Μιχάλης Βιολάρης: Τα «Ριάλια» ήταν το διαβατήριό μου για να μάθουν εμένα»

Ο 78χρονος Κύπριος καλλιτέχνης, σε συνέντευξή του ανέφερε αν υπήρξαν τραγούδια που ερμήνευσε και κατόπιν το μετάνιωσε, ενώ μίλησε για τον Τόλη Βοσκόπουλο και την Άννα Βίσση.

Υπήρξαν τραγούδια που ερμηνεύσατε και κατόπιν μετανιώσατε που τα είπατε;

Στην αρχή της καριέρας σου η δισκογραφική εταιρία σού επιβάλλει κάποια πράγματα, για τα οποία, αν και συνεσταλμένα γνώριζα ότι δεν μου ταιριάζουν, έλεγα: «Θα τα πω γιατί πρέπει». Ευτυχώς για εμάς ο διευθυντής της εταιρίας, ο Πατσιφάς, ήταν πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πολλές περιπτώσεις τραγουδιών που ντρεπόμασταν να ερμηνεύσουμε.

Οταν σας αναφέρουν το όνομα του Τόλη Βοσκόπουλου, τι σας έρχεται στο μυαλό;

Είχαμε μια πάρα πολύ ωραία συνεργασία στον κινηματογράφο. Οσες φορές μάς δινόταν η ευκαιρία, τα λέγαμε. Τα τελευταία χρόνια είχαμε βρεθεί στο νυχτερινό κέντρο όπου εργαζόταν πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Με είχε καλέσει ένα βράδυ και πήγα. Δεν θα ξεχάσω τη χαρά που έκανε όταν με είδε. Εκείνο το βράδυ λοιπόν είπε τραγούδια που είχα να ακούσω από την εποχή που είχαμε συνεργαστεί. Μου τα αφιέρωσε και ένιωσα τόση περηφάνια, όσο τίποτε άλλο στη ζωή μου. Ο Τόλης ήταν ανέκαθεν μια ψυχούλα πολύ ευαίσθητη, γεμάτος καλοσύνη. Επειτα όμως από κάποια γεγονότα στη ζωή του αναγκάστηκε να περιχαρακωθεί γύρω από τον εαυτό του και να προσέχει πολύ. Γιατί, πράγματι, η μεγάλη ευαισθησία πολλές φορές κάνει και μεγάλη ζημιά. Ηταν πλέον πιο ώριμος, αλλά γεμάτος αγάπη.

Το 1977 βρεθήκατε μαζί με την Αννα Βίσση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Τελικά, εσείς είστε ο πνευματικός της πατέρας στη μουσική;

Δεν μπορώ να το πω αυτό. Απλώς το 1971, όταν ξεκίνησα τις συναυλίες μου στην Κύπρο με παρουσιαστή τον Κώστα Βενετσάνο, στις πρόβες ήρθε η μαμά Βίσση και μου λέει: «Κύριε Μιχάλη, έχω μια κόρη 14 ετών, ταλέντο. Θα μπορούσες να την ακούσεις;» Πράγματι, πήγε ο πατέρας μου με το ποδήλατο στο σπίτι τους και την έφερε να την ακούσουμε. Ηταν όντως πολύ μεγάλο ταλέντο, με φανταστική φωνή. Πιστεύω πως, όποιες αντιξοότητες και να αντιμετώπιζε στη ζωή της, η Αννα Βίσση θα γινόταν μεγάλο αστέρι. Κάναμε λοιπόν 22 συναυλίες στην Κύπρο, όπου τραγουδήσαμε και ντουέτα μαζί επί σκηνής. Και κάπως έτσι η Αννα έγινε αυτή η σπουδαία ερμηνεύτρια που ακούμε σήμερα και είμαστε περήφανοι!

Βιολάρης ίσον «Τα ριάλια». Εχετε ερμηνεύσει τρομερά τραγούδια στην καριέρα σας. Σας πληγώνει που σας έχουν ταυτίσει τόσο πολύ με αυτό το τραγούδι;

Είχα ήδη αρχίσει να γράφω από το 1965 τραγούδια, κυρίως με κυπριακή προφορά και λεξιλόγιο. Σιγά σιγά τα τραγούδια αυτά έφυγαν από τις μπουάτ και ένας ευγενικός φοιτητόκοσμος τα αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Το 1971, παράλληλα με τη συνάντησή μου με τον Οδυσσέα Ελύτη, ο Πατσιφάς έπρεπε να κάνει έναν διαφορετικό δίσκο, πιο ελαφρύ. Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω τη διασκευή των δύο τραγουδιών που μου έδωσαν τη μεγαλύτερη δημοτικότητα. Το ένα από αυτά ήταν τα «Ριάλια». Ηταν ένα παραδοσιακό τραγούδι που το ακούγαμε στην Κύπρο από πολύ παλιά, με μια βαριά προφορά. Είχαμε λοιπόν την ιδέα με τον Γιώργο Κριμιζάκη να του δώσουμε μια πιο χαλαρή μορφή, για να μπορεί να ακούγεται ευχάριστα και να είναι πιο κατανοητό στον κόσμο. Οταν κυκλοφόρησε ο δίσκος αυτός, άρχισε να ακούγεται σε όλα τα μαγαζιά. Ολοι έψαχναν λοιπόν τότε να βρουν αυτόν που έγραψε το τραγούδι «Τα ριάλια», που κανείς δεν καταλάβαινε τίποτα, όμως κατά έναν περίεργο τρόπο άρεσε σε όλους. Ετσι τα «Ριάλια» ήταν το διαβατήριό μου για να μάθουν εμένα, αλλά και τα υπόλοιπα τραγούδια που έγραψα!

Πηγή:Espresso