Λάουρα Νάργιες: Οι πρώτοι δύσκολοι μήνες της εγκυμοσύνης, η νοσηλεία και τα σχέδια γάμου

Η εγκυμοσύνη πώς προέκυψε;

Χρήστος: Γενικά ήταν κάτι που σκεφτόμασταν και θέλαμε πολύ, ήμασταν άκρως συνειδητοποιημένοι για τη διαδρομή που χαράζαμε. Γνώριζα πολύ καλά ότι ήθελα η Λάουρα να είναι η γυναίκα της ζωής μου. Έναν μήνα λοιπόν πριν μείνει έγκυος υπήρχε μια καθυστέρηση και μπήκαμε στη διαδικασία να κ νουμε τεστ. Τότε βέβαια δεν είχε πιάσει.

Λάουρα, όταν τελικά το τεστ βγήκε θετικό, πώς το ανακοίνωσες στον Χρήστο;

Λάουρα: Μαζί το ανακαλύψαμε, μιας και ο Χρήστος μού είχε ξεκαθαρίσει πως δεν θέλει να του κάνω έκπληξη, κι ας το είχα διαφορετικά στο μυαλό μου. Σεβάστηκα τελικά την επιθυμία του.

Χρήστος: Γενικά δεν μου αρέσουν οι εκπλήξεις. Δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω. Υπήρχε λοιπόν το αστείο μεταξύ μας ότι μόνο όταν θα είμαι εγώ μπροστά θα γίνεται τελικά αυτό που επιθυμούμε να γίνει. Θυμάμαι την ημέρα πριν βγει το θετικό τεστ. Πέρασα από τη γειτονιά μου στον Νέο Κόσμο και ένιωθα ότι έπρεπε να αγοράσω τεστ. Επίσης, μου βγήκε μια επιθυμία να τους χαιρετήσω όλους. Ένιωθα ότι κάτι έρχεται…

Λάουρα: Το μοιραίο εκείνο πρωινό λοιπόν ήταν η μόνη φορά που τον ξύπνησα και του είπα «έλα να πάμε να δούμε μαζί το αποτέλεσμα». Πέρασε πρώτος και το άρπαξε, το είδε και μου λέει «θετικό». Εκεί τρελαθήκαμε. Συγκινηθήκαμε τόσο πολύ. Θέλω να σου πω εδώ ότι η φαρμακοποιός από την οποία πήρα το τεστ επικοινώνησε μαζί μου όταν ανακοίνωσα την εγκυμοσύνη και μου είπε «από εμένα πήρες το τεστ. Το ήξερα ότι θα είσαι έγκυος».

Χρήστος: Αμέσως μετά πήγαμε στο νοσοκομείο να κάνουμε τη Β’ χοριακή για να είμαστε σίγουροι και μας είπε η γιατρός: «Δεν είστε μόνο έγκυος, είστε πολύ έγκυος».

Λάουρα: Συγκινηθήκαμε και στο νοσοκομείο. Κλαίγαμε και μαζί μας έκλαψε και η γιατρός, η κυρία Ιωάννα. Δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Μια γυναίκα που την είδαμε πρώτη φορά, δεν την ξέραμε.

Ποια είναι τα συναισθήματά σας τώρα, τέσσερις μήνες πριν υποδεχθείτε το μωρό σας;

Χρήστος: Είναι περίεργα αλλά μοναδικά τα συναισθήματα. Δεν περιγράφονται. Όταν μέσα σε έξι μήνες σχέσης έρχεται αυτό το δώρο, αλλάζει όλη σου η ζωή.

Λάουρα: Νιώθουμε πάρα πολύ όμορφα και είμαστε πολύ τυχεροί. Δεν είναι ωστόσο κάτι που μας τρομάζει, μας φαινόταν λογικό και επόμενο να κάνουμε μαζί οικογένεια. Δεν ήταν κάτι σοκαριστικό. Είναι κάτι που το θέλαμε και το περιμέναμε πώς και πώς. Το συζητούσαμε ήδη από τον πρώτο μήνα της σχέσης μας. Βέβαια τότε λέγαμε ότι θα το κάνουμε στο προσεχές μέλλον. Ξέρεις, θέλαμε να περάσουμε από όλα αυτά τα στάδια που θεωρητικά πρέπει να περάσεις, αλλά που στην ουσία πιστεύω ότι μας τα υποδεικνύει η κοινωνία. Εμάς μας ήρθε μέσα σε έξι μήνες. Τα συναισθήματα που έχουμε είναι πολύ όμορφα. Φανταζόμαστε πώς θα είναι όταν θα έρθει το μικρό μας, πώς θα φαίνεται, πώς θα κοιμάται, πώς θα τρώει, πώς θα ντύνεται, πώς θα το κοιτάμε και θα το χαζεύουμε. Προσπαθούμε μέσα από όλες αυτές τις εικόνες να παίρνουμε δύναμη γιατί έχω μια πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη και αυτά μας δίνουν κουράγιο.

Έχεις πολλές ναυτίες;

Λάουρα: Η λέξη «ναυτίες» δεν είναι αρκετή. Έχω μια πάρα πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη. Υπάρχουν οι πρωινές ναυτίες, που λένε όλοι ότι είναι φυσιολογικές. Από την άλλη, όμως, υπάρχει η υπερέμεση κύησης, από την οποία υπέφερα εγώ (σ.σ. η σπάνια κατάσταση που εμφανίζεται σε 0,5-2% των κυήσεων και χαρακτηρίζεται από επίμονη και σοβαρή ναυτία και εμετούς). Φτάσαμε ακόμα και στο σημείο όπου κάναμε και τριήμερη νοσηλεία την Καθαρά Δευτέρα. Όπως καταλαβαίνεις, δεν μου φάνηκε και τόσο καθαρή! (Γελάει.) Τη βγάλαμε σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Ο Χρήστος ερχόταν την ημέρα και έφευγε το βράδυ γιατί δεν τον άφηναν να κοιμηθεί. Τον θυμάμαι όλη μέρα να μου κρατάει το χέρι. Φαντάσου ότι είχαμε ένα ολόκληρο επιτελείο γιατρών και κάναμε όλες τις προσπάθειες και τις τεχνικές για να μπορώ να «ζήσω» λίγο και να αναπνεύσω. Αλήθεια σ’ το λέω, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Βοήθησε πολύ η εξαιρετική συνεργασία του γυναικολόγου με τον ομοιοπαθητικό-βελονιστή μας.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς τον γυναικολόγο μου, ο οποίος είναι τόσο ανοιχτός και δεκτικός που εκείνος μας παρότρυνε να κάνουμε βελονισμό, ο οποίος τελικά και φρόντισε να συνέλθω μια ώρα αρχύτερα. Ο βελονισμός με έσωσε. Τώρα είμαστε πιο καλά σε σχέση με πριν. Αυτή την κουβέντα που κάνουμε τώρα δεν θα ήταν εφικτό να την κάνουμε τότε. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Έλεγα, ας πούμε, μια λέξη «νερό» και μετά από ώρα «παξιμάδι». Γινόταν μια ολόκληρη διαδικασία για να καταφέρω να πάω από το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι. Ο Χρήστος με έκανε μπάνιο. Ήταν πολύ δύσκολο.

Χρήστος: Εγώ είχα τη δυνατότητα –επειδή βιολογικά δεν περνούσα αυτά που περνούσε η Λάουρα– να καταλάβω τη φράση που λένε συχνά ότι «με το που έρθει το παιδί θα τα ξεχάσεις όλα». Μπορώ να το νιώσω. Τώρα αυτό που περιμένουμε είναι η γέννηση του μικρού στα μέσα Οκτωβρίου.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το φετινό καλοκαίρι;

Χρήστος: Επειδή έχουμε έναν φόβο με όλο αυτό που περάσαμε, θεωρώ ότι καλύτερο είναι να μην κανονίσουμε κάτι.

Λάουρα: Θα το περάσουμε ήρεμα, προσεκτικά και θα δώσουμε προτεραιότητα στο τι μας λέει το σώμα μου, γιατί αυτό κάνει κουμάντο από την αρχή της εγκυμοσύνης.

Θέλατε εξαρχής να αποκτήσετε αγόρι;

Λάουρα: Δεν μας ένοιαζε αλλά το νιώθαμε από τον πρώτο μήνα της σχέσης μας ότι θα κάνουμε αγοράκι.

Χρήστος: Επίσης ξέρουμε ότι το επόμενο, όταν έρθει, θα είναι κορίτσι. (Γελάει.)

Υπάρχουν σκέψεις για γάμο;

"Θέλουμε σίγουρα να κάνουμε γάμο και βάφτιση μαζί. Προγραμματίζουμε το θρησκευτικό κομμάτι, απλά μέχρι τότε θα γίνει η δέσμευση διαφορετικά για να είμαστε έτοιμοι για τον μικρό μας. Έχουμε υπόψη μας κάποιες ημερομηνίες τις οποίες προς το παρόν κρατάμε για εμάς. Πιστεύουμε όμως και οι δύο πολύ και θέλουμε να ενωθούμε ενώπιον του Θεού." είπε η Λάουρα Νάργιες στην δημοσιογράφο, Μαρία Παπαϊωάννου

Πηγή: περιοδικό ΟΚ