Έλενα Τοπαλίδου: «Ο Χειλάκης μου λέει: ''Είσαι η απόδειξη ότι υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες''»
Η Έλενα Τοπαλίδου, καταξιωμένη χορεύτρια και ηθοποιός, σύζυγος του Νίκου Κουρή, αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται...
«Παλιά ένιωθα ότι είχα μια επιρροή στους ανθρώπους άμα τη εμφανίσει και ντρεπόμουν για αυτό. Το αντιλαμβανόμουν. Εντάξει, ας πούμε πιο πολύ στο φλερτ, αλλά μετά δεν με βοηθούσε να πάει με αγάπη προς εμένα. Μου το είπε και η Καρυοφυλλιά (σ.σ. Καραμπέτη) που συναντηθήκαμε, ότι μπορώ να έχω μια άλλη επικοινωνία με τους ανθρώπους. Τώρα έχει απαλύνει αυτή η αίσθηση που έχω, ότι άμα το δημιουργώ, άμα νιώσω ότι μπορώ να επηρεάσω κάποιον ή κάτι στον χώρο, το αφήνω να υπάρχει και το απολαμβάνω. Δεν το απολάμβανα, το ντρεπόμουν ή το τσίτωνα».
Στη δική της περίπτωση δεν ισχύει το κλισέ «το παιδί που κρύβει μέσα της». Διότι δεν το κρύβει. Το χαίρεται και το επιδεικνύει. Μάλλον αυτό επιζητούσε ύστερα από όλη αυτή την επώδυνη διαδρομή της καλλιτεχνικής της ενηλικίωσης. Εκεί που μιλά κανονικά, με το χαρακτηριστικό γρέζι και ένα αδιόρατο ψεύδισμα, ξαφνικά κουρδίζει έτσι τη φωνή της και ακούγεται κοριτσίστικη. «Το λέει κι ο γιος μου αυτό. Και γελάει πολύ. Ο Ακύλλας Καραζήσης μου είχε πει “όταν μιλάς, είναι σαν να απολαμβάνω την πιο θεσπέσια γεύση”». Μάλιστα, σε δική του σκηνοθεσία θα πρωταγωνιστήσει από τον Φεβρουάριο στο έργο του Ευγένιου Ο’Νιλ «Ο παγοπώλης» που έρχεται στο Θέατρο Προσκήνιο.
Επιπλέον, τις ημέρες των Χριστουγέννων θα δοκιμάσει τις δυνάμεις της για πρώτη φορά και σε θέατρο για παιδιά, καθώς θα πρωταγωνιστήσει στις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες στον Φάρο του «Κέντρου Πολιτισμού» Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Μια νύχτα του Αυγούστου
Η φετινή σεζόν θα τη συστήσει όμως για πρώτη φορά και στους τηλεθεατές. Θα εμφανίζεται από τον Οκτώβριο στη δραματική σειρά Μια νύχτα του Αυγούστου της ΕΡΤ1, που είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Βικτόρια Χίσλοπ. «Ήθελα από παλιά να κάνω τηλεόραση αλλά δεν τύχαινε. Άκουγα ότι τα γυρίσματα είναι άχαρα και ότι δεν προλαβαίνεις να κάνεις πολλά. Είχα δει βέβαια κάποιες σειρές που μου άρεσαν, είχα ζηλέψει, ας πούμε, Το Νησί, θα ήθελα να παίζω εκεί, αλλά
τώρα αυτό που κάνουμε είναι σαν να κάνουμε ταινία. Η Ζωή Σγουρού, η σκηνοθέτις, αποδείχτηκε τρομερά ικανή, τρυφερή, αποτελεσματική και ευγενική. Ένιωθα τιμημένη».
Η ίδια υποδύεται μια ιδιοκτήτρια ανθοπωλείου που είναι ταυτόχρονα κρυφή τσατσά στην Τρούμπα του ’50 και μεγαλώνει μόνη τον γιο της (Αινείας Τσαμάτης). «Είναι εξαιρετικό το σενάριο. Μάθαινα τα λόγια κι εκεί που πήγαινα να βάλω και λίγο τη δική μου εκδοχή, καταλάβαινα ότι πρέπει να τα μάθω απολύτως. Είναι πολύ πιο σωστά από αυτά που φανταζόμουν ότι θα πει ο ρόλος». Μιλάει αργά και διαλέγει με πολλή προσοχή τις λέξεις. Σαν να τις ανακαλύπτει από την αρχή. «Το έχω αυτό με την ακρίβεια των λέξεων. Ο Λευτέρης (σ.σ. Βογιατζής) έλεγε ότι αν λέγαμε αυτό που θέλαμε να πούμε, δεν θα μιλούσαμε. Θα το είχαμε πει. Και στο θέατρο ισχύει αυτό».
Τα γέλια της αμηχανίας
«Μου αρέσει να αστειεύομαι με αυτό που συμβαίνει, να είμαι καραγκιόζης στην αμηχανία των πραγμάτων. Σίγουρα θα θελήσω να το ελαφρύνω, δεν μου αρέσει να τραβιέται στο σοβαρό. Παλιά ενώ το έκανα με τους άλλους, με μένα τα έπαιρνα πολύ στα σοβαρά. Και με τους μαθητές μου γελάμε πολύ. Με τα παραδείγματα που τους βρίσκω. Είναι σημαντικό η πληροφορία να έχει μια σωστή εικόνα». Βγάζει το παπούτσι της και μου δείχνει με το δεξί της πόδι γυμνό: «Τους έλεγα ότι το πέλμα στο μπαλέτο πρέπει να κάνει αυτή την κίνηση, σαν να αρπάζουν τα νύχια από το πάτωμα ένα μυρμηγκάκι, τον Ζούμπη. Το κουντεπιέ να είναι σωστό και να το ανεβάζουν προς τα πάνω κρατώντας το σφιχτά. Παλιά τους έλεγα για να τεντώνουν σωστά τα χέρια τους ότι κρατάμε τη χειρολαβή του σύμπαντος. Και ακόμη γελάνε.
Α, ξέρεις είχα πει σεμια συνέντευξη ότι ο Αιμίλιος (σ.σ. Χειλάκης) όταν με συναντάει με ρωτάει πού έχω παρκάρει τον ιπτάμενο δίσκο. Και μου είπε: "Την επόμενη φορά να πεις το άλλο που σου λέω, 'είσαι η απόδειξη ότι υπάρχει ζωή και σε άλλουςπλανήτες". Εμένα με ευχαριστεί, θα το πάρω και πάνω μου. Δεν έχω θέμα πια.»
Πηγή: ΟΚ
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=BZt_mIUYZpZaK7GfMhtVtQ)
