Έφυγε από τη ζωή ο συνθέτης και τραγουδιστής Σταύρος Λογαρίδης - Η πολυτάραχη ζωή του

Τη μάχη με τον καρκίνο ο Σταύρος Λογαρίδης, ο σπουδαίος μουσικός και τραγουδιστής σε ηλικία 69 ετών. Ήταν ένας σημαντικός δημιουργός που ποτέ δεν θέλησε να τραβήξει τα φώτα της επικαιρότητας πάνω του. Ήταν μέλος της θρυλικής μπάντας Poll, μαζί με τον Κώστα Τουρνά και τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς.

Ο Σταύρος Λογαρίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1953. Από παιδί είχε κλίση στη μουσική, με την οποία ήρθε σε επαφή μέσω του παππού του, που ήταν ιεροψάλτης. Ο πατέρας του έπαιζε κιθάρα και η μητέρα του ακορντεόν.

Όταν ήταν 14 ετών δημιούργησε το συγκρότημα Juniors και αμέσως μετά τους Sphinx, που κέρδισαν το πρώτο βραβείο παντουρκικού διαγωνισμού μουσικής της εφημερίδας Hurriyet. Στα 15 του ήρθε στην Αθήνα και κυκλόρησε τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με τον τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα». Για να βγάλει χρήματα συμμετείχε σε φωνητικά του Χατζηδάκη στις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Ο τότε διευθυντής της Polydor Ν. Αντύπας τον έφερε σε επαφή με τους Κ.Τουρνά, Robert Williams και Κ. Παπαιωάννου. Κάπως έτσι γεννιούνται οι Poll που θα κάνουν δύο μεγάλους δίσκους, το «Άνθρωπε» και το «Λευκό Album». Ο Λογαρίδης αποχώρησε από το συγκρότημα όταν οι υπόλοιποι πήραν την απόφαση να εμφανιστούν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972.

Μέχρι το 1977 έκανε μουσική για δύο σήριαλ στην τηλεόραση, τη «Μενεξεδένια Πολιτεία» του Α. Τερζάκη και την «Οικογένεια Ζαρντή» του Κ. Χατζηαργύρη στην κρατική τηλεόραση.

Έχει γράψει τη μουσική για την ταινία μεγάλου μήκους «Η Φόνισσα» που απέσπασε το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην πρώτη μεταπολιτευτική κι επεισοδιακή του πρεμιέρα με κριτική επιτροπή τους Μελίνα Μερκούρη, Μάνο Λοίζο, Νίκο Κούνδουρο.

Από το 1976 έως το 1981 κυκλοφορεί τρεις προσωπικούς δίσκους, το «Ασπρόμαυρο» με παραγωγό τον Γιάννη Πετρίδη και συνεργάτες τους Μανώλη Ρασούλη και Γρηγόρη Φαληρέα και το «Άλλη γη» με παραγωγό τον Λουκά Σιδερά των Afrodites Child.

Φεύγει από την Polydor και το 1985 συνεργάζεται με την εταιρεία Lyra, όπου δουλεύει με τον Γ. Ζήκα και την Ελευθερία Αρβανιτάκη στον δίσκο «Με τα φεγγάρια χάνομαι», το σόλο ντεμπούτο της Αρβανιτάκη.

Από το 1986 μέχρι το 1989 θα περάσει τη σκοτεινή εποχή της ζωής του. Ένα σκληρό διαζύγιο, μια δικαστική διαμάχη στο Λονδίνο για τα δικαιώματα της «Μενεξεδένιας Πολιτείας», αλλά και ο εθισμός του σε ναρκωτικά, καταλήγουν σε δύο συλλήψεις φορές για χρήση ναρκωτικών. Κάνει αποτοξίνωση στο Άμστερνταμ το ̓89, γυρνάει στην Ελλάδα και το 1992 μετακομίζει στην Τήνο, όπου έμεινε 3 χρόνια. Εκείνη την εποχή άρχισε να στρέφεται στη θρησκεία, κάνοντας μερικές ακόμη διασκογραφικές δουλειές, πριν αρρωστήσει και τελικά πεθάνει μετά από πολύμηνη μάχη.