Χριστίνα Κουλουμπή: «Έχω κάνει ψυχοθεραπεία και με βοήθησε πολύ, μου φώτισε ένα ολόκληρο σύμπαν»
Για την ψυχοθεραπεία και για το πόσο πολύ της άλλαξε τη ζωή, μίλησε η Χριστίνα Κουλουμπή.
Το ταλέντο της δεν έχει όρια… όπως και η αγάπη για ζωή και όμορφες θετικές σκέψεις. Η Χριστίνα Κουλουμπή σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης μίλησε για την ψυχοθεραπεία που της φώτισε ολόκληρο το σύμπαν, για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου αλλά και για την αγκαλιά της μαμάς της, Κάρμεν Ρουγγέρη.
Υπάρχει κάποια απώλεια που δεν μπορείτε να ξεπεράσετε;
Υπάρχει, αλλά δεν θα ήθελα να αναφερθώ. Προτιμώ να εκτιμώ τα δώρα του «τώρα» μου..!
Έχετε κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία; Σας βοήθησε;
Έχω κάνει ψυχοθεραπεία και με βοήθησε πολύ. Όταν πήρα την απόφαση να αρθρώσω λόγο για τα συναισθήματα μου και να, ασχοληθώ με την θεραπεία της ψυχής μου, άλλαξε όλη μου η κοσμοθεωρία. Αγαπώ αυτό που γνωρίζω και η απόφαση να ασχοληθώ με τη Χριστίνα, μου φώτισε ένα ολόκληρο σύμπαν.
Ποια είναι η πιο ασφαλής σας αγκαλιά;
Της μανούλας μου! Θαυμάζω τη γενναιοδωρία της ψυχής, την καλοσύνη και την αισιοδοξία, τον δυναμισμό και την εφευρετικότητα της. Είμαι χαρούμενη, επειδή όλα αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν καταλυτική επίδραση στη δική μου προσωπικότητα και νιώθω ότι μέσα από το δικό μου φίλτρο, ταυτίζομαι με αυτά. Ναι, η μαμά μου και η Ρένα Ανούση Ηλία (η εκπληκτική παιδαγωγός, μοναδική χαράκτρια ζωγράφος), είναι οι δυο γυναίκες που με εμπνέουν και φωτίζουν τον δικό μου δρόμο!
Ποια είναι η γνώμη σας για το κίνημα και τις καταγγελίες που έγιναν στον χώρο θεάτρου;
Είναι αφάνταστα ανακουφιστικό. Καταγγέλθηκαν αλαζονικά και συμπλεγματικά όντα, που χρησιμοποιούσαν την εξουσία τους με απαράδεκτο τρόπο, υποβιβάζοντας άλλους πιο αδύναμους (από θέση) ανθρώπους…
Έχετε δεχτεί ποτέ άσχημες ή κακοποιητικές συμπεριφορές;
Έχω δεχθεί άσχημη και κακοποιητική συμπεριφορά και αντέδρασα με υπομονή και καρτερικότητα... Αν γινόταν τώρα, σίγουρα θα αντιδρούσα αλλιώς.
Όταν κοιτάτε ψηλά στον ουρανό, τι σκέφτεστε;
Θαυμάζω την ομορφιά του ουρανού, την απεραντοσύνη του, την ανοιχτωσιά του απείρου που μου προσφέρει όταν σηκώνω το βλέμμα μου ψηλά. Ευγνωμονώ τη γη που μου επιτρέπει να πατώ το χώμα και να παίρνω δύναμη από το κέντρο της.
Γιατί πιστεύετε ότι τα παραμύθια έχουν πάντα ευτυχισμένος τέλος;
Η ελπίδα δίνει νόημα στη ζωή! Αγαπάμε το «και ζήσαν αυτοί καλά», επειδή ακολουθεί το «κι εμείς καλύτερα»…
Στο παραμύθι της δικής σας ζωής ποιος θα ήταν ο τίτλος;
«Το χαμόγελο μου, ο δικός μου Ήλιος»!!!
Πηγή: ΛΟΙΠΟΝ
Διαβάστε επίσης:
Χριστίνα Κουλουμπή: Έγινε νονά!