Αλέξανδρος Μούκανος: Ο κύριος Μήτσος από το Σασμό αποκαλύπτει: «Δεν έχετε δει τίποτα ακόμη»

Υποδύεται τον κύριο Μήτσο και αποτελεί κομμάτι της νέας ζωής που χτίζει η Αργυρώ στα Γιάννενα. Είναι ο πατέρας του Σταύρου και του Βαγγέλη και ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας.

Ο Ηπειρώτης κύριος Μήτσος μας έχει συγκινήσει. Πώς προέκυψε ή συμμετοχή σας στο «Σασμό»;

Με την τηλεόραση δεν έχω Ιδιαίτερο δεσμό. Είμαι 34 χρόνια ηθοποιός και πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο βορείου Ελλάδας όπου και σπούδασα. Αποφοίτησα και ξεκίνησα την καριέρα, μου με έργα κλασικού ρεπερτορίου. Ωστόσο, με το που άκουσα το σκηνοθέτη Κώστα Κωστόπουλό στο τηλέφωνο να μου λέει ότι στη σειρά θα παίζουν ο Δημήτρης Ήμελλος, η Μαρία Πρωτόπαππα και ο Δημήτρης Λάλος, είπα από μέσα μου «εδώ θέατρο μου μυρίζει!». Τον ρώτησα: «Δεν σου αρνήθηκαν;» κι όταν μου είπε «όχι», του απάντησα: «Δεν θα σου αρνηθώ ούτε εγώ». Με την Κρήτη νιώθω ότι έχω μια ιδιαίτερη σχέση, ψυχική. Δεν είμαι Κρητικός, είμαι Μακεδόνας, και συγκεκριμένα από το Κιλκίς. Αλλά λατρεύω την Κρήτη και το Ρέθυμνο και για χρόνια πήγαινα διακοπές εκεί, με τραβούσαν οι ομορφιές του τόπου και οι άνθρωποι. Το ρόλο του Μήτσου, αυτού του απλού λαϊκού τύπου, τον αγαπώ παρά πολύ, γιατί μου θυμίζει τους παππούδες μου. Θα σας αποκαλύψω και για ποιον άλλο λόγο είπα το «ναι» στη συμμετοχή μου στο «Σασμό». Το ότι ο ήρωας μου παίζει κλαρίνο ήταν μεγάλο δέλεαρ. Το συγκεκριμένο μουσικό όργανο με συγκινεί βαθιά, βγάζει πόνο, αρχοντιά, κλάμα, λεβεντιά, δωρικότητα. Εγώ με τα κλαρίνα μεγάλωσα και με τα δημοτικά τραγούδια στα πανηγύρια. Παιδί της επαρχίας είμαι και αυτά είναι τα βιώματα μου, ίδια και απαράλλαχτα με αυτά του ήρωα μου από τα Γιάννενα.

Ξέρετε όντως κλαρίνο;

Με τη μουσική έχω σχέση, αλλά παίζω μπουζούκι. Το κλαρίνο το έχω απωθημένο και θα κάνω μαθήματα! Μου αρέσει ο ήχος του, μου φέρνει κατευθείαν δάκρυα στα ματιά. Ο ήρωας μου είναι κουρασμένος 14 άνθρωπος. Έχασε τη γυναίκα του και έφυγε για το βουνό, στα μαντριά του, όχι γιατί είναι αντικοινωνικός, αλλά επειδή νιώθει ότι θέλει να αποσυρθεί στη φύση. Συναντά ξανά τις ρίζες του και αφήνει την πόλη, τα Γιάννενα. Είναι μοναχικός από επιλογή και αυτό είναι διαφορετικό από τη μοναξιά.

Πώς «χτίσατε» τον κύριο Μήτσο;

Στο χωριό μου οι περισσότεροι άντρες, από τους παππούδες μέχρι τους πατεράδες, κάπως έτσι ήταν. Δεν μιλούσαν πολύ, αλλά άκουγαν τα παιδιά τους. Μια τα έπαιρναν με το καλό, μια ήταν πιο αυστηροί και σκληροί. Το σενάριο με βοηθάει πολύ να δουλέψω τον ήρωα, έχω γερά πατήματα, δεν μου είναι ξένος. Σαν να ακούω στα λόγια του τον πατέρα μου, που μας μιλούσε με αγάπη και στοργή, με καθαρότητα ψυχής για να γίνουμε τίμιοι ·και καλοί άνθρωποι στην κοινωνία. Ο κυρ-Μήτσος περισσότερο κλαίει για τον Σταύρο παρά για τον Βαγγέλη, γιατί το υγιές παιδί αρρωσταίνει, βασανίζεται και θα πάει χαράμι από το αγύριστο κεφάλι του αδελφού του.

Η απόπειρα αυτοκτονίας του Βαγγέλη συντάραξε όλη την οικογένεια. Θα αλλάξει πορεία στη ζωή του;

Δεν έχετε δει τίποτα ακόμη. Η απόπειρα αυτή κρύβει από απελπισία μέχρι εγωισμό. Ήθελε να τελειώσει από το βραχνά του τζόγου. Αλλά θα ξανακυλήσει, αυτά τα πράγματα δεν κόβονται εύκολα, θέλουν υποστήριξη από ειδικούς. Ο ήρωας μου πιστεύει ξεκάθαρα πλέον ότι ο Βαγγέλης κάνει κακό στον αδελφό του, τον Σταύρο. Ξέρει για την Αργυρώ και θέλει να δει τον Σταύρο γαμπρό, να πάει στο γάμο του, να δει εγγόνια, να τον δει ευτυχισμένο. Και, φυσικά, θα δεχτεί την Αργυρώ σαν παιδί του. Αλλά όσο βλέπει τον Βαγγέλη να επιβαρύνει τον αδελφό του, εύχεται μεσάτου να κάνει ο Σταύρος ένα άλμα και να φύγει, να πάει ακόμα και στην Κρήτη για να σωθεί!

Ο τζόγος λένε ότι είναι ο χειρότερος εθισμός. Ισχύει;

Νεαρός, για να σπουδάσω, δούλευα τα βράδια σε μια χαρτοπαιχτική λέσχη. Ένα ολόκληρο χρόνο έβλεπα κάθε βράδυ δράματα. Κατάντια. Ντρέπομαι να σας διηγηθώ τις ιστορίες. Έπαιζαν τα σπίτια τους πιστεύοντας ότι θα ρεφάρουν, τα οικόπεδά τους τα εξοχικά τους, τα αυτοκίνητα, λίρες, κοσμήματα. Μπροστά στα μάτια μου έμπαιναν υπογραφές πάνω σε ντάμες και ρηγάδες. Θυμάμαι έναν άνθρωπο να παίζει πέντε ημέρες στη λέσχη. Κοιμόταν, έτρωγε, έπινε, έπαιζε και πάλι το ίδιο. Αυτό το σκηνικό δεν θα μου φύγει από το μυαλό, μιλάμε για αρρώστια, για πάθος. Γι' αυτό και ο «Σασμός» έχει πολύ ζουμί, πολύ ψωμί να δώσει στον τηλεθεατή. Έχει βγει μέσα από την ίδια τη ζωή. Μιλάει για καταστάσεις που τις συναντάς σε διάφορα σπίτια.

Ποια θα είναι η στάση του κυρ-Μήτσο όταν θα μάθει για τις βεντέτες και τα φονικά στην οικογένεια της Αργυρώς;

Δεν τον φοβίζουν αυτά, αν βλέπει ότι ο Σταύρος είναι ευτυχισμένος. Δυστυχώς, οι βεντέτες στην Κρήτη είναι σαν έθιμο, σαν μια νοοτροπία περί τιμής, που δύσκολα αλλάζει, όπως και στη Μάνη. Μα είναι πιο σημαντικά τα χωράφια και τα ζώα από τη ζωή του ανθρώπου; Δηλητηριάζεις την ψυχή ενός παιδιού με τους φόνους που έκανε ο παππούς του για ένα γάμο που διαλύθηκε; Ασ' το ελεύθερο να ζήσει τη δική του ζωή, να ανοίξει τα φτερά του! Δεν βλέπω καμία λεβεντιά στη δολοφονία. Φιγούρα και επίδειξη βλέπω και τζάμπα μαγκιά, γιατί πετάς τη μία και μοναδική ζωή σου στα σκουπίδια, στα κάγκελα της φυλακής.

Πηγή:7ΜέρεςTV