Δημήτρης Καταλειφός: «Εδώ και χρόνια δεν έχω την πρόταση, παίζουν συνέχεια οι ίδιοι άνθρωποι»
Έχει τον δικό του τρόπο να πορεύεται στο θέατρο ο Δημήτρης Καταλειφός, έναν τρόπο που αντλεί από την πολυετή εμπειρία του και οριοθετείται από την τέχνη του.
Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του μίλησε για όλους και για όλα. Ο ίδιος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην ζωγραφική, ενώ δεν δίστασε να κάνει τον απολογισμό του.
Τελευταίως ζωγραφίζετε, γράφετε ποίηση…
«Η ζωγραφική μου δίνει μια χαρά που τη μοιράζεσαι. Εδώ και δύο χρόνια όταν γράφω ποιήματα είναι η μεγαλύτερη χαρά που παίρνω. Δεν ξέρω πού ήταν κρυμμένο αυτό το απωθημένο. Βγήκαν δύο βιβλία, γλυκάθηκα, το ένα πήρε και βραβείο. Τώρα γράφω ελπίζοντας σε μια τρίτη συλλογή. Ήθελα κάποια στιγμή να μιλάω και με δικά μου λόγια».
Πενήντα χρόνια θέατρο. Ένας απολογισμός;
«Αν μπορούσα να κάνω μια σούμα της κατάστασης που είμαι σήμερα, θα έλεγα δύο πράγματα. Από τη μία είμαι περήφανος, γιατί δούλεψα πολύ κι ό,τι κατόρθωσα το κατόρθωσα χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά. Ταυτόχρονα όμως έχω και μια πίκρα, γιατί δεν εκτιμήθηκε αυτό όσο θα ήθελα, με την έννοια να με φωνάξουν κάπου, από αυτά τα κρατικά, τα εθνικά, τους οργανισμούς. Εδώ και χρόνια δεν έχω την παραμικρή πρόταση από πουθενά. Παίζουν συνέχεια οι ίδιοι άνθρωποι, δεν τους αδικώ. Τελευταία φορά στο Εθνικό ήταν επί Κούρκουλου, το 2005 -έκτοτε κανείς, ούτε Φεστιβάλ ούτε Νιάρχος ούτε Εθνικό ούτε Κρατικό. Αλλά από την άλλη με πεισμώνει και λέω δεν πειράζει, υπάρχουν κι αυτά τα μικρά θέατρα. Η μεγάλη μου χαρά είναι ότι, ευτυχώς, ένα μέρος του κόσμου εδώ και χρόνια στηρίζει τη δουλειά μου. Σ’ αυτή τη χώρα, αν δεν ανήκεις σε μια παρέα, δεν πας μπροστά. Δυστυχώς υπάρχει ακόμα αυτό. Μακάρι να άλλαζε στην καινούργια εποχή, αν και δεν το βλέπω. Αλλά να ανήκεις στον εαυτό σου, αυτό, ναι, είναι ένα κομμάτι περηφάνιας...»
Πηγή: Βημα
Διαβάστε επίσης: