέξανδρος, ένα παιδί 18 χρόνων, με συνοδεία δέκα ακόμη φίλων του. Μου ζήτησε να πάω στο τραπέζι του, πήγα και μου μιλούσε με άνεση, σαν να με ήξερε χρόνια.
Στην παρέα του ήταν και ο Νίκος Βερνίκος, ο οποίος μου ζήτησε να χορέψουμε. Όταν καθίσαμε, ο Αλέξανδρος μου εκμυστηρεύτηκε πως την επόμενη μέρα ήθελε να με δει. Πράγματι, την άλλη μέρα κατά τις 2.30 το μεσημέρι χτύπησε το κουδούνι μου στην Τζιραίων. Όταν βγήκα έξω, ο Αλέξανδρος με περίμενε με μια μαύρη Cadillac. Πήγαμε στη Γλυφάδα για φαγητό και στον δρόμο μου μιλούσε για τους γονείς του, τη μητέρα του, που τη λάτρευε, και την Κάλλας, που δεν την πήγαινε καθόλου. Έδειχνε ερωτευμένος και κάποια στιγμή θέλησε να με φιλήσει. Εγώ τραβήχτηκα χωρίς να τον προσβάλω. Ο Γεωργάκης μου είπε πως ο Αλέξανδρος ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί μου και έγραφε στην άμμο το όνομα μου. Εγώ όμως δεν τον είδα ποτέ ερωτικά. Αν και βγήκαμε ακόμη μερικές φορές, η σχέση μας ήταν μόνο φιλική».
Πηγή:ΟΚ