Νίκος Ψαρράς: «Κάθε φορά που ξεκινά μια δουλειά νιώθω σαν πρωτάρης»

Έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να τον απολαύσουμε σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους, κάτι που αποτελεί δέλεαρ και για τον ίδιο. Ό ίδιος σε συνέντευξή του μίλησε για τη «Γέφυρα», το αστυνομικό δράμα του ΑΝΤ1 +, για τη νέα του σειρά στην ΕΡΤ1, αλλά και για τα επόμενα θεατρικά του σχέδια.

Οι συνδρομητές του ΑΝΤ1 + έχουν ήδη απολαύσει τα πρώτα επεισόδια της «Γέφυρας», που είναι μια πολύ δυνατή παραγωγή.

Όλο αυτό ξεκίνησε με τις «Μέλισσες» πριν από τρία χρόνια και έγινε μια ολική επαναφορά στη μυθοπλασία. Αυτή τη στιγμή μιλάμε για τριάντα σίριαλ τη νέα σεζόν, κάτι που ανεβάζει πολύ τον πήχη.

Πώς νιώθετε κάθε φορά που ξεκινά μια δουλειά;

Σαν πρωτάρης. Είχα μια συνάντηση για μια καινούργια δουλειά, που θα ξεκινήσει με τον Γιώργο Γκικαπέπα στην ΕΡΤ, και πήγα με το τετράδιο και το μολύβι για να κρατήσω σημειώσεις, όπως ήμουν στο πρώτο έτος της σχολής. Αλλά μου αρέσει αυτό. Δεν ξέρεις τίποτα όταν ξεκινάς και δεν πρέπει να ξέρεις.

Αν πας με έτοιμες αποφάσεις, έχοντας απλώς διαβάσει μια φορά το σενάριο, μόνο κακό μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Πέφτουν η απόφαση και η σκέψη σαν μπετόν αρμέ και μετά δε μετακινούνται με τίποτα. Ενώ όταν πας πιο ανοιχτός σε αυτήν τη δουλειά, σου δίνεται η ευκαιρία μιας έκπληξης και μιας πορείας που δεν ξέρεις πού θα οδηγήσει.

Αναρωτιέμαι αν βοηθάει περισσότερο η λογική που έχουν σειρές όπως η «Γέφυρα», όπου ξέρεις ότι η ιστορία είναι δομημένη σε ένα συγκεκριμένο αριθμό επεισοδίων.

Πάντα είναι έτσι. Ακόμη και αν ξεκινάς ένα σίριαλ που έχει μέλλον, παίρνεις τα πρώτα στοιχεία και περιμένεις να δεις τι σκέφτονται και οι άλλοι για το ρόλο. Πάντα για μένα το μεγάλο δέλεαρ είναι να μην είναι κι αυτό μία από τα ίδια.

Δηλαδή, ο κάθε χαρακτήρας πρέπει να κουβαλάει ένα παρελθόν από πίσω του - όσο μας το επιτρέπει αυτό η δουλειά με τις συνθήκες που γίνεται. Καλό είναι δηλαδή να μπορείς να χτίσεις ένα χαρακτήρα.

Χαίρομαι όταν ακούω να μου λένε «αχ, τι ωραίο ήταν αυτό που έκανες, ήταν διαφορετικό από το προηγούμενο» και στενοχωριέμαι όταν λένε «καλός ήσουν, αλλά μου θύμισες τον τάδε ρόλο που έχεις κάνει».

Στη σεζόν που ολοκληρώθηκε σας είδαμε σε τρεις διαφορετικούς ρόλους.

Είναι κάτι που το εύχομαι. Ο Στάθης Στεριανός στο «Αγάπη παράνομη», με τον Σταμάτη στις «Μέλισσες» και το διοικητή Χανδρινό της ΓΑΔΑ στη «Γέφυρα» δεν έχουν ούτε το ίδιο κοινωνικό περιβάλλον, ούτε τα ίδια ερεθίσματα ούτε τον ίδιο στόχο όταν παίζουν.

Ο καθένας έχει το δικό του φορτίο που κουβαλάει. Και ο θεατής πρέπει να το καταλαβαίνει αυτό και να το βλέπει. Και όταν αυτό γίνεται, εμείς έχουμε πετύχει τη δουλειά μας.

Και στο θέατρο;

Η σεζόν θα ξεκινήσει στα μέσα Οκτωβρίου στο θέατρο Αλάμπρα με το έργο «Η μεγάλη μαγεία», του Εντουάρντο ντε Φίλιππο, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.

Είναι ένα έργο με πολλή συγκίνηση, πολύ γέλιο και πολύ προβληματισμό ταυτόχρονα. Για μένα, είναι το καλύτερο έργο του. συγγραφέα, αλλά δεν ανεβαίνει συχνά γιατί είναι πολλοί οι ρόλοι.

Και αυτήν την εποχή επίσης βλέπω πολύ Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, γιατί του χρόνου θα κάνουμε μια δουλειά με τη γυναίκα μου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και είναι μια ευκαιρία να μπούμε στον κόσμο του. Μου κάνει φοβερή εντύπωση βλέποντας πράγματα που γυρίστηκαν το ‘70 το πόσο σύγχρονα είναι. Και, σκεπτόμενος το τι γυρίζαμε εμείς το ‘70, μένω άφωνος.

Πηγή:7ΜέρεςTV