Φωτεινή Ντεμίρη: «Ποτέ δεν κάνω σχέδια, πότε δεν ονειρεύομαι ρόλους»

Η αγαπημένο ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για τον θεατρικό ρόλο που έχει αφήσει το πιο βαθύ αποτύπωμα μέσα της και για τον ρόλο που θα ήθελε να ερμηνεύσει και δεν το έχει κάνει μέχρι στιγμής.

-Ποιος είναι ο θεατρικός ρόλος, οποίος έχει αφήσει το πιο βαθύ αποτύπωμά του, μέσα σας;

Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι ρόλοι πραγματικά κάτι σου αφήνουν και η αλήθεια είναι ότι αγάπησα όλους τους ρόλους που ήρθαν στον δρόμο μου, γι’ αυτό και τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσω μόνο έναν!

Αναμφισβήτητα πάντως ξεχωριστός ρόλος για μένα, ήταν ο πρώτος μου ρόλος… Θυμάμαι έπαιξα μια χωριατοπούλα στο υπέροχο έργο του Γκολντόνι, «Η βεντάλια». Επίσης είχα αγαπήσει πάρα πολύ και το έργο «Δυσδαιμόνα έργο για ένα μαντήλι», όπου είχα τον ρόλο της «Αιμιλίας».

Αυτό τον ρόλο τον αγάπησα επίσης πολύ και τον αγάπησε πολύ και ο κόσμος και αυτό φαινόταν και κατά τη διάρκεια της παράστασης, αλλά και πίσω στα καμαρίνια. Άκουσα υπέροχα λόγια για την «Αιμιλία».

-Έχετε βιώσει ποτέ τη μέθεξη; Υπάρχουν λόγια ώστε να ορίσει αυτήν την αίσθηση ο ηθοποιός;

Όντως είχα την τύχη να βιώσω αυτή την πολυσυζητημένη μέθεξη και το συναίσθημα είναι σπάνιο. Νιώθεις ένα συναίσθημα απόλυτης δημιουργίας να σε πλημμυρίζει. Νιώθεις μια απίστευτη πληρότητα.

Και ξέρεις που το έζησα πιο έντονα; Στην Επίδαυρο, όταν έπαιξα στις «Τρωάδες» του Κακογιάννη. Εκεί με πήρε ο χώρος… Ένιωσα να ανεβαίνω σε μια άλλη διάσταση. Δεν μπορώ να στο περιγράψω με λόγια.

-Ποιο ρόλο θα θέλατε να ερμηνεύσετε και δεν έχετε, μέχρι στιγμής;

Ποτέ δεν κάνω σχέδια και αν θες να το πιστέψεις πότε δεν ονειρεύομαι ρόλους. Φροντίζω να παίρνω τα πράγματα ακριβώς όπως έρχονται καλώς ή κακώς. Έτσι τους χαίρομαι όλους τους ρόλους μου.

Έτσι τους αγαπώ όλους τους ρόλους και απολαμβάνω όλα τα ταξίδια που μου χαρίζουν. Και γενικώς ξέρεις κάτι; Δεν είμαι τύπος που παθαίνω «κολλήματα», για τίποτα στη ζωή μου.

-Τι κάνει την Επίδαυρο ένα από τα πιο ξεχωριστά και περιώνυμα θέατρα στον πλανήτη;

Αναμφισβήτητα είναι ο χώρος… Ο χώρος αυτός όπως σου είπα και πιο πριν, έχει μια περίεργη ενέργεια, έχει μια διαφορετικότητα, έχει μια ιερότητα. Όντως αν είσαι ηθοποιός και ανέβεις στη σκηνή της Επιδαύρου, νιώθεις δέος. Νιώθεις πως υπάρχει μια θρησκευτικότητα στον χώρο και πως εσύ συμμετέχεις σε μια ιεροτελεστία.

Πηγή:Λοιπόν