Γκαντώνα-Σιωμόπουλος: «Τα νούμερα είναι ο καθρέφτης της δουλειάς μας. Δεν γίνεται να μην τα κοιτάς»

Οι δυο τους μπορεί να μη γνωρίζονταν πριν συνεργαστούν, ωστόσο από την πρώτη επαφή η χημεία τους ήταν έκδηλη. Εκείνη έχοντας ξεκινήσει από το πολιτικό ρεπορτάζ και εκείνος ως «μετρ» του οικονομικού συνδύασαν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους προσδίδοντας έναν διαφορετικό, έγκυρο και άμεσο χαρακτήρα στην παρουσίαση των ειδήσεων.

Η Στέλλα Γκαντώνα πριν γίνει δημοσιογράφος είχε άλλα όνειρα. «Εγώ δεν είχα ποτέ κάποιο μικρόβιο της δημοσιογραφίας. Ούτε ήμουν ένα παιδί που ήθελε να γίνει δημοσιογράφος.

Έχοντας τελειώσει τις σπουδές μου στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δεν είχα καταλήξει στο τι ήθελα να κάνω επαγγελματικά, καθώς καθηγήτρια δεν ήθελα να γίνω. Για ένα χρονικό διάστημα λοιπόν εργαζόμουν ως διορθώτρια σε ένα περιοδικό.

Εκεί έβλεπα τους δημοσιογράφους και σκεφτόμουν “τι ωραία δουλειά. Οι άνθρωποι αυτοί δεν βαριούνται και κάθε μέρα κάνουν κάτι διαφορετικό”. Έτσι, πήρα την απόφαση και πήγα στο εργαστήρι επαγγελματικής δημοσιογραφίας».

Ο Ντίνος Σιωμόπουλος, από την άλλη, γνώριζε από μικρός τον δρόμο που θα ακολουθούσε επαγγελματικά. «Ήμουν 15 ετών όταν στο σχολείο μάς είπαν να γράψουμε μια έκθεση για το επάγγελμα που θα θέλαμε να κάνουμε.

Μέχρι τότε δεν ήμουν καλός μαθητής. Ήμουν του 13-14. Έγραψα στην έκθεση ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος καθώς είχα την εικόνα του πατέρα μου, που ήταν ο πρωτοπόρος του οικονομικού ρεπορτάζ. Ο καθηγητής την επόμενη ημέρα μπήκε στην τάξη και ρώτησε “ποιος είναι ο Σιωμόπουλος;”.

Ήμουν απαρατήρητος μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σηκώνω το χέρι μου και σκέφτομαι ότι σίγουρα κάτι θα έχω κάνει. Μου λέει “έγραψες την καλύτερη έκθεση και θέλω να τη διαβάσεις”.

Όταν τη διάβασα στην τάξη, ο καθηγητής και οι συμμαθητές μου μου έδωσαν συγχαρητήρια. Ήταν μια έκθεση που έγραψα από την καρδιά μου. Τελειώνοντας το σχολείο λοιπόν άρχισα να σπουδάζω και ταυτόχρονα να πηγαίνω στην εφημερίδα Το Βήμα, όπου εργαζόταν ο πατέρας μου».

Τι θυμάστε από την πρώτη σας επαφή;

Στέλλα: Βλέποντας τον Ντίνο ένιωσα λες και τον ήξερα χρόνια. Και δεν το λέω απλά για να το πω. Από την πρώτη στιγμή είχαμε ειλικρινή σχέση. Εκτός από συνεργάτες γίναμε φίλοι.

Ντίνος: Πλέον είμαστε οικογένεια. Στέλλα: Ακριβώς. Πιστεύω πολύ στο τι σου βγάζει ο άλλος από την πρώτη στιγμή. Αν δεν έχεις καλή χημεία με τους συνεργάτες σου, θα προχωρήσεις για ένα διάστημα αλλά δεν θα φτάσεις μακριά. Την επιτυχία την κρίνει ο κόσμος – και ο κόσμος εισπράττει αυτό που υπάρχει μεταξύ μας.

Το Mega Σαββατοκύριακο σημειώνει υψηλά νούμερα και αρκετά συχνά βγαίνει πρώτο στη ζώνη προβολής του. Κοιτάτε τα νούμερα τηλεθέασης;

Ντίνος: Προφανώς κοιτάμε τα νούμερα. Είναι ο καθρέφτης της δουλειάς μας. Δεν πιστεύω κανέναν που λέει ότι δεν τα κοιτάει. Όποιος το λέει κοροϊδεύει και εμάς και τον ίδιο. Η διαφορά στη δική μας εκπομπή είναι πως είτε κάνουμε πολύ υψηλά νούμερα είτε λιγότερο υψηλά δεν αλλάζουμε το στυλ και το ύφος της. Δεν θα μας οδηγήσουν τα νούμερα στο να προσαρμόσουμε την εκπομπή σε θέματα που δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε.

Στέλλα: Τα νούμερα δεν γίνεται να μην τα κοιτάς. Η εκπομπή μας όμως δεν είναι εκκρεμές. Έχει σταθερές. Επίσης, έχει ανθρώπους πίσω από εμάς, τους συνεργάτες μας, που είναι στυλοβάτες της εκπομπής. Και εμείς ακούμε εκείνους γιατί μπορεί πάνω στη στενοχώρια ή τη χαρά μας να προτείνουμε κάποια πράγματα που δεν ταιριάζουν. Στην πορεία του χρόνου λοιπόν προέκυψε αυτή η επιτυχία, χάρη στη δουλειά όλων μας και, φυσικά, του κόσμου.

Ντίνος: Αυτός είναι ο τελικός κριτής.

Τα δύο τελευταία χρόνια οι άνθρωποι της ενημέρωσης κλήθηκαν να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις, όπως ο κορονοϊός, οι γυναικοκτονίες και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πώς το διαχειρίζεστε συναισθηματικά;

Ντίνος: Είναι η δουλειά μας. Όταν ένας γιατρός πάει το πρωί να κάνει μια εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, δεν σκέφτεται ότι ο ασθενής του θα πεθάνει. Δεν σκέφτεται ότι δεν θα τα καταφέρει. Τι θέλω να πω με αυτό;

Η δική μας δουλειά στοχεύει στο να πληροφορήσουμε τον κόσμο όσο σοβαρή, άσχημη ή ευχάριστη και αν είναι μια είδηση. Εμείς όταν την παρουσιάζουμε δεν της βάζουμε φτιασίδια. Αυτό είναι κάτι που δεν το κάνω ούτε εγώ ούτε η Στέλλα.

Λόγω της χημείας που έχουμε μπορούμε κάποιες ειδήσεις να τις παρουσιάζουμε με τρόπο που ο άλλος επιθυμεί να μας δει. Αυτό εισπράττω από τον κόσμο και το αποτέλεσμα. Αυτή η διετία λοιπόν ήταν όντως πολύ δύσκολη ειδησεογραφικά. Όμως, οι δημοσιογράφοι είμαστε για τα δύσκολα.

Στέλλα: Κατά κύριο λόγο η ενημέρωση καλείται να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις και οι ειδήσεις τις περισσότερες φορές είναι δυσάρεστες. Εγώ θεωρώ ότι ένα πράγμα που έχουμε κοινό με τον Ντίνο είναι η ψυχραιμία.

Είναι σημαντικό να ανοίγει κάποιος την τηλεόραση και να μην ακούει κραυγές. Πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις. Εννοείται ότι έχουμε και εμείς άποψη πολλές φορές. Όταν λοιπόν θα την πούμε, θα τονίσου – με ότι είναι δική μας και αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνούν όλοι. Μπορεί οι περισσότεροι να διαφωνούν, αλλά εμείς είμαστε ξεκάθαροι. Άλλο η άποψή μας όμως, άλλο η είδηση.

Δεδομένου ότι η εκπομπή ξεκινάει κάθε Σαββατοκύριακο στις 5.00 το πρωί, τι ώρα ξυπνάτε;

Ντίνος: Εγώ το έκανα 11 χρόνια (σ.σ. ήταν στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον ΑΝΤ1) και μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι το τόσο πρωινό ξύπνημα δεν συνηθίζεται. Κανείς δεν έχει σκεφτεί βέβαια να μας ρωτήσει τι ώρα κοιμόμαστε. Αυτό είναι το βασικό.

Αν σου πω, για παράδειγμα, ότι ξυπνάω στις 3.30 το πρωί αλλά κοιμάμαι από τις 5.00 το απόγευμα, θα μου πεις «κοιμάσαι 10 ώρες». Αν σου πω όμως ότι πριν από τις 11.30 το βράδυ δεν μπορώ να κοιμηθώ –αυτό είναι το καλό σενάριο–, καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι το πιο δύσκολο από όλα.

Πρώτον, δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να ξυπνάει τέτοια ώρα, άρα είναι δύσκολο να προσαρμοστεί ο οργανισμός, και, δεύτερον, εγώ έχω από πίσω μου μια οικογένεια με δύο μωρά που δεν με αφήνουν να κοιμηθώ.

Στέλλα: Εγώ μέχρι να έρθω στο Mega γυρνούσα από τη δουλειά στο σπίτι στις 10.30 το βράδυ. Ήμουν λοιπόν ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος για να τον βάλεις σε πρωινή ζώνη.

Πλέον ξυπνάω στις 3.00 τα Σαββατοκύριακα. Προσπαθώ να κουράζομαι όσο περισσότερο μπορώ τις προηγούμενες μέρες ούτως ώστε να μπορώ να κοιμηθώ νωρίς. Δεν συνηθίζεται αυτό το πράγμα. Βάζω, επίσης, πολλά ξυπνητήρια μην τυχόν και δεν ξυπνήσω, ανοίξει κάποιος την τηλεόραση και δεν μας δει.

Ντίνο, το δεύτερο μωρό σας είναι μόλις 6 μηνών, οπότε μάλλον ξυπνάς συνέχεια…

Ντίνος: Κάθε μία ώρα και βάζω ωτοασπίδες. Έχω ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι και η γυναίκα μου έχει ακόμη δύο παιδιά από τον πρώτο της γάμο. Κάθε Παρασκευή λοιπόν συμβαίνει το απίστευτο. Ενώ όλη την εβδομάδα ο γιος μου κοιμάται νωρίς, το βράδυ της Παρασκευής δεν κοιμάται μέχρι τις 22.30. Λέω «το κάνει επίτηδες για να με εξαντλήσει!».

Στέλλα, εσύ ονειρεύεσαι να αποκτήσεις τη δική σου οικογένεια;

Στέλλα: Εγώ δεν είμαι απόλυτη σε τίποτα. Δεν είμαι ούτε πιστή εργένισσα ούτε πιστή οικογενειάρχισσα. Πιστεύω σε αυτό που μπορεί να προκύψει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.

Για εμένα οικογένεια δεν είναι απαραίτητα ο γάμος. Οικογένεια είναι να συζείς με έναν άνθρωπο, να περνάς ωραία και να σε αφουγκράζεται στις δυσκολίες σου. Εννοείται ότι αν δυο άνθρωποι έχουν τη θέληση και μπορούν να κάνουν παιδί, τότε αυτό είναι πολύ ευχάριστο.

Μακάρι στο μέλλον να κάνω κι εγώ. Έχω μεγαλώσει σε μια παραδοσιακή οικογένεια, έχω μια αδελφή και το πρότυπο αυτό μου αρέσει πολύ. Μακάρι να μου προκύψει.

Πηγή:ΟΚ