Κλέλια Ανδριολάτου: «Η δουλειά του μοντέλου είναι πάρα πολύ σκληρή»
Η Κλέλια Ανδριολάτου είναι ένα κορίτσι που, παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει ήδη συλλέξει πολλές εμπειρίες στο εξωτερικό ως μοντέλο από τα 14 της χρόνια, αλλά και στην Ελλάδα, στον χώρο της τηλεόρασης, του θεάτρου και του κινηματογράφου με επιτυχία.
Αποτελεί τον ορισμό της χαράς της ζωής, απορροφά και απολαμβάνει κάθε πρόκληση, κοπιάζει πολύ χωρίς παράπονο, μελετά και αφοσιώνεται και, πάνω απ’ όλα, εμπιστεύεται τους ανθρώπους που της μαθαίνουν και της ανοίγουν δρόμους ζωής και μονοπάτια στο μυαλό.
Τη συναντάμε μετά την επιστροφή της από την Ισπανία και ο ενθουσιασμός της μας παρασύρει στο δικό της όνειρο.
Στην Ισπανία, λοιπόν, για το καλοκαίρι;
Ναι! Μόλις επέστρεψα από υπέροχο roadtrip με τους φίλους μου και ήταν καταπληκτικά. Πετάξαμε για Μπιλμπάο και από εκεί πήραμε αυτοκίνητο και πήγαμε λίγο Γαλλία, στην Μπιαρίτς, μετά επιστρέψαμε στο Σαν Σεμπαστιάν και στο Μπιλμπάο, οδηγήσαμε ως τη Χονταρίμπια και την Παμπλόνα - είδαμε μαγευτικά μέρη. Οι Ισπανοί είναι πάρα πολύ φιλόξενοι και έχουν φανταστική κουλτούρα. Πετύχαμε, δε, και μια παραδοσιακή γιορτή των ντόπιων και μπορώ να πω ότι βρέθηκα στο στοιχείο μου, γιατί μου αρέσει πολύ να επικοινωνώ με τον κόσμο και να συμμετέχω όπως μπορώ.
Ως... βέρα Θεσσαλονικιά;
Ποιος ξέρει; Ίσως... Μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, απ’ όπου και έφυγα τελείως στα 18. Είμαστε τρία αδέλφια με μεγάλη διαφορά ηλικίας και έχουμε νέους γονείς με τους οποίους κάνουμε παρέα.
Αρχικά, γιατί αποφάσισες να φύγεις από τη Θεσσαλονίκη;
Είχα ξεκινήσει να ασχολούμαι με τον χώρο της μόδας από τα 14 και το πρακτορείο μου ήταν στην Αθήνα. Είχαμε πει από τότε ότι όταν θα κλείσω τα 18 θα φύγω για το εξωτερικό - και έτσι έγινε. Πήγα, λοιπόν, στο Παρίσι με τη μητέρα μου για λίγο καιρό, αλλά δεν μου άρεσε και ήθελα να επιστρέφω. Τότε μου έγινε μια πρόταση να κάνω ένα guest για 10 επεισόδια στο «Μπρούσκο» στην Κύπρο, καταλήγοντας να μείνω εκεί για τρία χρόνια. Είχα περάσει βέβαια στο πανεπιστήμιο, στο ΑΠΘ, στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, αλλά πήγα μόνο σχεδόν ένα χρόνο. Στη διάρκεια των γυρισμάτων στην Κύπρο, αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Η επόμενη κίνησή μου ήταν να δώσω εξετάσεις στο Εθνικό και στο Ωδείο Αθηνών, όπου και πέρασα και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια δεν δούλευα, γιατί σπούδαζα. Τελείωσα, λοιπόν, πέρυσι, άρχισα να πηγαίνω σε όλες τις οντισιόν που υπήρχαν και σιγά-σιγά κάπως έτσι πορεύτηκα. Φέτος το χειμώνα είμαι στην τηλεόραση, στο «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, και στο «Μοτέλ», το έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου, που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης για δεύτερη χρόνια. Αγαπώ πολύ το σινεμά και συμμετέχω σε δύο ταινίες, το «18» του Βασίλη Δούβλη, που βγήκε στους κινηματογράφους το καλοκαίρι, και στην επόμενη ταινία του Στέργιου Πάσχου, που θα κυκλοφορήσει αργότερα. Αισθάνομαι ευγνώμων και τυχερή που άρχισα να δουλεύω απευθείας μετά τη σχολή σε τόσο ωραίες δουλειές.
Είσαι πολύ νέα για να μιλάμε για restart στη ζωή σου, αλλά είναι λες και έχεις κάνει ήδη ένα...
Ναι, έτσι είναι και για την ακρίβεια νομίζω ότι έχουν γίνει δύο restarts! Το πρώτο ήταν ότι, ενώ σπούδασα κάτι, αποφάσισα να πάω σε κάποιο άλλο τελείως διαφορετικό πεδίο, και το δεύτερο ήταν όταν, ενώ δούλευα στην Κύπρο, αποφάσισα να σταματήσω και να σπουδάσω αυτό που τελικά ήθελα να κάνω. Στην πραγματικότητα, τα φοιτητικά μου χρόνια τα έζησα στη δραματική σχολή. Δεν είχα προλάβει να τα ζήσω πριν, γιατί ήμουν συνέχεια στη δουλειά.
Το γεγονός όμως ότι είχες ξεκινήσει να εργάζεσαι σε νεαρή ηλικία ίσως σου έχει δώσει κάποια εφόδια ζωής, έτσι δεν είναι;
Πιστεύω ότι πήρα κάποια εφόδια δουλεύοντας εκτός Ελλάδας και βλέποντας τις διαφορές που υπάρχουν πολύ στην πειθαρχία στην υπομονή και την επιμονή πάνω σε αυτό που κάνεις. Στο να θέλεις πολύ να εξελίσσεσαι. Σίγουρα υπάρχουν και χαρισματικοί άνθρωποι σε συγκεκριμένους τομείς, αλλά πάνω απ’ όλα είναι η δουλειά και το πόσο εσύ επενδύεις σε κάτι. Επίσης, πιστεύω πάρα πολύ στην ενέργεια και το φως - και νομίζω ότι είμαι ένας τέτοιος άνθρωπος. Μου αρέσει να ζω την περιπέτεια, έχω πάθος γι’ αυτά που κάνω και προσπαθώ κάθε φορά να βουτάω σε διαφορε
Τι σε έχει δυσκολέψει περισσότερο μέχρι σήμερα στη ζωή σου; Σκεπτόμενη ίσως και το πόσο όμορφη είσαι - γιατί συχνά η ομορφιά είναι παγίδα.
Είναι δύσκολο να αντιληφθείς ποιος άνθρωπος είναι δίπλα σου για αυτό που είσαι σε σχέση με αυτό που κάνεις. Η ομορφιά είναι υποκειμενική και εσωτερική υπόθεση.
Πώς ήταν η συνεργασία με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη;
Ο Χριστόφορος έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα-οικογένεια. Είχαμε την τύχη να δουλέψουμε στους Παξούς, που είναι ένα υπέροχο μέρος και ήταν σαν να ήμαστε σε κατασκήνωση, γιατί ζούσαμε όλοι μαζί σε ένα μικρό χωριό, δουλεύαμε πάρα πολλές ώρες, μάθαμε ο ένας τον άλλον και ήρθαμε πολύ κοντά. Πρόκειται για πολύ χαρισματικούς και όμορφους ανθρώπους. Από την άλλη, ο Χριστόφορος με όλη αυτή τη μεγάλη επαγγελματική - καλλιτεχνική εμπειρία δεν κάνει διαχωρισμούς, δεν έχει στεγανά, ούτε είναι δεσποτικός. Νιώθω ευγνώμων για τη συνεργασία μας, για όλα αυτά που έζησα.
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μεγάλο του προσόν;
Έχει τρομερό πάθος για τη δουλειά του, είναι ερωτευμένος με αυτή.
Ποια είναι η σχέση σου με τη μόδα πλέον;
Η μόδα είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, κομμάτι της τέχνης με έναν διαφορετικό τρόπο. Υπάρχει στη ζωή μου, γιατί έχω την τύχη να δουλεύω ακόμη στο χώρο της μόδας, απλώς έχει διαφορετική θέση στην καθημερινότητά μου, δεν είναι προτεραιότητά μου. Είναι, πάντως, ένας τομέας που θαυμάζω ακόμη. Όταν μάλιστα βρεθώ σε μια ξένη χώρα, θα κοιτάξω πάντα να αντλήσω κάθε πληροφορία που μπορώ για τη μόδα
Πηγή: Mary Claire
Διαβάστε επίσης:
