Συγκινεί η αποκάλυψη του Καζάκου για τον πατέρα του: Μέχρι τελευταία στιγμή ήθελε να πάει στο θέατρο
Στην εκπομπή Ποιος είναι πρωινιάτικα φιλοξενήθηκε το πρωί της Παρασκευής (30-09) ο Κωνσταντίνος Καζάκος με αφορμή την μεγάλη πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου της σειράς «Κόκκινο ποτάμι».
Ο ηθοποιός δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του, Κώστα Καζάκου.
Εμφανώς συγκινημένος είπε μεταξύ άλλων: «Είχε ακόμα μπροστά του αρκετά χρόνια αλλά στενοχωριέμαι γιατί είχε ακόμα. Μέχρι τελευταία στιγμή ήθελε να πάει στο θέατρο», είπε και συνέχισε:
«Δεν ένιωσα μόνος. Πέρασε από το μυαλό μου ότι δεν έχω τώρα πιο πάνω να απευθυνθώ. Έτσι είναι η ζωή, όταν δεν διαταράσσεται η φυσική σειρά, είναι όλα καλά. Η φυσική σειρά είναι ότι το παιδί πρέπει να θάψει τον πατέρα όχι ο πατέρας το παιδί» , πρόσθεσε.
Δες το σχετικό απόσπασμα
Θυμίζουμε ότι ο Κώστας Καζάκος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», αντιμετωπίζοντας σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Ο Κώστας Καζάκος είχε νοσήσει από κορονοϊό και αυτό είχε επιβαρύνει την υγεία του ενώ θυμίζουμε πως τον περασμένο Απρίλιο είχε αποχωρήσει από την παράσταση οπού πρωταγωνιστούσε.
Ο Κώστας Καζάκος γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Στα 18 του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγός ωστόσο η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έγινε λόγος αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο. Του ζητούσαν χαρτί κοινωνικών φρονημάτων και επειδή δεν το είχε, δεν του επέτρεψαν την εγγραφή του στη σχολή. Έτσι, άλλαξε σταδιοδρομία και φοίτησε στην Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).
Ο Κώστας Καζάκος υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Ελεύθερου Θεάτρου και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Αδείας Άσκησης του Επαγγέλματος του Ηθοποιού.
Τιμήθηκε με τον «Χρυσό Απόλλωνα», βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967, και Α΄ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για την αρτιότερη θεατρική παραγωγή («Λυσιστράτη»).Τιμήθηκε ακόμα με το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων και Κριτικών για το σύνολο της προσφοράς του.