Νίκος Πολυδερόπουλος: «Δεν μου έφερε τίποτα η ζωή. Εγώ τα έφερα»
Ο Νίκος Πολυδερόπουλος φέτος υποδύεται στη σειρά Μαύρο Ρόδο τον ανάπηρο, όμως μέχρι να φτάσει εδώ, χρειάστηκε να περάσει αρκετά.
Από τα σχολικά του χρόνια ακόµη είχε φανεί η τάση του στην υποκριτική καθώς ήταν αναπόσπαστο µέλος των θεατρικών οµάδων.
Όταν τον ρωτάς αν νιώθει ότι η ζωή τού έφερε στον δρόµο του την υποκριτική, σε διακόπτει τονίζοντας: «Δεν µου έφερε τίποτα η ζωή. Εγώ τα έφερα. Δεν µου φέρνει κανένας τίποτα και δεν το θέλω κιόλας. Εγώ ό,τι θέλω πάω και το παίρνω. Κι αυτό ήταν κάτι που το ήθελα από το σχολείο. Απλά την ώρα που ήρθε δεν το είχα στο µυαλό µου. Ήταν κάπως άξαφνο. Ήµουν 20 χρόνων και δούλευα στο Μεταξουργείο. Βίδωνα σωλήνες γιατί έφτιαχνα εξαερισµούς σε κτίρια. Μια ηµέρα που ήµουν στη δουλειά χτύπησε το τηλέφωνό µου από έναν φίλο που µου είπε ότι ψάχνουν από ένα πρακτορείο κοµπάρσους για το σίριαλ Λόλα.
Αµέσως είπα στο αφεντικό µου “φεύγω”. Πήγα εκεί όπου γίνονταν τα γυρίσµατα. Μπαίνοντας µέσα είδα τους ηθοποιούς να κάθονται κυριλάτοι σε µια πολυθρόνα έχοντας µπροστά τα σενάρια. Εγώ, για να καταλάβεις, σκούπιζα τις µουντζούρες από τα χέρια µου στο ασανσέρ για να ανέβω. Βλέποντάς τους σκέφτηκα: “Αυτοί δηλαδή πληρώνονται; Αυτό δηλαδή που µου αρέσει είναι τόσο ανώδυνο;”. Εγώ πήγαινα κάθε µέρα 8.00 το πρωί µε 8.00 το βράδυ, βίδωνα τους σωλήνες και µετά έπαιρνα ένα κουτάκι αναβράζοντα για να µου περάσει ο πονοκέφαλος.
Αποφάσισα λοιπόν να γραφτώ στο Θέατρο των Αλλαγών και να κάνω σεµινάρια». Ακολούθησαν πολλές συνεργασίες, µε τον ίδιο να παραδέχεται πως υπήρξαν στιγµές που ήρθε αντιµέτωπος µε κακοποιητικές συµπεριφορές και έβαλε τα όριά του. «Έχω πει µε οποιοδήποτε ρίσκο το “όχι” και το “ως εδώ”. Θα σου πω κάτι χωρίς να αναφερθώ σε ονόµατα. Μέσα στα χρόνια απογοητεύτηκα και αποµυθοποίησα τους µύθους.
Γιατί ως νέος, όταν κάνεις αυτή τη δουλειά, έχεις κάποια πρότυπα. Πιστεύεις ότι κάποιοι έχουν στήσει την καριέρα τους τόσο όµορφα όσο τη δείχνουν. Όταν συνεργάζεσαι όµως µαζί τους και βλέπεις αυτή την πείνα και τη δίψα που νιώθουν για την εξουσία της στιγµής στη σκηνή, απογοητεύεσαι. Αντιμίλησα και υπερασπίστηκα τον εαυτό µου γιατί έτσι ένιωθα. Μακάρι να ήμουν μπροστά να το κάνω και για εκείνους που δεν μπόρεσαν».
Πηγή: ΟΚ