Εβελίνα Παπούλια- Αφροδίτη Λιάντου: «Δεν ξεκινήσαμε ως φίλες...»

Πέρα από μαμά και κόρη οι δυο τους είναι και πολύ καλές φίλες. Μάλιστα, στη συνέντευξη που έδωσαν στο περιοδικό OK, η Αφροδίτη αποκάλυψε πως μοιράζεται τα πάντα με τη μητέρα της ακόμα και τα πολύ προσωπικά της.

Έχετε την κλασική σχέση μητέρας - κόρης ή ορισμένες φορές νιώθετε περισσότερο φίλες;

Εβελίνα: Με την Αφροδίτη δεν ξεκινήσαμε ως φίλες. Ήμουν τελείως μαμά.

Αφροδίτη: Δεν ήταν όμως η κλασική, υπερπροστατευτική μαμά που έχουμε στο μυαλό μας.

Εβελίνα: Αλλά ήμουν μαμά! Και το ήθελα αυτό έτσι ώστε να μπορέσει να υπάρξει μια «εκπαίδευση» και μια ροή στα πράγματα. Να μην είμαι παρεμβατική, αλλά να είμαι και ουσιαστική ώστε να της δώσω το ήθος που χρειάζεται, τη δύναμη και τα όρια. Γενικά ήμουν «μαμά». Φίλη έγινα τη στιγμή που η Αφροδίτη ενηλικιώθηκε. Από τότε που έφυγε από την Ελλάδα και μετά!

Αφροδίτη: Έφυγα στα 18 για να σπουδάσω στο Λονδίνο (σ.σ. Performing Arts & Musical Theater). Αλλά και εγώ τη νιώθω περισσότερο φίλη μου παρά μαμά. Θα της πω τα πάντα για μένα, από τα πολύ προσωπικά μου μέχρι τα μικρά της καθημερινότητας. Παλιά δεν ήταν έτσι, πλέον όμως είμαστε φίλες. Και σίγουρα και άνθρωποι που θέλουν το καλό σου τις περισσότερες φορές είναι η οικογένεια σου. Ξέρω πως οτιδήποτε κι αν της πω θα μου δώσει μια συμβουλή που θα μου κάνει καλό.

Πάντα είχατε αυτή την ωραία, τρυφερή σχέση ή περάσατε και από ένα στάδιο άτυπου ανταγωνισμού, όπως πολλές μητέρες με τις κόρες τους;

Αφροδίτη: Ανταγωνισμός σίγουρα δεν υπήρξε. Προσωπικά, άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει ανταγωνισμός όταν έφυγα μόνη μου στο εξωτερικό και μπήκα στη σχολή. Δεν μεγάλωσα καθόλου με αυτό τον τρόπο και χαίρομαι για αυτό. θεωρώ ότι είναι πολύ άσχημο και τοξικό να μεγαλώνεις μέσα σε ένα σπίτι όπου ανταγωνίζεσαι με τη μητέρα σου. Δεν υπάρχει λόγος. Από εκεί και πέρα, υπήρχαν κάποιες μικρές κόντρες στην εφηβεία, αλλά χαζές, όχι κάτι ουσιαστικό. Πάντοτε με άφηνε να κάνω τα πράγματα που ήθελα.'Εβαζε τα όριο της αλλά δεν ήταν ότι ένιωθα εγκλωβισμένη. Για παράδειγμα, κάθε χρόνο πρόσθετε και μια ώρα παραπάνω στην ώρα που θα επέστρεφα το βράδυ στο σπίτι.

Εβελίνα, γέννησες την κόρη σου σε σχετικά νεαρή ηλικία. Αν είχες αποκτήσει παιδί λίγο μεγαλύτερη, πιστεύεις ότι θα το είχες μεγαλώσει διαφορετικά;

Εβελίνα: Ναι. Αν είχα αποκτήσει την Αφροδίτη σε μεγαλύτερη ηλικία και είχα κάνει έναν επαγγελματικό κύκλο, είχα μια ασφάλεια και μια σιγουριά σε σχέση με τα οικονομικά μου και βεβαίως έναν σύντροφο δίπλα μου, θα τη μεγάλωνα διαφορετικά και θα της είχα δώσει πολύ περισσότερο χρόνο. Δηλαδή νιώθω ότι το «κενό» είναι σε αυτό το κομμάτι, στον χρόνο που της αφιέρωσα. Όμως δεν γινόταν αλλιώς. Πρώτα οπ' όλα γιατί ήμουν μόνη μητέρα -άσχετα αν ο πατέρας της βοηθούσε σε κάποια πράγματα- και την ευθύνη του μεγαλώματος της αλλά και των οικονομικών την είχα εγώ.

Αφροδίτη, ως παιδί είχες νιώσει αυτή την απουσία;

Αφροδίτη: Εντάξει, την είχα νιώσει αλλά ήξερα τους λόγους και τους κατανοούσα. Δεν είναι ότι ήμουν με το παράπονο «μαμά, γιατί δεν είσαι σπίτι;» Γνώριζα ότι έπρεπε να δουλέψει, και αυτή η απουσία της μου έκανε καλό με κάποιον τρόπο γιατί ωρίμασα πιο γρήγορα και έγινα πιο αυτόνομη σε κάποια θέματα.

Και όταν η μητέρα σου έλειπε από το σπίτι, ποιος σε φρόντιζε;

Αφροδίτη: Είχα τη γιαγιά μου και κυρίως τη θεία μου. Σε μεγαλύτερη ηλικία έμενα μόνη μου πολλές φορές ή είχα πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες.

Εβελίνα: Κυρίως ήταν η θεία μέσα στο σπίτι και όχι η μαμά μου. Η θεία μου δούλευε ως νταντά, οπότε εκμεταλλεύτηκα το επάγγελμα της! (Γελάει). Και ένιωθα μεγάλη ασφάλεια όταν ήταν εκείνη με την Αφροδίτη, γιατί ήξερα ότι είναι με έναν δικό μου άνθρωπο και όχι με κάποιον ξένο που την προσέχει.

Εβελίνα, ο τρόπος που μεγάλωσες την Αφροδίτη μοιάζει με το πώς σε μεγάλωσε εσένα η δική σου μητέρα;

Εβελίνα: Όχι, καμία σχέση. Η μητέρα μου ήταν πιο πληθωρική. Εγώ δεν είμαι πληθωρική απέναντι στην Αφροδίτη, γιατί δεν θέλω να υπάρξει ο κίνδυνος άθελα μου να την «καπελώσω». Ήθελα να μεγαλώσω ένα παιδί ελεύθερο. Να έχει τις δικές της απόψεις, την ελευθερία κινήσεων και να πορεύεται όπως εκείνη επιθυμεί. Εγώ έκανα μεγάλες μάχες με τη δική μου μητέρα να το κατακτήσω αυτό.

Ήταν η μητέρα σου τόσο δυναμική;

Εβελίνα: Πολύ δυναμική, πληθωρική και εκρηκτική. Έντονη προσωπικότητα αλλά ταυτόχρονα αξιαγάπητη. Εγώ έμοιασα στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν δυναμικός αλλά κρατούσε και μια απόσταση, ήταν και θεατής της ζωής. Είμαι και εγώ έτσι, πιο πολύ από τον πατέρα μου. Μου είναι πάρα πολύ εύκολο να περάσω απαρατήρητη, ας πούμε. Δεν θα γίνω ποτέ το επίκεντρο σε μια παρέα, παρά μόνο αν έχω διάθεση να κάνω πλάκα. Γενικά θεωρώ πως είμαι μια «ήσυχη» προσωπικότητα.

Διαβάστε επίσης:

Εβελίνα Παπούλια: «Δε θα έπαιζα ποτέ απέναντι στην κόρη μου»

Εβελίνα Παπούλια: Η σχέση με την κόρη της, Αφροδίτη Λιάντου, οι Δύο Ξένοι και η νέα της ασχολία

Aφροδίτη Λιάντου: «Ήταν συνειδητή η απόφαση να ακολουθήσω τον καλλιτεχνικό δρόμο»

Πώς η Αφρόδιτη Λιάντου έγινε το νούμερο ένα τηλεοπτικό fashion icon