Στάθης Μαντζώρος: «Ο σασμός πάει κόντρα στο θεσμό της βεντέτας και στην έχθρα»

Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε γιατί πιστεύει πως οι τηλεθεατές έχουν ταυτιστεί με τον ήρωά του και για το μήνυμα που περνάει η σειρά στο τηλεοπτικό κοινό.

Γιατί έχουν ταυτιστεί οι τηλεθεατές με τον ήρωα σου;

Γιατί είναι ένας βαθιά λαϊκός άνθρωπος. Και από ένα λαϊκό άνθρωπο του μεροκάματου, σκληρό, που όλο γαβγίζει, βγαίνει μια σοφία. Τα σκυλιά που γαβγίζουν είναι πιστά και δεν πρέπει να τα φοβάσαι. Ο Παντελής είναι δίκαιος άνθρωπος. Αρκετοί τηλεθεατές στο δρόμο μου λένε ότι είναι μεγάλος κουτσομπόλης. Μα, αν δεν ασχοληθεί με τη ζωή των άλλων ο καφετζής, ποιος θα το κάνει; Μετά τον παπα, αυτός ξέρει τα περισσότερα μυστικά του χωριού. Του αρέσει να τα γνωρίζει και να τα σχολιάζει όλα, Και να θυμάστε κάτι... Οι κλειστές κοινωνίες κάνουν τον κόσμο <; να κοιτά από την κλειδαρότρυπα, αλλά [ έχουν και ένα θετικό. Εκεί οι άνθρωποι γνωρίζονται με το όνομα τους, δεν υπάρχει ανωνυμία, λένε «καλημέρα», «καληνύχτα», τη μοναξιά είναι πολύ λιγότερη, και αυτό είναι καθοριστικό και ευεργετικό για την ψυχική υγεία.

Ποιο είναι το πιο σπουδαίο μήνυμα που περνάει ο «Σασμός» στο τηλεοπτικό κοινό;

Τι άλλο από τη συμφιλίωση; Όταν καβγαδίζουν οι άνθρωποι, πρέπει μετά από λίγο να παίρνουν ο ένας τον άλλο αγκαλιά, να λένε το καλαμπούρι τους, κάτι για να σπάσει ο πάγος και να αγαπηθούν ξανά. Τα πράγματα είναι απλά, εμείς τα μεγεθύνουμε. Ο σασμός πάει κόντρα στο θεσμό της βεντέτας και στην έχθρα. Πρέπει να έχουμε ως στάση ζωής την αγάπη για να προχωρούν τα πράγματα και να ανθίζουν. Σε αυτά τα επεισόδια, δε ο «Σασμός» περνά και ένα ακόμα μήνυμα. Μιλά για τον εθισμό, για τον τζόγο και τη χαρτοπαιξία. Βλέπουμε σε μια άλλη μεριά της Ελλάδας, στα Γιάννενα, ένα καλό παιδί, τον Σταύρο, που έχει αγαπήσει την Αργυρώ, να μην μπορεί να φτιάξει τη ζωή του γιατί ο αδελφός του παίζει κτήματα, μαγαζιά, περιουσίες ολόκληρες στα χαρτιά. Άρρωστος στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι μόνο ο αδελφός, που δεν λέει να ξεφύγει από το πάθος του, αλλά και ο Σταύρος, που δεν καταλαβαίνει πως θα πρέπει να συνεχίσει τη ζωή του και αφήνει το πάθος του αδελφού του να τον καθορίζει. Και αυτός πάσχει.

Στην κοινωνία μας, όμως, υπάρχει πολλή βία και θυμός...

Τι περιμέναμε μετά την οικονομική κρίση και την πανδημία; Είναι αυτές φυσιολογικές συνθήκες ζωής; Αυτό που ζούμε είναι ψυχολογικός πόλεμος. Ο κόσμος σήμερα εκβιάζεται από τη ζοφερή πραγματικότητα. Θα έλεγα ότι η κοινωνία μας είναι σε πανικό και ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος, αλλά εφιάλτης. Είμαστε δύο χρόνια φιμωμένοι με τη μάσκα. Είναι ζωή αυτή; Ξέρετε τι με ρώτησε ο γιος μου, παιδάκι του Δημοτικού, και ειλικρινά φοβήθηκα: «Μπαμπά, εσείς με παρόμοιες μάσκες πηγαίνατε σχολείο, σαν τις δικές μας;» «Όχι, παιδί μου», του λέω, «αυτό δεν συνέβαινε πάντα, είναι μια ειδική συνθήκη η πανδημία, τώρα έγινε». Δεν είναι αυτή η κανονικότητα. Δεν συμβαίνει συχνά στην ανθρωπότητα. Οι προσλαμβάνουσες αυτών των παιδιών με τις μάσκες και όλα αυτά που θα βγουν στην ψυχολογία τους αύριο μεθαύριο με φοβίζουν.

Πηγή:7ΜέρεςTV