Μιμή Ντενίση: «Δεν έχω ξεπεράσει τον θάνατο της μητέρας μου... Ο θάνατος του Τρίτση με συγκλόνισε»

Η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τις τρεις πιο δύσκολες στιγμές που βίωσε και τι τη δίδαξαν, και αν της λείπει ένας σύντροφος ζωής.

Πριν από ενάμιση χρόνο, χάσατε την μητέρα σας. Φαντάζομαι ότι σας λείπει πολύ.

Δεν το έχω ξεπεράσει. Για να καταλάβετε, όταν έκανα την φωτογράφιση, σκεφτόμουν να τηλεφωνήσω στη μητέρα μου για να της πω κάτι που ήθελα. Παρόλο που είχα εξίσου μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου, με τη μητέρα μου είναι πιο δύσκολα, ίσως επειδή εκείνος έφυγε πολύ μεγάλος και είχε πέσει, είχε χτυπήσει, είχε ταλαιπωρηθεί, είχε αδυνατίσει. Έβλεπες ότι δεν ήθελε να ζήσει άλλο. Η μητέρα μου, από την άλλη, ήταν πολύ δυνατή και έφυγε ξαφνικά από την καρδιά της. Ήταν κάτι που δεν περίμενα. Το προηγούμενο βράδυ ήταν έξω και μια βδομάδα πριν είχαμε πάει εκδρομή. Πέραν όμως του ξαφνικού και του απότομου, ήταν μια μεγάλη απώλεια επειδή η μητέρα μου ήταν μία προσωπικότητα που με καθόρισε και με ενέπνευσε.

Είχε άποψη για τη δουλειά μου, από το ποιος ηθοποιός μου ταιριάζει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια της παράστασης. Ήταν διανοούμενη, μιλούσε γλώσσες και έβλεπε τις μεταφράσεις. Εκείνη διάβαζε πρώτη τα κείμενα και όχι αδερφή μου, που είναι καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο. Είναι μεγάλη η απουσία της τη ζωή μας, συν του ότι δεν πρόκειται να ξανά φάμε τόσο ωραία φαγητά. Και εγώ και η αδερφή μου μαγειρεύουμε, αλλά όχι σαν τη μητέρα μας, η οποία ήταν αληθινή σεφ. Ήταν από τις γυναίκες που δεν μαγείρευαν για να υπάρχει φαγητό, μαγείρευαν γιατί τους έκανε κέφι. Έχω το βιβλιαράκι της με τις συνταγές της. Στην παράσταση έχω ένα αντίστοιχο βιβλιαράκι και, κάθε φορά που το έπιανα για μια συγκεκριμένη σκηνή, με ρωτούσαν «Καλά πώς, από εκεί που έπινες καφέ και γελούσες, μπαίνεις τόσο εύκολα στο ρόλο και αρχίζεις να κλαις;». Μόλις έβλεπα το βιβλιαράκι, σκεφτόμουν εκείνο με τις συνταγές της μητέρας μου. Νομίζω ότι όποιος έχει χάσει την μητέρα του με καταλαβαίνει.

Πότε αρχίσατε να τολμάτε χωρίς να υπολογίζετε το ρίσκο;

Από πάντα. Ανέκαθεν λειτουργούσε και με φόβο και με τόλμη. Φοβάμαι, αλλά πηγαίνω. Δεν τρελαίνομαι για το αεροπλάνο, το φοβάμαι. Παρόλα αυτά, ταξιδεύω συνεχώς. Πρέπει να ξεπερνάμε το φόβο μας. Το μόνο που κάνει είναι να μας πηγαίνει πίσω.

Ποιες είναι οι τρεις πιο δύσκολες στιγμές που βιώσατε και τι σας δίδαξαν;

Είναι τρεις θάνατοι, του πατέρα μου, της μητέρας μου και του Τρίτση. Ο Αντώνης πέθανε πολύ νέος και πρώτος. Ήμουν πολύ νέα και εγώ τότε και με συγκλόνισε όχι μόνο λόγω του έρωτα και της αγάπης που ένιωθα για εκείνον, αλλά και γιατί δεν είχα βιώσει κανένα θάνατο γύρω μου. Εκείνη η απώλεια με βοήθησε να γίνω πιο ισορροπημένη απ' ότι ήταν στην τάση μου. Τότε μπορεί να ήμουν και λίγο καβάλα στ’ άλογο καθώς είχα επιτυχία και άκουγα καλά λόγια. Το συγκεκριμένο γεγονός με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι αυτά δεν μετρούν, ότι αυτό που έχει σημασία τελικά είναι να είσαι καλά, να είσαι ευγνώμων, σοβαρά σκεπτόμενος και ταπεινός γιατί αύριο μπορεί να μην υπάρχεις. Ήταν ένα γερό ταρακούνημα σε νεαρή ηλικία. Στη συνέχεια, η απώλεια του πατέρα μου πριν από 13 χρόνια ήταν το πρώτο γεγονός που με έκανε να αισθανθώ ότι μεγάλωσα. Όσο έχεις τους γονείς σου, είσαι πάντα το παιδί κάποιου. Μετά ακολούθησε η μητέρα μου. Αυτά τα τρία γεγονότα με σημάδεψαν.

Αυτή η στιβαρή προσωπικότητα έχει αντίτιμο την μοναξιά;

Δε νιώθω μοναξιά γιατί έχω πολύ κόσμο γύρω μου, και μάλιστα καλό κόσμο. Την μοναχικότητα επιζητώ πολλές φορές διότι γράψιμο και μπαράκι ή γράψιμο και ταβερνάκι δεν γίνεται. Το γράψιμο απαιτεί μοναχικότητα. Μπορώ να πω μάλιστα ότι με ευχαριστεί όταν το κάνω επειδή είμαι για μεγάλο διάστημα με πολύ κόσμο και έχω ανάγκη περιόδους ηρεμίας.

Ένας σύντροφος ζωής σας λείπει;

Φυσικά! Μου λείπει ο άνθρωπος που θα με κάνει να αισθανθώ πάλι αυτό το μεγάλο συναίσθημα που λέγεται έρωτας και θα είναι και σύντροφος ταυτόχρονα. Στη ζωή μου βέβαια υπάρχει ο πρώην σύζυγός μου, ο Σωτήρης Πολύζος, που είναι ένας σύντροφος πραγματικός. Οι τρεις μας, με την Μαριτίνα, είμαστε οικογένεια, ο Σωτήρης είναι μέρος της οικογένειας μας. Δεν είναι εύκολο πάντως να βρεθεί ένας σύντροφος. Όταν είμαι στο εξωτερικό, με πλησιάζει πολύ εύκολα κάποιος που δε με ξέρει, στην Ελλάδα όμως όχι.

Η Μαριτίνα πλέον είναι ολόκληρη γυναίκα.

Είναι 21 χρόνων. Είμαι πολύ περήφανη για εκείνη διότι είναι ένα πολύ καλό, καλόψυχο παιδί. Πιστεύω πως έχει πάρει μια καλή αγωγή. Συχνά μου λέει «Μαμά δεν θα ερωτευτείς; Να βρεις έναν άντρα να είσαι ευτυχισμένη;».

Θεωρείτε ότι είσαστε άτυχη στην προσωπική σας ζωή;

Ας μην πω άτυχη. Θεωρώ ότι δεν ήμουν τόσο τυχερή όσο στην επαγγελματική μου ζωή. Μπορεί να φταίω και εγώ γι’ αυτό. Δε βγάζω τον εαυτό μου έξω από τα λάθη που έγιναν.

Τι λάθη αναγνωρίζετε;

Δεν είναι ακριβώς θέμα λάθους. Πιστεύω ότι όταν ένας τομέας πηγαίνει καλά, όταν έχει φόρα η καριέρα σου -και η δική μου είχε από μικρή-, παρασύρεσαι από την αδρεναλίνη που δέχεσαι από τον κόσμο και ψάχνεις κάτι εξίσου δυνατό και στη σχέση σου. Έτσι -αν και προσωπικά είμαι δοτικό άτομο- πολλές φορές μπορεί ο άλλος να ζητά περισσότερα από σένα και τελικά να μην τα παίρνει.

Πηγή:Hello