Ηλιάνα Μαυρομάτη: «Έπαθα πανικό, αισθάνθηκα ότι δεν είμαι επαγγελματίας»

Η ηθοποιός μιλώντας στο περιοδικό Gala αναλύει την ηρωίδα της, μιλά για το πόσο η πανδημία έχει πλήξει τους καλλιτέχνες αλλά και για το κίνημα #metoo.

«Η Ζέτα είναι γυναίκα μεσοαστικής καταγωγής με το όνειρο να γίνει τραγουδίστρια. Ερωτεύτηκε παράφορα έναν κακοποιητικό σύντροφο και μετά από ένα μοιραίο γεγονός βρίσκει καταφύγιο στην επαρχία για να επιζήσει. Με τη Ζέτα έχω πολλά κοινά, σπάνια ταυτίζομαι τόσο πολύ με μια ηρωίδα. Έκανα κι εγώ την επανάστασή μου νωρίς και ήταν άγρια. Ηθελα από μικρή να στέκομαι μόνη μου στα πόδια μου και οι γονείς μου είχαν την ίδια άποψη. Δεν έχω κακοποιηθεί σε τέτοιο σημείο ποτέ, αλλά έχω υπάρξει με συντρόφους που με έχουν στριμώξει ψυχολογικά και συναισθηματικά. Σε λίγες ερωτικές σχέσεις μου έχουν λειτουργήσει ομαλά τα πράγματα», ομολογεί.

Ενα τόσο «άπιαστο» πλάσμα, πώς κατάφερε να βγάλει τη διετία απραγίας που έπληξε τους καλλιτέχνες λόγω πανδημίας.

«Έπαθα πανικό, αισθάνθηκα ότι δεν είμαι επαγγελματίας. Εκανα βέβαια μαθήματα σε νέα παιδιά, οπότε αυτό με κράτησε κοντά στην τέχνη μου. Επίσης ασχολήθηκα με τον εαυτό μου, έκανα πολλή γυμναστική και το έριξα στο διάβασμα και τις σειρές. Έλιωσα το Netflix, λάτρεψα τη σειρά “Βερσαλλίες” και δεν είδα καθόλου ελληνικές σειρές για να είμαι ειλικρινής. Είμαι πιο προσγειωμένη και ελεύθερη από τότε, καλό μου έκανε τελικά. Προτιμούσα να βλέπω “MasterChef” ή “GNTM” για να αποφορτιστώ. Πόση κουλτούρα πια;». Αυτό σίγουρα δεν το περιμένατε έτσι;»

Ο σάλος του #MeToo δεν έχει κοπάσει ακόμα, ευτυχώς. Είναι όμως καθόλου καλύτερες οι συνθήκες πλέον στον χώρο της υποκριτικής;

«Η βία είναι βία, η εκμετάλλευση παραμένει εκμετάλλευση ακόμα κι αν δεν υπάρχει σεξουαλική παρενόχληση. Έχω βιώσει άσχημες εργασιακές συνθήκες, λόγω της τοξικότητας ενός σκηνοθέτη σχεδόν διαλύθηκε ένας θίασος. Φοβόμουν να πάω στη δουλειά μου, να μπω στο θέατρο. Προσπάθησα να το εξομαλύνω, μα δεν τα κατάφερα. Μου έχει τύχει βέβαια να ξανασυναντηθώ με ανθρώπους που παλαιότερα με δυσκόλεψαν και ήταν διαφορετικοί. Τώρα πια σκέφτομαι περισσότερο μια συνεργασία, δεν είμαι τόσο χαλαρή. Οσο για τα νέα παιδιά που συναντώ, καταλαβαίνω πως δεν χαμπαριάζουν τίποτα από όλα αυτά. Η ανάγκη τους για έκφραση και να παίξουν ρόλους είναι μεγαλύτερη από εκείνη του φόβου. Το ταλέντο από το νέο αίμα καλλιτεχνών είναι τεράστιο», καταλήγει.