Το ξέσπασμα του Νούσια: «Υπάρχει έλλειψη σεβασμού, αγένεια, κτητικότητα και μια εγωπαθής κατάσταση»

Πλάι του η Μαρία Πρωτόπαππα, που κρατά τον ρόλο του Οδυσσέα, και ο Γιώργος Αμούτζας, που ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Μαρλέν Καμίνσκι.

Ο Σοφοκλής δραματοποιεί ένα επεισόδιο από τον Τρωικό Κύκλο, σύμφωνα με το οποίο ο Οδυσσέας και ο νεαρός Νεοπτόλεμος στέλνονται από τον αχαϊκό στρατό στη Λήμνο, για να φέρουν τον διάσημο τοξότη Φιλοκτήτη στην Τροία, ώστε να τελειώσει ο πόλεμος.

Ο Φιλοκτήτης είχε εγκαταλειφθεί στο νησί πριν από 10 χρόνια εξαιτίας μιας ειδεχθούς πληγής που του είχε προκληθεί από δάγκωμα φιδιού. «Πρόκειται για έναν πολύ ανθρωποκεντρικό ρόλο, τον οποίο διαχειρίζομαι και ως μια ιδιότυπη προσωπική εξομολόγηση.

Ο πόνος, η διαχείρισή του, η εγκατάλειψη έχουν να κάνουν με όλο αυτό το κομμάτι, το βαθιά ανθρώπινο. Η δυσκολία για το πώς αισθάνεται αυτός ο άνθρωπος είναι ότι ο πόνος του δεν είναι μόνο σωματικός, αλλά και ψυχικός, ολιστικός.

Επρεπε να καταφέρω να δείξω τον πόνο του από όλες τις πλευρές», είπε σε συνέντευξή του στο «Secret» ο Τάσος Νούσιας. «Υπάρχουν κορυφώσεις του Φιλοκτήτη που πρέπει να είναι πολύ καλά ερμηνευμένες. Νομίζω πως όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση του Φιλοκτήτη. Ποιος δεν έχει πονέσει ή ποιος δεν έχει βρεθεί προδομένος ή εγκαταλελειμμένος;

Είναι βαθιά ανθρώπινη αυτή η ιστορία. Ο Φιλοκτήτης, όταν αρχίζει να εμπιστεύεται τον Νεοπτόλεμο, κάπου στη μέση του έργου, είπε: “Να συμπορευτούμε, γιατί η πληγή μου χρειάζεσαι συνοδοιπόρο”. Μια πολύ πυκνή, αλλά και παραδομένη φράση. Και γεμάτη εμπιστοσύνη.

Κάπου αλλού λέει: “Δεν περνάει η μοναξιά χωρίς να νιώθεις πλάι σου βήμα ανθρώπου”. Εχει ο άνθρωπος ανάγκη να συνδεθεί με τον συνάνθρωπό του. Κι εμείς το κάνουμε με τόσο λάθος τρόπο. Ενώ η ανάγκη μας είναι να αγκαλιαστούμε, είναι ένα χέρι», υπογράμισσε.

Ο Φιλοκτήτης, κρατώντας ψηλά τις ηθικές αξίες και την αξιοπρέπειά του σε όλο το έργο, αρνείται επίμονα να βοηθήσει αυτούς που πριν από 10 χρόνια τον εγκατέλειψαν άρρωστο και μόνο του.

Τι γίνεται, όμως, σήμερα, που -ως επί το πλείστον- επικρατεί το συμφέρον και σχεδόν πάντα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»;

«Η ανθρωπότητα στο διάβα της έχει περάσει από διάφορες σκοτεινές εποχές. Πολλές φορές έχει βρεθεί σε αυτές τις αξιακές έννοιες. Για να εμφανιστεί ξανά η ανάγκη να προσδιοριστούν από την αρχή κάποιες αξίες.

Ο άνθρωπος είναι επιβιωτικός περισσότερο και λιγότερο συμβιωτικός. Οπότε, έχει μια ροπή προς την επιβίωσή του και εκεί επάνω μπορεί να κάνει το οτιδήποτε γι’ αυτήν.

Μόνο η συνοχή μιας κοινωνίας, η οποία τηρεί απαράβατα το αξιακό της κομμάτι, μπορεί να συγκρατεί τα μέλη της.

Οταν ξεχειλώνουν και ο καθείς τραβάει τον δρόμο του, είτε από συμφέρον είτε από ιδεοληψία είτε από τη δική του, πολύ προσωπική αντίληψη για τα πράγματα, τότε σπάει και η συνοχή μιας κοινωνίας. Οπότε ο καθένας κινείται άτακτα μέσα στο σύνολο και δημιουργείται ένα χάος μέσα στο σύνολο.

Ισως ζούμε μεταβιβάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Ισως ζούμε την κορύφωση μιας σκοτεινής εποχής. Σήμερα έχουν επικρατήσει οι αρνητικές ποιότητες στον άνθρωπο. Υπάρχει έλλειψη σεβασμού, αγένεια, κτητικότητα και μια εγωπαθής κατάσταση.

Δεν έχουμε φροντίσει για τις λεπτές ποιότητες. Για ενάργεια, αρετή, κατανόηση, σύμπνοια, για τον συνάνθρωπο. Βέβαια, προτάσσεται διακαώς η ανάγκη να ξαναπροσδιοριστούμε με έναν τρόπο. Σήμερα ο από μηχανής θεός που θα μας δώσει τη λύση είναι μόνο η συνείδησή μας», τόνισε ο γνωστός ηθοποιός.