Δημήτρης Κολλάτος: «Σκέφτομαι τη διαθήκη που θα φτιάξω, πού θα αφήσω τα 20.000 βιβλία που έχω!»
Ο Δημήτρης Κολλάτος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, αν και οι νεότερες γενιές δεν γνώρισαν τον αντισυμβατικό σκηνοθέτη που με τις ταινίες του και τον λόγο του ξεσήκωνε τον κόσμο.
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει αποσυρθεί από κάθε είδους δημοσιότητα. Ο θάνατος του αυτιστικού παιδιού του Αλκη πριν από μερικούς μήνες σχεδόν τον τσάκισε. Τον έκανε να μην έχει κουράγιο πλέον για νέους αγώνες, νέες ταινίες και όνειρα, όπως εκείνα που έκανε τις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90.
Ηταν δύσκολο να επιβιώνετε με τον Αλκη που είχε αυτισμό;
Για μένα δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Δεν ντρεπόμουν να είμαι μαζί του, όπως νιώθουν πολλοί. Η σύζυγός μου είχε πρόβλημα. Πίστευε πως είχε πολλές ευθύνες! Εκανα αγώνα για να δικαιωθούν όλα τα αυτιστικά παιδιά της χώρας μου. Το κράτος, όμως, είναι παράλογο. Κάποια στιγμή μού ζητούσε κάθε χρόνο και νέα χαρτιά για να αποδεικνύω ότι ο γιος μου είναι αυτιστικό παιδί. Είπα «άι στον διάολο» και δεν ξανασχολήθηκα με το κράτος. Το κράτος μού χρωστάει πολλά λεφτά από τον Αλκη. Αλλά δεν μπορώ πλέον να κυνηγάω φαντάσματα.
Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές που ζήσατε κατά τη συμβίωσή σας με τον Αλκη;
Οταν έφευγε από το σπίτι και δεν τον έβρισκα. Μια φορά το ‘χε σκάσει από το σχολείο, είχε πάρει το τρένο και είχε πάει στην Κηφισιά. Βγήκα τότε στα κανάλια και έτσι τον βρήκαμε!
Νιώθετε μοναξιά;
Πολύ. Ζω σε ένα σπίτι με 10.000 βιβλία. Διαβάζω, διαβάζω αλλά δεν είναι συντροφιά αυτό. Κάπου τρελαίνεσαι. Το θέατρο μου λείπει, γιατί μου λείπει ο κόσμος του θεάτρου και η επαφή με το θέατρο.
Είστε πλέον 85 ετών. Σκέφτεστε να σκηνοθετήσετε την τελευταία σας ταινία;
Ναι, και θα είναι μια αυτοβιογραφική ταινία μέσα στο σπίτι μου. Θα μεταφέρω τις στιγμές που έζησα μέσα στη δύσκολη κατάσταση του κορονοϊού και πώς περνάει σαν φιλμ η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου. Μόνος, σε πέντε δωμάτια συντροφιά με τα βιβλία μου και οι στιγμές από τη ζωή μου. Θα αναφέρονται τα πάντα. Ισως αυτό είναι και το τελευταίο κεφάλαιο του Δημήτρη Κολλάτου.
Τον θάνατο τον φοβάστε;
Οχι. Τον σκέφτομαι απλά. Είμαι κοντά, άλλωστε. Σκέφτομαι τη διαθήκη που θα φτιάξω, σκέφτομαι πού θα αφήσω τα 20.000 βιβλία που έχω!
Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο;
Μήνυμα αντίστασης. Το κράτος δεν ανήκει στους πολιτικούς, αλλά στον λαό. Ο λαός πρέπει να τους κρίνει κάθε μέρα και να αποφασίζει για την τύχη του!
Πηγή:Espresso