Κατερίνα Λιόλιου: «Είχα το σύνδρομο του αδικημένου. Έλεγα “γιατί με αδικούν;”»

Η τραγουδίστρια σε συνέντευξή της μίλησε για το αν φέτος είναι η χρονιά της και για το πώς πέρασε από τη φάση που ένιωθε ότι όλοι γύρω της την αδικούν.

Τελικά Κατερίνα, φέτος είναι η χρονιά σου;

Είναι μια χρονιά με πάρα πολύ τρέξιμο και κούραση, αλλά νιώθω ότι αποδίδουν καρπούς οι κόποι οκτώ ετών. Αυτά τα οκτώ χρόνια, από τότε που βγήκα από το “Voice”, δούλεψα σκληρά. Άνοιγα μουσικά προγράμματα, έκανα φωνητικά… την ίδρωσα τη φανέλα. Ήταν χρόνια πολύ χρήσιμα, αλλά δεν ήταν η ώρα μου να βρεθώ στη θέση που ήθελα. Έπρεπε να δουλέψω κι άλλο.

Γιατί λες ότι δεν ήταν η ώρα σου;

Πρώτα το κομμάτι το ηλικιακό. Δε μπορείς να ωριμάσεις στα 19. Όταν είσαι σε εκείνη την ηλικία θέλεις να κατακτήσεις τον κόσμο. Τρως μια ωραία τούμπα, βλέπεις τι ωραίο που είναι το πάτωμα και ανεβαίνεις σιγά – σιγά. Εγώ δούλεψα πολύ αυτό το διάστημα τη φωνή μου και την ψυχολογία μου.

Τι αποτέλεσμα είχες δουλεύοντας την ψυχολογία σου;

Κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου. Οι περισσότεροι αυτή τη συμβουλή μου έδιναν, αλλά δεν καταλάβαινα τι εννοούν. Μόλις κατάφερα να βρω τον δρόμο μου, βελτίωσα και βρήκα τον εαυτό μου.

Τι είχε μέχρι τότε ο εαυτός σου;

Είχα το σύνδρομο του αδικημένου. Έλεγα, “γιατί δεν τα καταφέρνω αφού μπορώ; Γιατί με αδικούν;” Κατάλαβα ότι τελικά δε σε αδικεί κανένας, εσύ αδικείς τον εαυτό σου.

Και αφού βρήκες τον εαυτό σου, έβγαλες ένα τραγούδι που έκανε χαμό: «Τώρα πια απ ' τα story μου θα με βλέπεις αγόρι μου».

Κατάλαβα ότι χρειάζομαι ένα δυνατό τραγούδι. Το «Story» μου τα έπαιξε ο Λευτέρης Κιντάτος σε ένα πιάνο με μια φωνή. Ήταν ένα τραγούδι ίσως πιο ανάλαφρο, αλλά κατάλαβα ότι ο στίχος του μας αφορά όλους. Όλοι το έχουμε ζήσει και το έχουμε πει . Όταν κυκλοφόρησε, δεν έκανε επιτυχία στην αρχή. Τα ραδιόφωνα το έπαιζαν πάρα πολύ αραιά. Το τραγούδι αυτό έγινε επιτυχία από μόνο του. Όταν πια πήρε το δρόμο του, το χάρηκα πάρα πολύ.

Πηγή:Down Town