Αιμιλία Υψηλάντη: Οι παιδικές αναμνήσεις στην Αμαλιάδα, ο Βέγγος και η αντιπαράθεση με τον Κούρκουλο
Η Αιμιλία Υψηλάντη αποτελεί αγαπημένη ηθοποιό του κινηματογράφου και του θεάτρου.
Μιλώντας στην «Espresso» θυμάται τον αείμνηστο Θανάση Βέγγο και τη συνεργασία τους στο ντεμπούτο της στον κινηματογράφο, αλλά και την έντονη αντιπαράθεση που είχε με τον Νίκο Κούρκουλο, που κατέληξε σε εκτίμηση και φιλία.
Τι αναμνήσεις έχετε από τα παιδικά σας χρόνια στον Πύργο;
Οι εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό από την παιδική μου ηλικία στον Πύργο και στην Αμαλιάδα είναι τόσο πολλές, που θα μπορούσα να γεμίσω όλη την εφημερίδα σας. Ας ανασύρουμε δυο τρεις. Τα πανέμορφα ηλιοβασιλέματα στην Κουρούτα. Τις ατέλειωτες βροχερές μέρες. Κυρίως όμως τη γιαγιά μου, που με περίμενε στο κτήμα στον Πύργο για να με πάει στο μποστάνι της να κόψουμε καρπούζια και πεπόνια, και που είχε σφάξει για εμάς τα παιδιά και είχε βάλει στον φούρνο μια χήνα με πατάτες.
Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός και πώς αντέδρασαν οι γονείς σας;
Οι γονείς μου το δέχτηκαν, αν και προφανώς δεν ήταν αυτό που επιθυμούσαν. Μου έβαλαν όμως έναν όρο, να πάρω και ένα χαρτί από το πανεπιστήμιο, από οποιαδήποτε σχολή ήθελα. Τώρα, το πώς αποφάσισα να γίνω ηθοποιός μάλλον είναι πιο πολύπλοκο. Ίσως οι σχολικές γιορτές, στις οποίες έπαιζα πάντα την Ελλάδα, που έμπαινε με ένα σπαθί στη σκηνή για να απελευθερώσει την Κύπρο και τη Βόρεια Ήπειρο! Κάποιοι περιοδεύοντες θίασοι στο κινηματοθέατρο της Αμαλιάδας, οι κινηματογραφικές ταινίες. Δύσκολα μπορεί να βρει κανείς τι είναι αυτό που τον παρακίνησε να επιλέξει ένα επάγγελμα.
Στην πρώτη σας ταινία στον κινηματογράφο συνεργαστήκατε με τον Θανάση Βέγγο. Τι θυμάστε από τον αείμνηστο ηθοποιό;
Στην πρώτη μου συνεργασία μαζί του, στο «Ποιος Θανάσης», επέμενε να με γράψει στους τίτλους Εμμυ Υψηλάντη, το έβρισκε πολύ ωραιότερο από το Αιμιλία, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις μου. Στις άλλες δύο ταινίες υποχώρησε και με έβαλε κανονικά με το Αιμιλία, που είναι το βαφτιστικό μου όνομα. Βέβαια, Εμμυ με έλεγαν μόνο η μητέρα μου και ένας δυο αγαπημένοι φίλοι που εξακολουθούν να με λένε έτσι ακόμα και σήμερα. Ο Βέγγος ήταν άνθρωπος με το «Α» κεφαλαίο, αλλά επίσης και εξαιρετικός επαγγελματίας. Νοιαζόταν για τον διπλανό του άνθρωπο, νοιαζόταν για τους συνεργάτες του και ήταν ταγμένος στη δουλειά του.
Έχετε συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ποια ξεχωρίζετε και γιατί;
Θα μιλήσω ιδιαίτερα για τον Νίκο Κούρκουλο. Ήταν πρόεδρος των επιχειρηματιών του ελεύθερου θεάτρου, της ΠΕΕΘ, όπως λεγόταν η ένωσή τους, και εγώ ήμουν πρόεδρος του Σωματείου Ηθοποιών. Είχαμε μόλις βγει από μια πολύ σκληρή διαμάχη με θέμα τη συλλογική σύμβαση των ηθοποιών, με πολυήμερες απεργίες από εμάς, με ένα πρωτοφανές lockout από την πλευρά της εργοδοσίας και με έντονες αντεγκλήσεις που έφταναν ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο. Κι όμως, παρ’ όλα αυτά αυτός ο εξαιρετικός ηθοποιός και θιασάρχης και θεατρικός επιχειρηματίας μού πρότεινε να παίξω στο θέατρό του τον πρώτο γυναικείο ρόλο! Και έτσι έπαιξα μαζί του στο έργο «Στη φωλιά του κούκου», μία αξέχαστη, υπέροχη εμπειρία.
Πηγή: Espresso
Διαβάστε επίσης:
