Μυρσίνη Λοΐζου: «Θα χαρακτήριζα την κατάσταση μου ως μια μακράς διάρκειας εφηβική κατάθλιψη»

Η ίδια σε συνέντευξή της μίλησε για την μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη στις 16 Σεπτεμβρίου, στην οποία 30 νέοι καλλιτέχνες από τους χώρους της ραπ, του ροκ και της electronica, θα διασκευάσουν μοναδικά και πρωτότυπα τα πιο αγαπημένα τραγούδια του εμβληματικού τραγουδοποιού.

Τα τελευταία χρόνια ασχολείστε ενεργά με το έργο του Μάνου Λοΐζου και τη διαχείριση του. Σαν να ήσασταν πιο αμέτοχη πριν.

Συμφωνώ, γιατί κάποια στιγμή έφυγα απ’ αυτό το βάρος της έντονης συγκίνησης και το είδα σαν δουλειά περισσότερο, σαν μια ανάθεση. Με ώθησαν ως προς αυτό και τα στελέχη της ΜΙΝΟΣ, της εταιρείας του πατέρα μου, που εγώ είχα χαθεί μαζί τους και συναντηθήκαμε πέρσι. Καθόμασταν για ώρες και συζητούσαμε τι θα κάνουμε, ακούγοντας και το ανέκδοτο υλικό του Λοΐζου. Είναι πολλά πράγματα που πρόκειται να γίνουν.

Τόσα πολλά χρόνια κράτησε δηλαδή αυτό το βάρος της συγκίνησης, ένα παρατεταμένο πένθος;

Ο καθένας το κάνει όσο πιο δύσκολο μπορεί ή πιο εύκολο. Ο γονιός είναι γονιός, είτε είναι ο Λοΐζος, είτε ο μπακάλης μας. Προφανώς φταίω κι εγώ, γιατί τόσα χρόνια που «κουβάλαγα» τους δικούς μου, δεν συνέχισα τη γραφιστική, που είχα σπουδάσει, ώστε να έχω κι εγώ μία δική μου δουλειά και δραστηριότητα. Θα χαρακτήριζα την κατάσταση μου ως μια μακράς διάρκειας εφηβική κατάθλιψη, που πλέον το θεωρώ και λίγο χαζό όλο αυτό.

Για να φτάνετε στο σημείο να το λέτε σημαίνει πως έχετε βρει την ψυχική σας ισορροπία.

Βασικά ανέκαθεν δεν ντρεπόμουν να λέω ό,τι συμβαίνει μέσα μου. Σε φίλους μου, παντού, δεν με ένοιαζε και δεν με νοιάζει. Ταυτόχρονα επίσης, παντρεύτηκα, χώρισα, έγινα μητέρα, έκανα κινήσεις που τις θεωρώ επιτυχημένες, αφού και με τον πρώην άντρα μου και πατέρα της Εμμανουέλας, τον ποιητή Γιώργο Δομιανό, είμαστε πολύ καλά, αλλά και το παιδί μας είναι πολύ καλά, συγκριτικά με ό,τι ακούω σε άλλες οικογένειες.

Ξέρετε, παιδιά που συνεχίζουν να ζουν με τους δικούς τους κλπ. Δεν περιμένω να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, που είναι μια χαρά φτιαγμένη. Ίσως παλιότερα κουβάλαγα πολλή αφέλεια, την οποία κατάφερα να μαζέψω.

Το κόνσεπτ της συναυλίας στην Τεχνόπολη, μου θύμισε ένα παλιό βινύλιο – συλλογή. Λεγόταν «Νιάτα» και περιείχε δύο ποπ – ροκ συνθέσεις του Λοΐζου, που δεν είχαν καμία σχέση με το γνωστό λαϊκό έργο του.

Μα και τα «Νέγρικα» είχαν ροκ ήχο, αφού ο Λοΐζος άκουγε από το ραδιόφωνο ποπ και τζαζ – ροκ ηχογραφήσεις της εποχής. Θυμάμαι ν’ ακούμε συνέχεια στο αυτοκίνητο το «House of the Rising Sun» των Animals και χίπικα τραγούδια της νιότης του.

Μετά είχα και τη μαμά μου, που πηγαίναμε με σκηνές στα Μάταλα και στην Παλαιόχωρα, υποτίθεται οι δυο μας, γιατί ποτέ δεν ήμασταν οι δυο μας εκεί πέρα. Με τη μαμά πήγαινα εκεί, με τον μπαμπά πήγαινα στο Πόρτο Ράφτι και καθόμασταν με τον Καρούζο, τον Άκο Δασκαλόπουλο και την παρέα του.

Πιστεύετε ότι αν ο Λοΐζος είχε άλλο ξεκίνημα, θα ασχολούνταν εκτενέστερα με τον ηλεκτρικό ήχο;

Το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό, αλλά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Ίσως αυτό να γινόταν, αν πάμε και στον τελευταίο του δίσκο, το «Για μια μέρα ζωής» που είχε αλλάξει πολύ ο ήχος του. Ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι «αυτό θα έκανε ο Λοΐζος».

Ξέρω σίγουρα πως θα ήταν απέναντι στο κράτος και την εξουσία. Σε μια συνέντευξη του έλεγε πως σπάνια πήγαινε στην Κρατική Ραδιοφωνία παρά μόνο για συνδικαλιστικά θέματα. Στην ΕΡΤ ο Λοΐζος πήγαινε για τους συναδέλφους του, δεν πήγαινε για να κάνει εκπομπές, ούτε για να διεκδικήσει κρατικό χρήμα, αφού δεν θα μπορούσε έτσι να είναι απέναντι στην εξουσία.

Υπήρξε ένας μποέμ καλλιτέχνης, ερωτιάρης, ποιητής, πολιτικοποιημένος. Πιστεύετε ότι ήταν ένας άνθρωπος που έπρεπε να έχει κάνει οικογένεια;

Ο μπαμπάς μου με τη μαμά μου πάντα ήταν σαν φίλοι μες το σπίτι. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υποκρίνονταν μπροστά μου. Εγώ πάλι ένιωθα ότι δεν είχα χώρο δικό μου μες το σπίτι.

Ήταν δύο άνθρωποι, ο καθένας με τη δική του τέχνη, οπότε κάπου το παιδί τους πιθανώς να ένιωθε μια μειονεξία μπροστά σε δύο μεγάλα μεγέθη. Έτσι ένιωσα εγώ δηλαδή και αυτό με πίεζε, διότι άλλοι μπορούσαν να ανθίσουν μέσα σ’ αυτή την κατάσταση.

Πηγή:Documento