Μυρτώ Αλικάκη: «Είναι δύσκολο να βρεις την ισορροπία»
Την Μυρτώ Αλικάκη την απολαμβάνουμε μέσα από τη νέα σειρά του Mega, Μαύρο Ρόδο και μιλάει για την σειρά, για τον ρόλο της αλλά και για το αν πήγε κι εκείνη σε μοναστήρι.
Πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα αυτής της μεγάλης παραγωγής...
Έχω μεγάλη χαρά γι’ αυτή τη δουλειά, καθώς μία από τις προτεραιότητες όλων των συντελεστών είναι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Το πιο ενδιαφέρον σε αυτή τη δουλειά είναι η υπόθεση. Πραγματεύεται την πίστη και την αφοσίωση στον θεό, πώς μπορεί κάποιος να καταφύγει εκεί για να βρει εναπόθεση, πώς μπορεί να αναθεωρήσει, θίγονται πολλά τέτοια ζητήματα.
Ο κόσμος αγκαλιάζει παραγωγές θρησκευτικού περιεχομένου, αποδείχτηκε και την περσινή σεζόν με τον «Αγιο Παΐσιο». Είναι τελικά ένα θέμα που απασχολεί;
Αυτό νομίζω που αφορά όλους είναι η εσωτερική σύγκρουση των ηρώων και των χαρακτήρων. Πώς δηλαδή μπορεί να σε τραβά κάτι από τη μία πλευρά και κάτι από την άλλη. Είναι δύσκολο να βρεις την ισορροπία μέσα σε αυτό.
Υποδύεστε τη μοναχή Κασσιανή. Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις για τον ρόλο;
Είναι ένας ρόλος με δυσκολίες, αλλά κάθε δυσκολία έχει και μία γοητεία. Είναι κάτι πολύ έξω από εμένα. Υποδύομαι την Κασσιανή, μία μοναχό που μπορεί να έχει ακολουθήσει τον δρόμο του θεού, αλλά βασανίζεται από τις επίγειες προκλήσεις. Είναι μια γυναίκα που ζει πολλά χρόνια στο μοναστήρι, την ενδιαφέρει η εξουσία, είναι ανταγωνιστική, θα ήθελε πολύ να γίνει η επόμενη ηγουμένη. Σε κάθε ευκαιρία που της δίνεται προσεγγίζει τον μητροπολίτη και θέλει να τα έχει καλά μαζί του. Είναι η κακή πλευρά του ανθρώπου που έχει αφιερωθεί στον θεό. Είναι δογματική, σκληρή. Υπάρχει και αυτή η πλευρά και είναι σημαντικό να την καταδεικνύουμε, γιατί κάνει κακό στον πολύ κόσμο που πιστεύει.
Συνήθως είναι και η πλευρά που σοκάρει...
Είμαι της άποψης ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Στην κοσμική ζωή μπορεί να συναντήσεις ένα πλάσμα που να αγγίζει ία όρια της αγιοσύνης με τη συμπεριφορά του και μέσα σε ένα μοναστήρι ή σε εκκλησία να συναντήσεις ένα ποταπό πρόσωπο. Όλα είναι σχετικά, δεν πρέπει να βάζουμε ταμπέλες, ούτε θετικές ούτε αρνητικές.
Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο; Η κ. Διδασκάλου, για παράδειγμα, επισκέφθηκε ένα μοναστήρι...
Εγώ δεν πήγα σε μοναστήρι, αλλά η Κατερίνα μάς μετέφερε πολλές εικόνες. Εγώ έκανα τη δική μου έρευνα και με απασχόλησε πολύ ο χαρακτήρας της Κασσιανής, έχει δύο πρόσωπα αυτή η ηρωίδα που υποδύομαι.
Η δική σας σχέση με τον θεό ποια είναι; Βοήθησε στο να «ακουμπήσετε» την Κασσιανή;
Δεν πηγαίνω στην εκκλησία. Σέβομαι όμως πολύ την πίστη του κάθε ανθρώπου. Αυτό στο οποίο ακούμπησα είναι ότι ο καθένας μας θεωρεί κάτι ιερό, σπουδαίο και σημαντικό. Μπορεί να είναι η οικογένειά του, η ανάγκη του να βοηθήσει τον συνάνθρωno, μία ιδεολογία και να αφιερωθεί σε αυτό αφήνοντας πίσω χαρές και απολαύσεις. Η ανάγκη της πίστης στον θεό προσφέρει μία ανάγκη εναπόθεσης από τις αγωνίες της ζωής και του θανάτου. Εγώ θεωρώ ότι η πίστη στον θεό δεν είναι ο δικός μου τρόπος για να διαχειριστώ αυτές τις αγωνίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πράγματα που με συγκινούν στη χριστιανική θρησκεία. Το αγαπάτε αλλήλους με συγκινεί πολύ ως φράση. Όπως προείπα, υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν ότι πιστεύουν και στην καθημερινή τους ζωή δε τηρούν τίποτα από αυτά που πρεσβεύει ο χριστιανισμός. Κι εγώ που λέω ότι δεν πιστεύω, μπορεί να είμαι ο καλύτερος άνθρωπος.
Πηγή: typostv
Διαβάστε επίσης: