Ανδρέας Γεωργίου: «Θεωρώ πως αν είχα ψωνιστεί, δεν θα είχα και συνέχεια»

Ο ίδιος σε συνέντευξή του ανέφερε τα σχέδια του για το φετινό καλοκαίρι, αν μπορεί να μείνει για μεγάλο διάστημα μόνος του και τι μπορεί να τον θυμώσει σε ένα γύρισμα.

Πρόσφατα είπες πως η αεροπορική εταιρεία με την οποία ταξιδεύεις σου έστειλε μήνυμα «συγχαρητήρια, συμπληρώσατε τις 100 πτήσεις αυτό τον χρόνο!». Δεν σε έχει κουράσει αυτή η έντονη καθημερινότητα;

Δεν κουράζομαι ποτέ με τη δουλειά. Όταν αισθάνομαι δημιουργικός, το διασκεδάζω. Απλά για να τα προλάβω όλα ακολουθώ ένα πολύ πειθαρχημένο πρόγραμμα. Και εντάξει, τώρα πια έχουν περάσει τόσα χρόνια και έχω συνηθίσει.

Πώς σχεδιάζεις να περάσεις το φετινό καλοκαίρι;

Φέτος το καλοκαίρι θα καθίσω περισσότερο από έναν μήνα. Είναι αρκετός χρόνος για να ξεκουραστώ, να κάνω πράγματα για μένα, να δω τους φίλους και την οικογένειά μου. Θα μείνω εδώ, στην Αθήνα, και ίσως διοργανώσω κάποια τριήμερα σε ελληνικά νησιά. Έχω επιθυμία να ζήσω τη θάλασσα φέτος.

Πώς αποφορτίζεσαι από μια δύσκολη μέρα συνήθως;

Το δικό μου «magic hour» είναι όταν πέφτει ο ήλιος. Επειδή όμως δεν έχω κάθε μέρα την πολυτέλεια να το ζω αυτό λόγω των γυρισμάτων με τη «Γη της ελιάς», η αγαπημένη μου στιγμή είναι όταν γυρίζω στο σπίτι, βγάζω τα παπούτσια, μπαίνω στο ντουζ και ύστερα κάθομαι στον καναπέ. Βέβαια, και εκεί στα τηλέφωνα είμαι αλλά το σώμα μου είναι αραχτό.

Υπάρχει κάποιο μέρος που πας όταν θέλεις να χαθείς απ’ όλους και απ’ όλα;

Πριν από τον κορονοϊό συνήθως ταξίδευα στην Ευρώπη –τύπου τριήμερα– εντελώς μόνος, και μάλιστα έκλεινα και το κινητό. Το είχα από μικρός αυτό. Δηλαδή ως έφηβος δεν έβγαινα πολύ έξω, μάζευα χρήματα για να πάω ένα ταξίδι.

Μπορείς να μείνεις για μεγάλο διάστημα μόνος σου;

Όχι! Μου αρέσει να έχω μονίμως κόσμο γύρω μου. Συνήθως κυνηγάω τους φίλους μου για να μένουν σπίτι μου και το βράδυ, αλλά κάποιες στιγμές παθαίνω μια αναλαμπή και θέλω χρόνο για τον εαυτό μου. Για λίγο όμως, δεν μπορώ να είμαι πολύ μόνος μου. Με πιάνει κατάθλιψη.

Οι φίλοι σου ποιοι είναι;

Δεν έχω πολλούς κοντινούς φίλους. Είναι μετρημένοι οι δικοί μου άνθρωποι, πάντα δίπλα μου στα σημαντικά συμβάντα της ζωής μου, το ίδιο και εγώ σε εκείνους.

Και μέσα από τη δουλειά μας έχουμε εξελιχθεί μαζί, οπότε, ναι, θα έλεγα πως την τελευταία δεκαπενταετία έχουν δημιουργηθεί πολύ δυνατές φιλίες, όπως με τον Κούλλη Νικολάου, τον οποίο δεν ξεχωρίζω από τα αδέλφια μου.

Γνωριστήκαμε μέσα από τον χώρο και υπήρξε από την αρχή μια αμοιβαία συμπάθεια. Πλέον είναι οικογένειά μου. Έχουμε διαφωνήσει πολλές φορές, αλλά να τσακωθούμε ποτέ. Δεν μπορώ να τσακωθώ με τον Κούλλη!

Πάνω στη δουλειά είσαι συγκρουσιακός;

Θεωρώ ότι η σύγκρουση καμιά φορά είναι υγεία. Αλλιώς υπάρχει καταπίεση και δεν μπορείς να είσαι αληθινός. Φυσικά υπάρχουν στιγμές που παθαίνω εκρήξεις αλλά είναι σπάνιες και κρατούν πολύ λίγo.

Πώς είσαι σε αυτές τις εκρήξεις;

Αγνώριστος! Σίγουρα θα υψώσω τη φωνή. Ύστερα, αν καταλάβω ότι έχω λάθος, θα ζητήσω «συγγνώμη». Αλλά υπάρχουν και φορές που δεν το καταλαβαίνω ή το καταλαβαίνω εκ των υστέρων. Ευτυχώς, εκεί υπάρχουν οι φίλοι μου που με προστατεύουν.

Τι μπορεί να σε θυμώσει πολύ σε ένα γύρισμα;

Η προχειρότητα είναι το νούμερο ένα. Ύστερα το να αδικεί κανείς κάποιον άλλο πάνω στη δουλειά, η ασέβεια και η έπαρση.

Ένιωσες σε κάποια φάση της ζωής σου να έχεις και εσύ ενδεχομένως μια έπαρση;

Νομίζω πως η έπαρση είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνεις όταν σου συμβαίνει. Όμως, κάνοντας τον απολογισμό μου, θα σου πω ότι παλιά κάποιες στιγμές μπορεί να το πέρασα, ναι, αλλά πολύ ελαφριά. Θεωρώ πως αν είχα ψωνιστεί, δεν θα είχα και συνέχεια. Γιατί η έπαρση προηγείται της πτώσης. Δεν είναι τυχαία αυτή η κουβέντα.

Πηγή:ΟΚ