Κάρμεν Ρουγγέρη: «Αν τα παιδιά μου δεν σηκώσουν το τηλέφωνο, θα κινήσω γη και ουρανό για να τα βρω»

Η αγαπημένη ηθοποιός ανέφερε επίσης σε συνέντευξή της αν υπάρχει κάτι που την κάνει να μην μπορεί να διατηρήσει την ψυχραιμία της και αν έχει κάνει όλα τα όνειρα της πραγματικότητα.

-Υπάρχει κάτι που να σας κάνει να μην μπορείτε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας;

Δεν είμαι ψύχραιμη ως προς την αγωνία που έχω για τα παιδιά μου. Δηλαδή αν τα πάρω τηλέφωνο και δεν το σηκώσουν, θα κινήσω γη και ουρανό για να τα βρω. Γίνομαι απαράδεκτη. Πάει το μυαλό μου στο κακό.

-Υπάρχει κάτι ακραίο που να έχει συμβεί στη ζωή σας και δεν μπορέσατε να το διαχειριστείτε;

Ό,τι χειρότερο ήταν να πάθω, δηλαδή να χάσω τους γονείς μου, το έπαθα πάρα πολύ νέα. Αυτό ίσως να μου έκανε και κάποιο καλό, γιατί είχα χάσει ό,τι πιο πολύτιμο είχα και μετά δεν με ένοιαζε ό,τι κι αν γινόταν. Δεν μπορεί δηλαδή να κλαις γιατί έχασες δυο χιλιάρικα στον δρόμο, ακόμα κι αν δεν τα έχεις, γιατί έχεις ζήσει τη μεγαλύτερη απώλεια.

-Σας έχει συμβεί να περάσατε κάτι πολύ δύσκολο και την επόμενη στιγμή να πρέπει να ανέβετε στη σκηνή;

Μου έχει συμβεί, ενώ ήμουν στο εξωτερικό για μια παράσταση, να μάθω ότι πέθανε η μητέρα μου. Δεν έπαιξα την ίδια μέρα, με αντικατέστησαν γιατί ήμουν σε κακό χάλι, αλλά έπαιξα την επόμενη. Στο ταξίδι αυτό έλειπα 6 μήνες και στους 4 μήνες πάνω έμαθα ότι έχασα τη μαμά μου. Δεν πήγα στην κηδεία, δεν την είδα. Όταν επέστρεψα, φορούσα τα μαύρα ρούχα και τα έβγαλα όταν έβαλα το νυφικό. Με το που «έφυγε» η μητέρα μου, μου έστειλε ένα γράμμα ο Αντρέας μέσα σε όλα τα άλλα που μου έστελνε και μου έγραψε αν ήθελα να νοικιάσει ένα σπίτι ώστε όταν επιστρέψω να έχω κάπου να μείνω, καθώς δεν είχα πού να γυρίσω πια. Τότε γνωριζόμασταν μόνο 6 μήνες. Του είπα ναι και έτσι είχα ένα σπιτικό. Για να μην αισθανθώ άσχημα μου έδωσε τον μισθό του. Τι να πω γι’ αυτόν τον άνθρωπο…

-Έχετε κάνει όλα σας τα όνειρα πραγματικότητα;

Όλα, εκτός από αυτό της Επιδαύρου. Πάλι φέτος έκανα αίτηση, αλλά μου απάντησαν ότι δεν ενδιαφέρονται. Μια Επίδαυρος γεμάτη παιδιά θα ήταν ένα όνειρο… Το θεωρώ αδιανόητο και απαράδεκτο να μην έχουν οι παιδικές ψυχές αυτή τη δυνατότητα.

Πηγή:Λοιπόν