Γιώργος Χρυσοστόμου: «Έχω χαλαρώσει με τους ψυχαναγκασμούς. Κάποτε δεν άφηνα φύλλο στη βεράντα»

Ο αγαπημένος ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για το θέατρο, για τους ψυχαναγκασμούς του και για τους λόγους που επιλέγει να βγαίνει μόνος για φαγητό.

«Πολλοί σκηνοθέτες διαλέγουν έργα και τα σκηνοθετούν σύμφωνα με τα δικά τους ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία δεν λύνουν αλλά βάζουν τους ηθοποιούς να τα παίξουν. Το αποτέλεσμα είναι να πειράζουν τόσο πολύ ένα κείμενο, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν ότι αυτός που θα δει την παράσταση θα πρέπει τουλάχιστον να καταλάβει την υπόθεση. Δεν λέω για δεύτερο-τρίτο επίπεδο. Το θέατρο οφείλει να είναι λαϊκό θέαμα, να απευθύνεται σε απλούς ανθρώπους και όχι σε πανεπιστημιακούς και θεατρολόγους. Σε κόσμο που σε πληρώνει –και από τον οποίο βγάζεις τα λεφτάκια σου– και έρχεται για να καταλάβει μια ιστορία. Για να πάει λίγο παρακάτω η σκέψη του. Για χίλιους δυο λόγους».

«Ανασφάλεια έχουν όλοι οι άνθρωποι, απλώς εμείς οι ηθοποιοί έχουμε την ευκαιρία να την ξορκίσουμε. Έχει ησυχάσει μέσα μου το άγχος ότι πρέπει και οι 1.500 θεατές να είναι ευχαριστημένοι. Όχι, αν δεν πάει καλά η παράσταση, φταίει και ο θεατής γιατί «it takes two». Επίσης, η Γη θα συνεχίσει να κινείται μετά από έναν δικό μου κακό αυτοσχεδιασμό. Όπως έλεγε και ένας Ελληνοαμερικανός φίλος μου που δεν ήξερε καλά ελληνικά “χέστηκε η φοράδα του Σταλόνε” αν δεν πάει καλά μια παράσταση, αν δεν ικανοποιηθεί το κοινό ή αν μου γράψουν μια κακή κριτική. Όλα αυτά είναι χάσιμο χρόνου να κάτσεις να ασχοληθείς. Αυτό που ξέρω είναι πως στη δουλειά μου κάνω πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορώ. Τώρα άμα το κάνεις καλύτερα, ανέβα και παίξε».

«Έχω χαλαρώσει με τους ψυχαναγκασμούς. Κάποτε δεν άφηνα φύλλο να πέσει στη βεράντα, τώρα θα αφήσω κάποια που κάνουν ωραίο σχήμα. Φυσικά υπάρχει μια ρουτίνα που αν δεν την ακολουθήσω δεν φεύγω από το σπίτι. Δηλαδή δεν θα αφήσω άπλυτα στον νεροχύτη, αλλά αυτό έχει να κάνει με πρακτικούς λόγους. Γενικά αγαπώ τη φροντίδα του σπιτιού. Θυμάμαι ότι ρωτούσαν κάποτε «τι δουλειά κάνετε;» και κάποιες κυρίες απαντούσαν «οικιακά». Εμένα αυτό το “οικιακά” είναι το αγαπημένο μου. Με ηρεμεί».

«Δεν είμαι αυτό που λέμε “η ψυχή της παρέας”. Γιατί μπαίνω δυναμικά και μετά κάνω θεαματική έξοδο – “σόρι, δεν είμαι καλά, φεύγω. Ψυχή της παρέας είναι η Σμαράγδα, η οποία τους πειράζει συνέχεια όλους, είναι καλή οικοδέσποινα και της αρέσει να έχει κόσμο στο σπίτι. Εγώ, ας πούμε, έχω πάντα έτοιμο το σπίτι –ακόμη και το χαρτί υγείας δεν έχει ανοίξει ακόμα– αλλά δεν έρχεται κανένας! Το κάνω για μένα, για να το βρίσκω εγώ έτοιμο. Δεν είμαι από αυτούς που μαζεύονται αντροπαρέα στο σπίτι. Γενικά στις μαζώξεις πλήττω. Οι φίλοι μου με λένε “μύγα” γιατί κάθεται για λίγο και φεύγει. Έτσι κάνω κι εγώ. Αλλά ούτε και σε μπαρ μπορώ να πάω και να στριμωχθώ. Δεν μου κάνει κούκου η νύχτα (σ.σ. έχει εργαστεί για πολλά χρόνια ως μπάρμαν και DJ). Το είδα όλο, το γλέντησα, το εισέπραξα, τώρα ψάχνω μια εναλλακτική μορφή διασκέδασης, που δεν την έχω βρει ακόμα. Το φαγητό είναι μια ενδιάμεση λύση, αλλά και εκεί έχω ένα μικρό θέμα γιατί με το που τελειώσω και νυστάξω πρέπει να πάω κατευθείαν στο κρεβάτι μου. Πληρώνω, σηκώνομαι να φύγω και οι άλλοι προσβάλλονται. Οπότε πάω και τρώω μόνος μου άμα είναι να βγω έξω».

Πηγή:ΟΚ