Γιώργος Κοψιδάς: «Προσπάθησα να γίνω σκληρός, αλλά είδα ότι δεν μου ταίριαζε»

Οι ιδιαίτερες γωνίες του προσώπου του και η μεσογειακή ομορφιά που κάποιοι εκτίμησαν πάνω του πριν από περίπου είκοσι χρόνια ήταν τα στοιχεία εκείνα που, χωρίς να το θέλει, τον οδήγησαν στον χώρο της τηλεόρασης και των διαφημίσεων. Αυτός, όμως, δεν έμεινε εκεί, αλλά εξέλιξε το ταλέντο του στο θέατρο δημιουργώντας μια ζηλευτή καριέρα.

Ο λόγος για τον ηθοποιό Γιώργο Κοψιδά, τον οποίο φέτος συναντάμε στο θέατρο «Πειραιώς, 131» και στην κωμωδία «Οι γείτονες από πάνω» του Cesc Gay να ερμηνεύει ίσως έναν ρόλο που του ταιριάζει γάντι, τόσο γιατί υποδύεται έναν ωραίο άντρα, που χαίρεται τη ζωή, όσο και επειδή ο ρόλος του εκπέμπει την παιδικότητα ενός καλόκαρδου γίγαντα. «Είναι ένα καινούργιο έργο του 2020, που έχει ήδη γίνει και ταινία. Μιλάει για τη σχέση δύο ζευγαριών που μένουν στην ίδια πολυκατοικία και σε ένα δείπνο των τεσσάρων γίνονται πολλές αποκαλύψεις και ανατροπές. Το έργο έχει πολλή πλάκα, αλλά και συγκίνηση. Υποδύομαι έναν τύπο έξω καρδιά, με έντονη παιδικότητα και αθωότητα. Είναι πλακατζής, ακομπλεξάριστος και απελευθερωμένος σεξουαλικά, χωρίς όμως τίποτα χυδαίο», είπε ο Γ. Κοψιδάς.

Μιλώντας για τον γάμο και το γεγονός πως πολλά ζευγάρια περνούν κρίση έπειτα από πολλά χρόνια κοινής ζωής, αναφέρεται στην προσπάθεια που χρειάζεται η συμβίωση. «Θέλει μεγάλη τέχνη για να διατηρείς αναμμένη τη φλόγα. Τα ζευγάρια πρέπει να μη σταματούν ποτέ να παίζουν και να γελούν μεταξύ τους. Πιστεύω πως το να μένεις με κάποιον στο ίδιο σπίτι επτά ημέρες την εβδομάδα είναι κουραστικό. Αν υπήρχε δυνατότητα να έχουμε δύο σπίτια και να μένουμε με τον άλλον όσες ημέρες την εβδομάδα θέλουμε, αυτό θα βοηθούσε πολλά ζευγάρια να μη χωρίσουν. Είναι στη φύση του ανθρώπου να είναι ελεύθερος και πρέπει να σεβόμαστε τη φύση. Είναι υπέροχη η συντροφικότητα, αλλά δεν πρέπει να "πνίγει" ο ένας τον άλλον», τόνισε χαρακτηριστικά.

Στον Γιώργο Κοψιδά αρέσει να ζει ήρεμα και να έχει καθαρές σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω του: «Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν ευαίσθητο παιδί, πολύ εσωστρεφές και συνεσταλμένο. Σιχαινόμουν τη βία και την αδικία από παιδί. Μεγαλώνοντας, προσπάθησα να γίνω λίγο πιο σκληρός. Αλλά, τελικά, είδα πως δεν είμαι εγώ αυτός. Οπότε, τώρα, απενοχοποιημένα είμαι αυτό που είμαι. Είμαι πολύ ευαίσθητος και με τα ζώα, γι' αυτό είμαι vegan τα τελευταία εννέα χρόνια. Με έχουν συγκλονίσει και οι δεκάδες γυναικοκτονίες που γίνονται τελευταία. Εγώ ποτέ στη ζωή μου δεν έχω γίνει βίαιος με γυναίκα. Να θυμώσω και να τσακωθώ, ναι, μου έχει συμβεί. Τη βία, όμως, δεν τη δέχομαι με τίποτα. Η λύση απέναντι στη βία είναι η αγάπη. Αυτό που λέω συνδέεται και με τη vegan φιλοσοφία σε ένα πιο ενεργειακό επίπεδο. Γιατί, όταν τρως ένα ζώο που πριν το σκοτώσουν έχει φοβηθεί, έχει τρομοκρατηθεί, αυτό όλο επιστρέφει ενεργειακά σε εσένα. Καταναλώνουμε βία και πόνο και παράγουμε βία και πόνο. Και, όπως είπε και ο Τολστόι, «Οσο υπάρχουν σφαγεία ζώων, θα υπάρχουν πεδία μαχών», είπε στο Secret.