Γιώργος Γρηγοριάδης: Η αποστολή που δε θα ξεχάσει

Ο ίδιος σε συνέντευξή του ανέφερε αν είναι τόσο ανταγωνιστικός, όσο ακούμε, ο χώρος της τηλεόρασης και τι είναι αυτό που του αρέσει περισσότερο στη δημοσιογραφία.

Ποια αποστολή ή ποιο θέμα με το με το οποίο ασχολήθηκες είναι για εσένα «σταθμός»;

Τώρα πια ο πόλεμος στην Ουκρανία. Οι εικόνες με τους χιλιάδες πρόσφυγες που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους θα μείνουν χαραγμένες πάντα στο μυαλό μου. Πώς να ξεχάσεις μικρά παιδιά, ηλικιωμένους, γυναίκες με έναν σάκο στα χέρια και μια κουβέρτα στον ώμο για το κρύο να εγκαταλείπουν τις ζωές τους;

Πώς να ξεχάσω τον ήχο από τις σειρήνες πολέμου που κάθε τόσο ηχούσαν και έπρεπε να τρέξουμε σε καταφύγια για να γλιτώσουμε από μια ενδεχόμενη αεροπορική επιδρομή; Πώς να ξεχάσω χαλάσματα σε βομβαρδισμένες περιοχές, νεκρούς που άφησε πίσω της η ρωσική εισβολή;

Είσαι από τους παρουσιαστές που παρέμειναν ενεργοί και δυνατοί ρεπόρτερ. Ηταν επιλογή σου;

Και επιλογή μου. Είναι τιμητικό η διοίκηση του σταθμού και η διεύθυνση των ειδήσεων να σε εμπιστεύονται το ίδιο και για τα δύο πόστα.

Αλλωστε, το ίδιο συμβαίνει και στο εξωτερικό. Πολλοί παρουσιαστές, όταν η επικαιρότητα το απαιτεί, αφήνουν το στούντιο και πηγαίνουν στον τόπο ενός γεγονότος για να μεταδώσουν την είδηση οι ίδιοι, κάνοντας ρεπορτάζ και έρευνα.

Είναι τόσο ανταγωνιστικός, όσο ακούμε, ο χώρος της τηλεόρασης;

Ναι, είναι. Αρκεί να μην πέσει κάποιος στην παγίδα του κακού ανταγωνισμού, ώστε να μην αλλοιωθεί ως χαρακτήρας.

Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο στη δημοσιογραφία;

Η αμεσότητα της πληροφορίας, η δύναμη της εικόνας, η εκκωφαντική σιωπή μιας είδησης κάποιες φορές. Η δημοσιογραφία σε κρατά πάντα σε εγρήγορση.

Πηγή:Real