Χρήστος Σπανός: «Η αγάπη του κόσμου είναι πάντα καλοδεχούμενη»
Ο Χρήστος Σπανός συστήθηκε στο ευρύ κοινό μέσα από τον ρόλο του «Ερμή» στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 «Άκρως Οικογενειακόν».
Ο αγαπημένος ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για το πώς προέκυψε ο ρόλος, πόσο τον βοήθησε στην πορεία της καριέρας του και για όσα θυμάται από εκείνη την εποχή.
-Πώς προέκυψε ο ρόλος σου στη σειρά;
Aυτή τη στιγμή, με γυρίζεις πολλά χρόνια πίσω. Ήταν άνοιξη του 2001. Μαθαίνω ότι γίνεται μια οντισιόν στον Αντ1 για μια οικογενειακή σειρά με τον Γιάννη Μπέζο και τη Ναταλία Τσαλίκη και πήγα. Μετά από λίγες μέρες, με ενημερώνουν ότι θα κάνω τον «Ερμή», ένα από τα παιδιά τους, στη σειρά που θα λέγεται «Άκρως Οικογενειακόν». Κανονίστηκε η πρώτη ανάγνωση με όλο το καστ στα γραφεία της παραγωγής και θυμάμαι έφυγα με τα πρώτα επεισόδια στο χέρι. Η χαρά μου ήταν απίστευτη.
-Ο ρόλος του «Ερμή» κατά πόσο σε βοήθησε στην πορεία της καριέρας σου;
Με τον «Ερμή» συστήθηκα ουσιαστικά στο τηλεοπτικό κοινό. Με αυτόν τον ρόλο έγινα γνωστός αν θέλεις, παρ’ όλο που είχα εμφανιστεί ξανά στο παρελθόν σε τηλεοπτικές σειρές «Καλημέρα Ζωή», «Βίος Ανθόσπαρτος», «Δέκα Μικροί Μήτσοι», κ.ά. Η τηλεόραση ήταν και είναι ένα πολύ δυνατό μέσο και για τον κόσμο, αλλά και για τους ανθρώπους της δουλειάς μας. Οπότε για να απαντήσω ακριβώς στο ερώτημά σου, ο ρόλος μου ήταν αρκετά βοηθητικός, κυρίως στην αρχή της πορείας μου. Σίγουρα βέβαια, ο περισσότερος κόσμος με έχει στο μυαλό του μέσα από αυτόν τον ρόλο.
-Πώς θυμάσαι αυτή την εποχή;
Ήταν σχεδόν το ξεκίνημά μου. Θυμάμαι ότι είχα μια νεανική ορμή, έναν ωραίο ενθουσιασμό, καθόλου έπαρση και πολλή δίψα για δουλειά. Και κυρίως όνειρα και σχέδια πολλά. Ήταν μία αθώα εποχή.
-Θυμάσαι να μας αναφέρεις στιγμές, ευτράπελα ή έντονα γεγονότα από τα γυρίσματα;
Αυτό που μου έχει μείνει από αυτή τη σειρά, είναι το πόσο γελούσαμε στα γυρίσματα. Μιλάμε για άφθονα γέλια. Θυμάμαι μια μέρα, κάναμε μια σκηνή στην κουζίνα του σπιτιού μας και τρώγαμε υποτίθεται το πρωινό μας πριν πάμε στο σχολείο. Η οικογένεια ήταν όλη μαζεμένη στο τραπέζι. Μας είχαν πιάσει γέλια και δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε τη σκηνή. Γελούσα τόσο, που βούτηξα το πρόσωπό μου στο μπολ με τα δημητριακά για να μη φανεί στην κάμερα. Γενικά το κλίμα ήταν πολύ όμορφο και οικογενειακό. Τα γυρίσματα ήταν πολύωρα, αλλά όταν συνεργάζεσαι με πολύ καλούς ανθρώπους, μπροστά, αλλά και πίσω από τις κάμερες, τα ξεχνάς όλα! Άλλωστε οι συνεργασίες είναι αυτές που μετράνε.
-Τα νούμερα τηλεθέασης τα κοιτούσατε;
Η σειρά έσκιζε. Το μαθαίναμε από τους τεχνικούς και από την παραγωγή. Τότε δεν υπήρχε τόσο εύκολη πρόσβαση στα νούμερα τηλεθέασης, όπως συμβαίνει σήμερα. Τα έπαιρνε το κανάλι το πρωί της επόμενης μέρας. Δεν υπήρχαν τα σάιτ και τα smartphones για να έχουμε πρόσβαση. Εγώ την τηλεθέαση και την επιτυχία της σειράς, την αντιλαμβανόμουν όταν έβγαινα στον δρόμο και συζητούσε ο κόσμος το επεισόδιο που είχε προβληθεί την προηγούμενη εβδομάδα.
-Πώς διαχειριζόσουν τη μεγάλη αγάπη και αποδοχή του κόσμου, έξω;
Με πολύ μεγάλη χαρά. Η αγάπη θεωρώ είναι πάντα καλοδεχούμενη. Μου έφτιαχνε και μου φτιάχνει πάντα τη διάθεση και τη μέρα μου, το να μου μιλάνε ακόμη και σήμερα για το «Άκρως Οικογενειακόν». Νιώθω ευγνώμων.
-Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Γιάννη Μπέζο και την Ναταλία Τσαλίκη;
Και οι δύο, μας πήραν από το χέρι και μας μάθανε την κωμωδία και όχι μόνο. Προσωπικά, πήρα πολλά μαθήματα και διδάχθηκα πολλά δίπλα σε αυτούς τους δύο ανθρώπους. Εκτίμησα το ήθος και τον επαγγελματισμό τους, σε όλα. Δημιούργησαν ένα πλαίσιο φροντίδας και ασφάλειας που με έκανε να νιώθω στη δουλειά δημιουργικός. Νοιαζόμασταν πρώτα ο ένας για τον άλλον και φυσικά μετά, να είμαστε καλοί στους ρόλους μας. Μόνο όμορφα συναισθήματα έχω από αυτή τη συνεργασία. Θα τη θυμάμαι πάντα με μια γλυκιά νοσταλγία.
-Με τους ηθοποιούς της σειράς έχετε επαφές σήμερα;
Με τον Γιάννη και τη Ναταλία συνεργαστήκαμε ξανά, αργότερα και στο θέατρο. Δεν κάνουμε παρέα αλλά θα είναι για πάντα οι τηλεοπτικοί γονείς μου. Με τα «αδέλφια» μου, στέλνουμε πού και πού κανένα μήνυμα. Ξέρεις, στη δουλειά μας αυτό είναι πολύ συνηθισμένο. Την περίοδο που συνεργαζόμαστε με κάποιον μπορεί να δεθούμε πολύ και μετά λόγω συνθηκών, να απομακρυνθούμε χωρίς αυτό όμως να σημαίνει κάτι.
-Θα έλεγες «ναι» σε ένα υποτιθέμενο ρεμέικ της σειράς;
Δεν ξέρω, ειλικρινά. Μπορεί να έχει ενδιαφέρον, μπορεί όμως και όχι. Είναι φαντάζομαι, όπως οι ξαναζεσταμένες σχέσεις. Ποτέ δεν έχουν την αρχική θερμοκρασία.
Πηγή:Λοιπόν