Φωτεινή Ντεμίρη: «Όταν ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο, δεν σκεφτόμουν τα εξώφυλλα»

Η ίδια σε συνέντευξή της μίλησε για το θέατρο και αν μπορεί να αποκτήσει στιβαρότητα, για το ξεκίνημα της και πώς ξεπερνά ένας νέος και φιλόδοξος ηθοποιός τον εγωισμό του και αφιερώνεται στην υποκριτική.

-Μπορεί το θέατρο να αποκτήσει στιβαρότητα και να γίνει βιώσιμο για την πλειοψηφία των ηθοποιών και των σκηνοθετών, με τις σχεδόν 300 θεατρικές σκηνές στην Αθήνα και τα εκατοντάδες παιδιά που βγαίνουν ετησίως από τις θεατρικές σχολές;

Δεν ξέρω αν μπορεί ή όχι, όμως, εύχομαι να μπορεί. Ναι σίγουρα είναι δύσκολη η κατάσταση, αλλά μακάρι όλα τα θέατρα να δουλεύουν, γιατί το θέατρο είναι πλούτος. Πλούτος ψυχής. Είναι όνειρο και τα όνειρα δεν σταματούν! Μορφώνεται ο άνθρωπος στο θέατρο, καλλιεργείται, ανακαλύπτει νέους ορίζοντες, πάει παρακάτω.

-Έπειτα από την απόφαση να περιοριστούν οι θεατές λόγω κορονοϊού, - κάτι που μπορεί να ισχύει ξανά στα θέατρα τον χειμώνα -,μπορεί μια παράσταση να καταστεί βιώσιμη;

Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Χρειάζονται ηρωικές προσπάθειες. Η πανδημία ήταν πέρα από τις δυνάμεις μας. Εύχομαι τον χειμώνα τα πράγματα να είναι μόνο καλύτερα. Και επιτέλους κι αυτό το κράτος πρέπει να σταθεί δίπλα στην Τέχνη.

Πρέπει να μας κρατήσει το χέρι, να μας βοηθήσει να συνεχίσουμε. Το θέατρο μορφώνει τους πολίτες, τους προχωράει, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την Τέχνη, χωρίς το θέατρο.

-Πώς ξεπερνά ένας νέος και φιλόδοξος ηθοποιός τον εγωισμό του και αφιερώνεται στην υποκριτική, προσεγγίζοντάς την ως λειτούργημα; Προβληματιστήκατε από τέτοιου είδους σκέψεις στα πρώτα βήματα σας;

Όταν ξεκίνησα εγώ, δεν υπήρχε αυτή η προβολή ή μάλλον αυτή η υπερπροβολή και η υπερέκθεση. Δεν υπήρχαν πολλά κανάλια, το Internet, τα site, τα social… Όμως όπως και να έχει, όταν ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο, δεν σκεφτόμουν καν τα… εξώφυλλα. Δεν με ένοιαζαν τα εξώφυλλα.

Προσωπικά ξεκίνησα γιατί ένιωθα αυτή την τεράστια ανάγκη να γνωρίσω αυτόν τον μαγικό κόσμο, να «βουτήξω» μέσα σε αυτόν και να εκφραστώ. Ίσα, ίσα πρέπει να σου εξομολογηθώ ότι με το κομμάτι της δημοσιότητας ένιωθα λιγάκι αμήχανη. Την απέφευγα. Γι’ αυτό και άργησα να κάνω και τηλεόραση.

Βέβαια από την άλλη μεριά δεν είναι κακό πράγμα η προβολή και το να σε αγαπά ο κόσμος. Κακό πράγμα είναι η υπερέκθεση και η ματαιοδοξία. Κακό είναι να κάνει ο άλλος αυτή τη δουλειά με στόχο να γίνει μόνο γνωστός. Όμως πρέπει να σου πω ότι και σήμερα τα περισσότερα παιδιά που ξεκινούν τώρα, αυτά τα όνειρα έχουν. Είναι εραστές του θεάτρου.

Πηγή:Λοιπόν