Βέφα Αλεξιάδου: «Τις κόρες μου δεν τις πήρε ο θεός, “έφυγαν” μόνες τους»

Η αγαπημένη τηλεοπτική μαγείρισσα σε συνέντευξή της μίλησε για τη μεγάλη αγάπη που έζησε με τον σύζυγό της αλλά και αλλά και για τις κόρες της, που «έφυγαν» πρόωρα από τη ζωή.

-Ζήσατε μια μεγάλη αγάπη με τον σύζυγό σας…

Ο Κώστας ήταν μεγάλος και τρανός. Υπέροχος άνθρωπος και καθηγητής. Εγώ ήμουν ερωτευμένη με την πρώτη μου αγάπη και εκείνος ήταν η σκιά μου. Με κέρδισε ο Κώστας. Ήταν πάντα δίπλα μου. Τον αγάπησα πολύ, αλλά εκείνος με λάτρεψε ακόμα πιο πολύ. Ο άντρας μου πέθανε με το όνομά μου στο στόμα του. Με ζήλευε, ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί μου. Ήταν ο δεύτερος μεγάλος έρωτάς μου.

-Με τον πρώτο σας έρωτα, κρατήσατε επαφές;

Από την ώρα που χωρίσαμε με τον Γιώργο, έτσι τον έλεγαν, ψυχή και σώμα ήμουν η γυναίκα του Κώστα. Όμως μάθαινα τα νέα του. Συναντηθήκαμε μεγάλοι πια, αφού είχαμε κάνει παιδιά τυχαία. Τίποτα άλλο. Ο καθένας τη ζωή του. Αυτό ήταν το σωστό, εφόσον μας χώρισαν.

-Χάσατε τις κορούλες σας. Πώς αντιμετωπίζονται τέτοιες απώλειες;

Ο πόνος είναι μεγάλος έτσι κι αλλιώς. Αλλά εγώ έχω ακόμα πιο μεγάλο πόνο, γιατί τα κορίτσια μου θα μπορούσανε να ζούνε. «Έφυγαν», γιατί δεν πήγαιναν στο γιατρό. Η Αλεξία είχε άσθμα, με το οποίο θα μπορούσε να ζήσει σε όλη της τη ζωή, όπως ζούνε όλοι οι ασθματικοί. Βέβαια για να ζήσεις με αυτή την πάθηση, δεν πρέπει να καπνίζεις, να πίνεις, ούτε να έχεις τον σκύλο αγκαλιά, όταν ξέρεις ότι επιβαρύνει την κατάστασή σου. Εκείνη τα έκανε και τα τρία. Φώναζα εγώ, αλλά δεν με άκουγε ούτε αυτή, ούτε ο άντρας της. Έπαιρνε κορτιζόνη, την ημέρα που «έφυγε» ίσως πήρε λίγη παραπάνω και έπαθε ανακοπή. 44 ετών, πόνος αβάσταχτος. Το είχε από 3 ετών, αλλά όσο ήταν κοντά μου την πρόσεχα, μετά σταμάτησε να πηγαίνει στον γιατρό. Και η μεγάλη μου είχε καρκίνο στη μήτρα, τον οποίο θα μπορούσε να είχε προλάβει, αλλά όταν πήγε στον γιατρό, ήταν πολύ αργά. Δεν είναι ότι έχασα απλά τα παιδιά μου, τα έχασα χωρίς να πρέπει να τα χάσω. Δεν τους πήρε ο Θεός, «έφυγαν» μόνες τους.

-Έχετε όμως τις εγγονούλες σας…

Οι εγγονούλες μου είναι η χαρά μου. Δεν τις βλέπω, βέβαια, συχνά, γιατί η μια είναι 23 ετών και είναι καθηγήτρια αγγλικής λογοτεχνίας στο Cambridge. Είμαι τόσο περήφανη για εκείνη. Η μικρή τώρα ξεκινάει τις σπουδές της στο Δουβλίνο. Είναι πολύ καλά κορίτσια. Το κρίμα είναι που έχασαν τόσο νωρίς τη μάνα τους.

-Ο θάνατος σας τρομάζει;

Ούτε που τον έχω σκεφτεί ποτέ τον θάνατο. Ξέρω ότι κάποια μέρα θα πεθάνω, αλλά γιατί να το σκεφτώ; Η ζωή μου κυλάει και δεν έχω λόγο να αγχώνομαι γι’ αυτή τη μέρα. Είμαι πολύ ψύχραιμή. Έτσι μιλάω και σε όλο τον κόσμο, με ψυχραιμία και αγάπη, γι’ αυτό με αγαπάνε. Δεν έχω τίποτα κακό μέσα μέσα μου για κανέναν, μόνο αγάπη έχω για όλους. Η επικοινωνία μου με τον κόσμο μου δίνει ζωή. Είμαι ευγνώμων για την αγάπη τους…

Πηγή:Λοιπόν