Δημήτρης Καταλειφός: «Δεν ξέρω αν η τηλεόραση αντέχει έναν τόσο μεγάλο αριθμό σειρών»
Έχει τον δικό του τρόπο να πορεύεται στο θέατρο ο Δημήτρης Καταλειφός, έναν τρόπο που αντλεί από την πολυετή εμπειρία του και οριοθετείται από την τέχνη του.
Φέτος επιστρέφει στο Studio Μαυρομιχάλη με το «Να ακούς το χιόνι που πέφτει», μια παράσταση βασισμένη στα διηγήματα του Αμερικανού Ρέιμοντ Κάρβερ.
Τι σας τράβηξε στον Κάρβερ;
«Εγώ τον Κάρβερ τον γνώριζα μόνο από τα «Στιγμιότυπα» του Ολτμαν. Μέσα στον κορωνοϊό, που ήμασταν όλοι άπραγοι και δεν ξέραμε τι θα γίνει, η Στέλλα Κρούσκα μού πρότεινε να διασκευάσουμε τα διηγήματά του – τα ανεβάσαμε και παίζουμε μαζί. Επιλέξαμε όσα είχαν θέμα την αγάπη, τον γάμο, την απιστία, τα παιδιά διαλυμένων γάμων, βασισμένα στο κυρίαρχο διήγημά του «Αρχάριοι». Που λέει ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε αρχάριοι στην αγάπη, δεν ξέρουμε αν αγαπάμε, αν αγαπήσαμε. Με συγκίνησε, μαζί με την πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Κάποιοι τον αποκαλούν αμερικανό Τσέχοφ».
Πώς βλέπετε την άνθηση της τηλεοπτικής μυθοπλασίας;
«Σίγουρα η επιτυχία κάποιων σειρών έφερε μια πολύ δυναμική επιστροφή που επαγγελματικά είναι μια καλή λύση, ιδίως για ανθρώπους που δεινοπάθησαν επί κορωνοϊού. Βέβαια αυτό έχει και μια υπερβολή: Δεν ξέρω αν η τηλεόραση αντέχει έναν τόσο μεγάλο αριθμό σειρών. Θα φανεί, όπως και η ποιότητά τους, από το αποτέλεσμα».
Τι θα συμβουλεύατε τους νεότερους;
«Προ δεκαετίας θα έλεγα «παιδιά, προσέξτε πού θα παίξετε, δεν είναι πάντα καλό η τηλεόραση, μπορεί να σε κάψει». Τώρα όμως θα πω ότι η εποχή έχει αλλάξει τρομακτικά, και βλέπεις ότι για να σε πάρουν σε ένα θέατρο είναι σημαντικό διαβατήριο η τηλεόραση. Οι πραγματικά ταλαντούχοι μπορεί κι εκεί να λάμψουν, πάντα με αυτή την τεράστια δυσκολία της τηλεόρασης, τους γρήγορους ρυθμούς και χρόνους. Αν μπορείς να προσαρμοστείς, μπορεί να στραφεί και υπέρ σου».
Γιατί επιλέξατε το «Φλόγα και άνεμος»;
«Επειδή ήταν βιβλίο, είχε ελάχιστα γυρίσματα, τέσσερα όλα κι όλα και μάλιστα το καλοκαίρι που δεν είχαμε θέατρο, και είπα ας το κάνω κι εγώ. Γιατί όταν δεν παίζεις στην τηλεόραση είναι σαν να μην υπάρχεις πια. Προσωπικά ήταν μια ανώδυνη επιλογή, με καλούς ηθοποιούς που μου δημιουργούσαν ευχαρίστηση. Αλλωστε δεν θα έλεγα ότι είχα ιδιαίτερες προτάσεις, δεν είμαι κανένας περιζήτητος».