Δημήτρης Πιατάς: «Ο καλλιτέχνης, πια, είναι περιτύλιγμα. Είναι COVID, επικίνδυνος... κολλάει»

«Οι καλλιτέχνες, πια, είναι περιτύλιγμα. Δεν αντιμετωπίζονται με καμία σοβαρότητα. Ο καλλιτέχνης είναι CΟVID, είναι επικίνδυνος... κολλάει» είπε, με την ευφυΐα που τον διακρίνει, αφού δεν θα μπορούσε παρά να αντιμετωπίζει με τη δέουσα σοβαρότητα όλα όσα έγιναν στην «οικογένειά» του, το θέατρο.

«Η εξουσία και η αλαζονεία έκαναν τους ανθρώπους να χάσουν το μέτρο της ηθικής τους. Πιστεύω πως τιμωρήθηκαν και αυτό οφείλεται στην ανάγκη της νέας γενιάς να αποκτήσει αυτοπεποίθηση.

Εθεσαν τις κόκκινες γραμμές απέναντι στους "ισχυρούς". Δεν με ενδιέφερε ποτέ η προσωπική ζωή των συναδέλφων μου, μόνο σκηνικά τους παρακολουθούσα.

Βρίσκω εξαιρετικό όλο αυτό που έγινε. Αυτό που με ανησυχεί είναι η τοξικότητα που περιλαμβάνει, που από μια στιγμή και μετά μόνο κακό θα έφερνε». Ο ίδιος διεκδικεί πάντα τα δικαιώματά του και αυτό τον οδήγησε εδώ που βρίσκεται σήμερα: «Οι κόκκινες γραμμές μου υπήρχαν πάντα. Διεκδικούσα το δικαίωμα της προσωπικής μου αξιοπρέπειας.

Οταν κάποιος ξεπερνούσε τα όρια, εγώ έφευγα πριν με διώξει. Είχα την εξυπνάδα να προλαβαίνω τη φθορά. Νομίζω πως, προς το παρόν, από αυτό διασώθηκα. Είναι πολύ δύσκολο να βρίσκομαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον.

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να έχω ανοιχτά τα μάτια μου και να διαβάζω τις σκέψεις. Στην εποχή μας πρέπει να συνοδευόμαστε από έναν ψυχαναλυτή, αστρολόγο ή κάποιον που βλέπει το μέλλον στο φλιτζάνι του καφέ. Εχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας σε κομπογιαννίτικες πρακτικές.

Αρνούμαι. Εγώ, ως κωμικός διεκδικώ την προσωπική μου ελευθερία και ελευθεριότητα να μπορώ τουλάχιστον να εκφράζομαι όπως θέλω στον καθρέφτη μου. Η καριέρα μου δεν ήταν μια συνηθισμένη καριέρα και δεν έχει κανένα λόγο να δημοσιοποιείται ούτε να προβάλλεται.

Εχω εκτίσει έναν πολύ μεγάλο κύκλο στο θέατρο ως εργαζόμενος καλλιτέχνης αλλά με αρκετή σοβαρότητα απέναντι στον εαυτό μου και στο κοινό μου, υπηρετώντας ένα είδος που έχει ελαφρότητα από κατασκευής του. Εχω την πολυτέλεια, ως καλλιτέχνης να είμαι θεατής του εαυτού μου και της εποχής μου. Δικαιούμαι να το κάνω και ως κωμικός.

Μπορώ να εντοπίζω τα κακώς κείμενα και να απαλύνω την αγριότητα που πιθανόν περιλαμβάνουν», είπε και κατέληξε: «Στη χώρα μου, η αξιοκρατία δεν υπάρχει. Οικογενειοκρατία υπάρχει. Κουμπάροι είμαστε όλοι. Ισως γιατί όλοι είμαστε συγγενείς μεταξύ μας. Περιέργως όμως η τέχνη είναι αξιοκρατική, γιατί στο τέλος η αξία της τέχνης αξιολογείται από τη φύση».

Πηγή:Real