Λεωνίδας Κακούρης: Από Δούκας στις Μέλισσες στο Μαύρο ρόδο: «Χρειαζόμουν μια αλλαγή»

Μας ξανασυστήθηκε πριν από τρία χρόνια ως Δούκας Σεβαστός, ρόλο που αποχαιρέτησε στην αρχή του καλοκαιριού. Ο ηθοποιός μίλησε για αυτό το μεγάλο κεφάλαιο που έκλεισε, για το νέο, το «Μαύρο ρόδο», που ανοίγει την επόμενη σεζόν, αλλά και για τη θεατρική παράσταση «Η μεγάλη πλεκτάνη».

Αυτό το καλοκαίρι παίζετε σε μια κωμωδία. Χρειαζόταν αυτή η αλλαγή μετά από τρεις σεζόν στις «Μέλισσες»;

Πράγματι χρειαζόταν μια αλλαγή, κυρίως στον Λεωνίδα, δηλαδή στον άνθρωπο ηθοποιό. Γιατί πραγματικά αυτά τα τρία χρόνια, πολλές από τις σκηνές που ενσαρκώσαμε ήταν πολύ έντονες και δραματικές και είχα την ανάγκη να γελάσω και να νιώσω έναν άλλο ρυθμό. Βέβαια, η κωμωδία είναι μια τραγωδία από την αντίθετη πλευρά. Ο θεατής γελάει με τα παθήματα κάποιων ανθρώπων, αλλά τα παθήματα δεν παύουν να είναι παθήματα.

Πώς ήταν τα τελευταία γυρίσματα στις «Μέλισσες»;

Να σας πω την, αλήθεια, ήταν πολύ κουραστικά, πολύωρα, με πολύ δύσκολες σκηνές. Τελειώνοντας το γύρισμα της ημέρας, πήγαινα στις πρόβες για τη «Μεγάλη πλεκτάνη», κι όταν γύριζα στο σπίτι, είχα να μάθω τα λόγια για το επόμενο γύρισμα αλλά και τα λόγια της παράστασης.

Ήταν μια δύσκολη πίστα, που έπρεπε να βγει και βγήκε. Και έκανα κι εγώ αρκετές ημέρες για να δω τις σκηνές του τέλους λόγω των προβών. Τις είδα περίπου μία εβδομάδα μετά. Λάμβανα όμως μηνύματα από τον κόσμο και κατάλαβα ότι ήταν πολύ ωραία και δυνατά τα τελευταία επεισόδια. Όταν εντέλει τα είδα κι εγώ, έμεινα πολύ ικανοποιημένος από τον τρόπο που τελείωσε η σειρά.

Την επόμενη σεζόν περιμένουμε να σας δούμε στη νέα παραγωγή του MEGA «Το μαύρο ρόδο».

Βασίζεται στο βιβλίο της Ελένης Καπλάνη και από όσα σενάρια διάβασα, με γοήτευσε περισσότερο, γι’ αυτό και επέλεξα να είμαι σε αυτήν τη σειρά. Μου άρεσε το γεγονός ότι η ιστορία παίζει σε δύο εντελώς διαφορετικούς χώρους, οι οποίοι όμως με έναν τρόπο, όπως και η ζωή, συνδέονται μεταξύ τους. Από τη μια είναι ο κόσμος της νύχτας, ο υπόκοσμος, τα μαγαζιά, η κακοποίηση, η παραβατικότητα και από την άλλη υπάρχει ένα μοναστήρι.

Βλέπουμε τη ζωή εκεί μέσα και ότι κάποιες γυναίκες έγιναν μοναχές επειδή τους συνέβησαν κάποια σημαδιακά γεγονότα στη ζωή τους. Με αρωγό μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε μια νεαρή μοναχή, που αναγκάζεται να αφήσει το μοναστήρι μετά από ένα σεισμό, και το γιο του ήρωα που θα υποδύομαι εγώ, έχουμε τη δυνατότητα να μπούμε σε αυτούς τους κόσμους και, κατ’ εμέ, είναι ένα πολύ ωραίο περιβάλλον για να αναπτυχθούν ενδιαφέρουσες ιστορίες.

Πηγή:7ΜέρεςTV