Κυριακίδης: «Δεν τοποθετώ τη γυναίκα σε ένα περιθώριο, είναι πολύ ικανά πλάσματα οι γυναίκες»

Ο αγαπημένος ηθοποιός σε συνέντευξή του αναφέρθηκε στην κωμωδία του Αριστοφάνη αλλά και στη θέση της γυναίκας.

Ένα καλοκαίρι γεμάτο θέατρο, με τις «Θεσμοφοριάζουσες» να μοιάζουν πιο επίκαιρες από ποτέ...

Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι σε επαφή με τον Αριστοφάνη, μολονότι στο παρελθόν δεν είχα και πολλή διάθεση να έρθω σε επαφή μετά κείμενά του. Σκεπτόμουν «τι άλλο έχουμε να προτείνουμε;».

Ερχόμενος τώρα σε επαφή με τον Αριστοφάνη, καταλαβαίνω πόσο σύγχρονος είναι. Κατ' αρχάς γιατί υπάρχει μια καταρρέουσα δημοκρατία, στο όνομα της οποίας πάντα συμβαίνουν τα χειρότερα «λάθη».

Τα χαρακτηρίζω ως «λάθη» επιεικώς. Μην ξεχνάτε ότι σε μια εμπόλεμη και μεταεμπόλεμη περίοδο υπάρχει μια έρμη κοινωνία που προσπαθεί να ορθοποδήσει, να γίνει πιο ανθρωποκεντρική.

Δυστυχώς στις εποχές που περνάμε, δεν θα γίνει ανθρωποκεντρική καμία κοινωνία. Καμία πολιτική δεν μπορεί να υπερασπιστεί ή να μας εγγυηθεί ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο.

Μέσα από την κωμωδία, ο Αριστοφάνης θίγει πολύ σοβαρά ζητήματα.

Ο Αριστοφάνης μέσα από την κωμωδία βλέπει πάρα πολύ σοβαρά την κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι σε μια άλλη κωμωδία, τη «Λυσιστράτη», οι γυναίκες που έχουν βαρεθεί τον πόλεμο που κάνουν οι άνδρες αποφασίζουν να σταματήσει ο πόλεμος επιβάλλοντας σεξουαλικό εμπάργκο.

Ο Αριστοφάνης δεν αγγίζει μόνο τα θέματα της δημοκρατίας και της πολιτικής αγγίζει και το θέμα της δύναμης της γυναίκας. Τότε η γυναίκα ήταν σε «δυσμενή» θέση. Ο άνδρας επικρατούσε για πολλούς λόγους ξεκινώντας από το απλό, για τη νίκη του δήμου, και -προχωρώντας- για τη σκέψη του, την επιβολή του, τον εγωισμό του.

Στις «Θεσμοφοριάζουσες», ο Αριστοφάνης καυτηριάζει πάρα πολύ σοβαρά τα τεκταινόμενα. Ξεκινά από τον Ευριπίδη γιατί εφηύρε τον ρεαλισμό. Η «Μήδεια» ξεκίνησε από τον μύθο, η μοίρα της λεγόταν από οικογένεια σε οικογένεια. Ο Ευριπίδης πήρε τον μύθο και τον έκανε ρεαλισμό, μια γυναίκα σκοτώνει τα παιδιά της.

Μέσα σε αυτό το πνεύμα, αρκετές φορές κακοχαρακτήρισε και τις γυναίκες. Δεν το έκανε για να βλάψει το κύρος της γυναίκας αλλά όπως καυτηρίαζε ή κακολογούσε τους γυναικείους χαρακτήρες το έκανε. Περνώντας από την πλευρά του Αριστοφάνη, οι γυναίκες επαναστατούν και θέλουν στη συνέλευση των Θεσμοφορίων, που είναι η γιορτή τους να καταγγείλουν τις πράξεις του Ευριπίδη και να τον στείλουν στον θάνατο.

Γι' αυτό -σχεδόν κωμικά θα μεταχειριστώ τώρα το ρήμα- χαροπαλεύει ο Ευριπίδης μέσα στο έργο και στέλνει κάποιον για έναν συμβιβασμό και για να τους εξηγήσει ότι δεν τις κακολογεί. Δεν το δέχονται οι γυναίκες.

Βέβαια, προς το τέλος του έργου, ο Ευριπίδης κατορθώνει οι γυναίκες να δεχθούν την πρότασή του για συνθηκολόγηση, λέγοντάς τους ότι, όταν επιστρέφουν οι άνδρες τους από τον πόλεμο, θα τους καταγγείλει τις απόκρυφες στιγμές τους.

Σε καμία κοινωνία κανείς δεν είναι απόλυτα καθαρός. Αλλος ένας λόγος που είναι επίκαιρες οι «Θεσμοφοριάζουσες» είναι και το κίνημα #MeToo. Αν εξαιρέσουμε το χιούμορ του Αριστοφάνη, είναι σίγουρο ότι υπήρχαν αντιδράσεις στις κοινωνίες της εποχής.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η γυναίκα προσπαθεί να αποδεσμευτεί από την εικόνα και την ταυτότητα που της έχουν προσάψει και προσπαθεί να δείξει πόσο χρήσιμη και λειτουργική είναι παντού. Θα χαιρόμουν πολύ αν μας κυβερνούσε γυναίκα.

Θαυμάζω το μυαλό, την ιδιοσυγκρασία, την καλαισθησία, τη συγκρότηση, τα πάντα σε μια γυναίκα. Και αυτομάτως δεν τοποθετώ τη γυναίκα σε ένα περιθώριο, είναι πολύ ικανά πλάσματα οι γυναίκες. Σε μια εποχή που δεν τολμούσαν να μιλήσουν οι γυναίκες ο Αριστοφάνης έγραψε τη «Λυσιστράτη» και τις «Θεσμοφοριάζουσες».

Τι μαεστρία έχει αυτός ο συγγραφέας και πώς διαχειρίζεται μέσα από την κωμωδία όλες αυτές τις καταστάσεις... Μίλησε για τις γυναίκες σε μια εποχή που για να βγουν από το σπίτι τους χρειάζονταν άδεια. Πόσο σπουδαίος είναι!

Πηγή:Real