Σταύρος Νικολαΐδης: «Γνώριζα ότι ο Φιλιππίδης ήταν δύσκολος άνθρωπος και εγωκεντρικός»

Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Παύλο Χαϊκάλη και για το αν έχει κάνει άλλα επαγγέλματα για να βιοποριστεί.

Επαιξες και με τον Παύλο Χαϊκάλη και γνώριζες τον Πέτρο Φιλιππίδη. Τι πιστεύεις για όσα συμβαίνουν;

Θεωρώ πως σε ορισμένα θέματα υπάρχει υπερβολή. Στο θέμα του Χαϊκάλη δεν υπάρχει καμιά καταδίκη. Δεν έχει φτάσει στον εισαγγελέα θέμα δικό του. Να καταστραφεί η ζωή ενός ανθρώπου χωρίς να υπάρχει καταδίκη από δικαστήριο, δεν το θεωρώ σωστό. Οπου υπάρχει καταδικαστική απόφαση από το κράτος, ναι, είμαι μαζί τους και καλώς γίνεται και πρέπει να βγαίνουν αυτά τα θέματα. Αν με ρωτάς προσωπικά, δεν είχα τέτοια εικόνα για τον Παύλο. Με τον Φιλιππίδη δεν είχα συνεργαστεί ποτέ, όμως γνώριζα ότι ήταν δύσκολος άνθρωπος και εγωκεντρικός. Εγώ τον έβλεπα και τον θαύμαζα, και τον θεωρώ σπουδαίο ηθοποιό. Είμαι υπέρ του κινήματος #MeToo και τα θύματα που έχουν πληγωθεί πρέπει να δικαιωθούν.

Ανεξαρτήτως του χρόνου που θα ειπωθούν, οι καταγγελίες πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω. Ομως μη φτάσουμε και στο αντίθετο άκρο και στη δαιμονοποίηση όλων των πραγμάτων. Δεν τολμάμε πια να μιλήσουμε, να σατιρίσουμε, να γελάσουμε. Με το σίριαλ του Μάρκου Σεφερλή, με ένα ανέκδοτο που λέγεται από πολύ παλιά (σ.σ.: με τον βιαστή στον δρόμο), έγινε ο χαμός και λένε πλέον ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αστεία με τους βιασμούς. Και ερωτώ: Γιατί, παιδιά, δεν μπορούμε να κάνουμε αστεία με τους βιασμούς; Και με τον βιασμό κάνουμε αστεία, και με τον θάνατο κάνουμε αστεία και με τα πάντα μπορούμε να κάνουμε αστεία. Αυτό είναι το χιούμορ. Δηλαδή πριν από 20 χρόνια που λεγόταν αυτό το ανέκδοτο, δεν υπήρχαν βιασμοί; Τώρα τι άλλαξε ξαφνικά; Το ότι βιάζονται από γνωστούς; Δηλαδή πλέον δεν μπορούμε ούτε να μιλήσουμε; Υποψιάζομαι πως όλο αυτό μπορεί να είναι και κατευθυνόμενο και είναι τρομερά υπερβολικά να γίνονται όλα για μια τηλεοπτική σειρά.

Eχεις κάνει και άλλα επαγγέλματα για να βιοποριστείς;

Κατά καιρούς έχω κάνει αρκετά για να μπορέσω να επιβιώσω. Και με μπαρ έχω ασχοληθεί, και ένα μαγαζί με οπτικά είχα ανοίξει. Όταν πέσαμε μέσα στην οικονομική κρίση, το επάγγελμα του ηθοποιού είχε διαλυθεί. Θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για να μην πεινάσει η οικογένειά μου. Όπως έκανα όταν επέστρεψα από τη Λάρισα το 2011 και δεν υπήρχαν δουλειές στο θέατρο. Πήγα και δούλεψα στη μεταφορική εταιρία που έχει η αδερφή μου. Ομως αντιμετώπισα δυσκολίες, γιατί μόλις με έβλεπαν μου έλεγαν: «Οπ, τι έγινε; Δεν υπάρχει δουλειά και βρήκες τη μεταφορική;» Ολο αυτό σε πληγώνει!

Αυτή την περίοδο πού σε βρίσκουμε;

Τελειώνουμε από το θέατρο Άλμα με το έργο «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω», πάμε Θεσσαλονίκη και μετά ξεκινάω με μια πολύ όμορφη παράσταση για τις τελευταίες μέρες του Χρυσοστόμου Σμύρνης με τον Χάρη Εμμανουήλ, την Τάνια Τρύπη, τον Παναγιώτη Πετράκη, τον Χρήστο Κάλοου και με πολλά τραγούδια από τη Σμύρνη.

Πηγή:Espresso