Γιώργος Χριστοδούλου: «Κάποια στιγμή θα μιλήσω για τη χειρότερη θεατρική εμπειρία μου»
Ο Γιώργος Χριστοδούλου έχει παίξει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές αλλά και θεατρικές παραστάσεις.
Ο Γιώργος Χριστοδούλου αναφέρθηκε, σε πρόσφατη συνέντευξή του για το αν υπήρξε φιλόδοξος στα πρώτα του βήματα, για τα ποια ήταν η χειρότερη εμπειρία του σε συνεργασία αλλά και τις δύσκολες στιγμές όταν έχασε τους γονείς του.
Πώς ξεπερνά ένας νέος και φιλόδοξος ηθοποιός τον εγωισμό τον και αφιερώνεται στην υποκριτική, προσεγγίζοντας την ως λειτούργημα; Προβληματιστήκατε από τέτοιον είδους σκέψεις στα πρώτα σας βήματα;
Ποτέ δεν υπήρξα φιλόδοξος και πάντα προσπάθησα να προσεγγίσω την υποκριτική ως λειτούργημα. Γι’ αυτό τελειώνοντας τη σχολή του Εθνικού θεάτρου, και επειδή αγαπούσα και σεβόμουν το λειτούργημα αυτό, έκανα πάντα και κάποια άλλη δουλειά για να μπορώ να αντιμετωπίσω το θέατρο με την αλήθεια μου, χωρίς να κάνω συμβιβασμούς. Δύσκολο το εγχείρημα αλλά πιστεύω ότι το κατόρθωσα.
Ποια ήταν η χειρότερη και ποια η καλύτερη θεατρική εμπειρία σας μέχρι στιγμής και γιατί;
Για το ποια είναι η χειρότερη θεατρική μου στιγμή δεν θα μιλήσω τώρα. Αλλά όπως έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου κάποιο στιγμή που θα έρθει η ώρα να μιλήσω. Η καλύτερη θεατρική στιγμή για μένανε ήταν η συνεργασία μου με μεγάλους σκηνοθέτες. Μίνως Βολανάκης, Σπύρος Ευαγγελάτος, Σταύρος Τουφεξής, Γιάννης Διαμαντόπουλος, Γιώργος Μιχαηλίδης, Τάκης Μουζενίδης Ricard Salvat κ.λ.π. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που είχα δασκάλους όλους αυτούς τους μεγάλους σκηνοθέτες.
Έχουμε ακούσει πολλές φορές ηθοποιούς να παίζουν στο θέατρο παρά κάποια απώλεια που βιώνουν. Μήπως αυτός είναι και ένας λόγος που κάνει την πορεία του θεατρικού ηθοποιού δύσκολη; Ότι αντιπαρέρχεται δύσκολες προσωπικές στιγμές για να βρεθεί στο σανίδι; ‘Η μήπως συμβαίνει το αντίθετο;
«Μπαίνοντας» σε ένα ρόλο, μειώνεται ο πόνος; Γνωστό είναι σε όλους μας ότι κάποια στιγμή θα χάσουμε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. Τη μητέρα, ή τον πατέρα. Ήρθε και η δίκιά μου στιγμή να χάσω τους γονείς μου. Ήταν καλοκαίρι και είχαμε στήσει στο άλσος Ζωγράφου μια σκηνή και συμμετείχα στην παράσταση «Το ημέρωμα της Στρίγγλας». Κανείς δεν έμαθε τίποτα. Δεν βγήκα σε καμιά τηλεόραση. Ο πόνος ήταν εσωτερικά δικός μου. Θεωρώ ότι αυτές είναι προσωπικές στιγμές και δεν χρειάζεται να τις βγάζουμε στα μανταλάκια, είπε ο ηθοποιός στο περιοδικό Λοιπόν.
Διαβάστε επίσης: